به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین شاهان قاجار به ویژه مظفرالدین‌شاه و ناصرالدین‌شاه شیفته شکار بودند. می‌گویند ناصرالدین‌شاه هر وقت که خلقش تنگ می‌شد، خدم و حشم دربار می‌دانستند که باید بساط شکار را برای سلطان صاحبقران فراهم کنند.
شاه قاجار تفنگ بر دوش با کاروانی طویل از خدم و حشم راهی شکارگاه‌های خود می‌شد. یکی از شکارگاه‌های محبوب او روستای «دوشان تپه» در شرق دارالخلافه بود که ناصرالدین‌شاه به هوای شکار خرگوش و گاهی هم پلنگ‌های خوش خط و خال آن راهی آن محدوده می‌شد. «دوشان» در زبان ترکی به معنای خرگوش است و چون تپه‌های این اراضی پر از خرگوش بود به آن دوشان‌تپه می‌گفتند. شاه قاجار به جز فراهم کردن بساط شکار به دعوت و پذیرایی از مهمان‌های خارجی هم در اراضی دوشان‌تپه علاقه داشت. وقتی قرار بود ناصرالدین‌شاه راهی دوشان تپه شود، اول صبح خدم و حشم شاه و شکارچیان زبده و چیره‌دست او از دارالخلافه مسیر دوشان‌تپه را پیش می‌گرفتند. اردوگاه شاه با ده‌ها چادر در دوشان تپه برپا می‌شد و پس از شکار هم بساط خوشگذرانی درباریان در کاخ فرخ‌آباد دوشان تپه برپا بود. شاه و ملازمانش تا چند روز در این محدوده چادر برپا می‌کردند تا علاوه بر آب و هوای خوش دوشان‌تپه، شکار خرگوش‌های وحشی، آهو و حتی شکار پلنگ، مقدمات انبساط خاطر سلطان صاحبقران را فراهم کند.
