گروه فرهنگ و هنریکتا؛ دنیای ما گاهی با تولد افرادی چهره متفاوتی از خود نشان داده است. یا بهتر بگوییم بعضی افراد با تولد و حضور خود، چهره متفاوتی از دنیا برای ما نشان داده اند. شایسته است گاهی تاریخ را ورق زد و نام این بزرگان را به فراموشی نسپرد. امروز به چهرهای ماندگاری که ماه فروردین به دنیا آمده اند می پردازیم:
ونسان ون گوگ
ونسان ون گوگ از بزرگترین و مشهورترین نقاشان هلندی و همچنین نقاشان دنیا محسوب می شود. بیش از ۲۱۰۰ اثر از ونگوگ به جای مانده که شامل ۸۶۰ اثر نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱۳۰۰ اثر نقاشی آبرنگ، طراحی و اسکیس می شود. ونگوگ در سن نوجوانی وقتی در دوره دبیرستان تحصیل می کرد، اصول طراحی را یاد گرفت، اما در سن ۲۷ سالگی وقتی با نقاشان سبک امپرسیونیسم آشنا شد، به طور جدی فعالیت خود در این زمینه را آغاز کرد. سبک ونگوگ به سبک «پست امپرسیونیست» معروف است.
وی وقتی تابلو سیب زمینی خورها را وقتی برای برادرش تئو فرستاد در نامه نوشت: من تلاشم را کرده‌ام که تأکید کنم، این آدم‌هایی که در زیر نور چراغ مشغول خوردن سیب زمینی هستند، با همان دست ها که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند، این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را بدست می‌آورند، سخن می‌گوید. قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان‌های متمدن را نشان بدهم.
یوهان سباستیان باخ
یوهان سباستیان باخ، به‌عنوان ارگ‌نواز، مشاور ساختِ ارگ و آهنگساز، آثاری برای ارگ – چه در انواع آزاد آلمانی مانند پرلودها، فانتاریا، و توکاتاها مشهور بود. او به دلیل خلاقیت فراوان و توانایی ادغام سبک‌های ملّی متفاوت و متنوع در آثارش برای ارگ، توانست در سنین جوانی شهرت و اعتبار کسب نماید.
باخ از بزرگترین آهنگسازان تاریخ دنیا است. او در سبک های مختلف نوازندگی فعالیت داشت و از آثار معروف وی می توان به «مَس در سی مینور»، «کنسرتوهای براندنبورگ» و «تمرین کلاویه ها» اشاره کرد.
این موسیقیدان بزرگ آلمانی، در تاریخ ۳۱ مارس ۱۶۸۵ در آیزناخ، تورینگتن آلمان متولد شد. پدر او یوهان آمبروزیوس باخ، نوازنده موسیقی در شهر آیزناخ، بود و گفته شده که او به یوهان نوازندگی ویولن را آموخت. عموهای یوهان نیز مانند پدرش همگی به حرفه موسیقی مشغول بودند و در زمینه های مختلف آن فعالیت می کردند.
میلان کوندرا
. میلان کوندرا از بزرگترین نویسندگان معاصر متولد چکسلواکی است. او سال هاست که تابعیت فرانسه گرفته و در آنجا زندگی می کند. خانوادهٔ او از طبقه متوسط و با فرهنگ بالایی بودند. پدرش،لودیک کوندرا، نوازنده پیانو و شاگرد لئوس پاناجاک بود و بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۱ ریاست آکادمی موسیقی برنو را برعهده داشت. فلسفه، تاریخ و هنر در آثار کوندرا نقش مهمی داشت. او چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبی شده بود، اما هیچ گاه موفق به دریافت آن نگردید. از آثار او می توان به «جاودانگی» و «بار هستی» « جهالت»« عشق های خنده دار» ،« شوخی»، »کلاه کامینتس» اشاره کرد.
هانس کریستین آندرسون
هانس کریستین اندرسون نویسنده معروف دانمارکی است که در زمینه نمایشنامه، رمان، شعر، سفرنامه و زندگینامه مهارت داشت. از داستان های معروف او می توان به قصه های شاهزاده خانم و نخود، جوجه اردک زشت، بند انگشتی، دختر کبریت فروش و … اشاره کرد؛ این ها داستان هایی هستند که شهرت جهانی نیز دارند. اندرسون دارای هوش و تخیلی قدرتمند بود که در داستان هایش هم مشهود است.
