به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین نام «حاج حسینعلی نیساری» با مسجد تاریخی محله رستمآباد گره خورده است. نیکوکار، پیرغلام و میاندار دستهجات عزاداری رستمآباد که چند دهه در شبستان مسجد شهید شاهآبادی راهنمای جوانان محله بود. پیرمرد از جوانی با صدای گرم و پرطنین خود در شبستان همین مسجد میانداری کرد و با مردمداری و فعالیتهای خیریهاش به چهره محبوب و ماندگار محله تبدیل شد. اکنون که ۵ سال از درگذشت او میگذرد، هنوز دستهای پینهبسته و کارگری حاج حسین در خاطر اهالی محله باقی مانده. همان دستها که با بنایی و کار ساختمانی، روزی حلال به خانه میآورد و از نیازمندان رستمآباد و روستاهای شمیران دستگیری میکرد.
اینجا خانه امید نیازمندان بود
نام حاج حسینعلی همیشه در خاطر اهالی رستمآباد زنده است. او در شبستان مسجد تاریخی محله رستمآباد، شانه به شانه جوانان کمکهای مردمی را جمعآوری، بستهبندی و به دست نیازمندان میرساند. خانهاش در نزدیکی مسجد، خانه امید نیازمندان بود. حیاط خانهاش همیشه پر بود از اقلامی که نیکوکاران محله به دست او سپرده بودند؛ از مواد غذایی تا جهیزیه برای نوعروسان کمبضاعت. «محمدرضا غفاری» عضو هیئت امنای مسجد شهید شاهآبادی و یکی از اهالی رستمآباد میگوید: «آبرویی که حاج حسینعلی نیساری از سالها مداحی و میانداری در دستگاه امام حسین(ع) جمع کرده بود، باعث شد آنقدر مورد اعتماد اهالی محله باشد که آنها کمکهایشان را از طریق او به دست نیازمندان برسانند. او هم کمکهای همسایهها را در اختیار خیریه مسجد قرار میداد تا بر اساس فهرستی که از نیازمندان رستمآباد و روستاهای شمیران تهیه شده بود، میان خانوادههای نیازمند توزیع شود.» اهالی محله، خانه ساده و بیآلایش حاج حسینعلی که چند دهه خانه امید نیازمندان بود را از یاد نبردهاند. «محمدرضا شریفی» یکی دیگر از اهالی رستمآباد میگوید: «گوشه حیاط خانهاش همیشه پر بود از کمکهای مردمی. حاج حسینعلی هم با کمک همسر و فرزندانش اقلام را بستهبندی و با کمک جوانان محله برای خانوادههای نیازمند ارسال میکرد. همیشه میگفت من فقط واسطه کار خیر و امانتدار مردم هستم. برای همین هم هرگز آن اقلام را وارد خانهاش نمیکرد. کمکها را گوشه حیاط میگذاشت که مبادا به صورت اتفاقی وارد لوازم خانه شود.»