داستان‌های او تاکنون به بیش از 150 زبان ترجمه شده‌اند و از اصلی‌ترین آثار او می‌توان به «دخترک کبریت‌فروش»، «جوجه اردک زشت» و «بندانگشتی» اشاره کرد. زادروز آندرسن به عنوان «روز جهانی کتاب کودک» شناخته می‌شود.
داستان های اندرسون به ۱۵۰زبان دنیا ترجمه شده است و هر ساله هزاران نسخه از کتاب‌های او در سرتاسر جهان به چاپ می‌رسند. علاوه بر این، ۲۲۰ داستان تخیلی به نگارش در آمده است. طبق اعلام یونسکو، اندرسون هشتمین نویسنده جهان است که داستان هایش به زبان های دیگر ترجمه شده است. همچنین، دولت دانمارک از اندرسون به عنوان گنجینه ای ملی یاد کرده است.
او در مدت کوتاهی توانست به شهرت بالایی برسد و به همین علت با پشتیبانی دولت دانمارک توانست به سرتاسر دنیا سفر کند. این سفرها برای او فرصت آشنایی و همراهی با نویسندگان بزرگی همچون ویکتور هوگو، برادران گریم، چارلز دیکنز و الکساندر دوما را به همراه داشت.
مارلون براندو (۳ آوریل)
اگر نخواهیم بگوییم مارلون براندو بهترین بازیگر تاریخ سینماست، بی شک براندو یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای جهان است. به نوعی می توان گفت او در زمان خودش قواعد بازیگری را تغییر داد. از آثار او می توان به فیلم های سینمایی «اتوبوسی به نام هوس»، «در بار انداز»، «پدر خوانده»، «دزیره»، «مردها و عروسک ها»، «ژولیوس سزار»، «آخرین تانگو در پاریس»، «اینک آخر الزمان» وکارگردانی فیلم «سربازان یک چشم» اشاره کرد.
براندو اساسا اعتقادی به حفظ کردن دیالوگ نداشت و برای اینکه حسش موقع حفظ کردن دیالوگ‌ها خراب نشود، از کارکنان صحنه می‌خواست دیالوگ‌هایش را در جاهای مختلف صحنه جاسازی کنند تا آن‌ها را در لحظه ببیند. در سوپرمن هم عوامل صحنه مجبور شدند دیالوگ‌های او هنگام گذاشتن سوپرمن نوزاد روی سیاره زمین را روی پوشک بچه بنویسند که براندو برای حفظ کردن آن چند خط به زحمت نیفتد!
لئوناردو داوینچی (۱۵ آوریل)
لئوناردو داوینچی لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۵۲ در یک روستای توسکانی زاده شد. وی در دوران جوانی در هنرکده‌ای نزد آندرئا دل وروکیو (۱۴۳۵-۱۴۸۸) که نقاش و پیکرتراش که از شهرت بسیاری برخوردار بود شاگردی کرد؛ و بعد ها نامش برای همیشه به یکی از بزرگترین نقاشان تاریخ جهان ثبت شد. از داوینچی حدود ۲۵ نقاشی باقی مانده است که یکی معروفترین آن ها تابلو مونالیزا،یک اثر نیمه تمام از او، است.داوینچی علاوه بر نقاشی در زمینه های مختلفی چون مجسمه سازی، معماری، نقشه کشی، موسیقی، ریاضی، مهندسی ادوات جنگی، اختراع، زمین شناسی، گیاه شناسی و نویسندگی هم فعالیت داشت. همچنین بسیار علاقه مند به حیوانات بود و از فعالین حقوق حیوانات به شمار می آمد.
داوینچی اواخر عمر خود را در شهر واتیکان در ایتالیا سپری نمود مکانی که رافائل و میکل آنژ در انجا فعالیت داشتند. و طبق وصیتی که کرده بود هنگام مرگ شصت فقیر تابوت او را حمل کردند.
چارلی چاپلین (۱۶ آوریل)
چارلی چاپلین بازیگر سرشناس و پرطرفدار فیلم های کمدی و صامت با نام کامل سر چارلز اسپنسر چاپلین جونیور 16 آوریل 1889 در محله‌ای در جنوب لندن به دنیا آمد. با این که سال ها از مرگ وی می گذرد، اما همچنان فیلم های چاپلین از تلویزیون پخش می شود و این بازیگر محبوبیت خود را حفظ کرده است. چارلی چاپلین با آثار درخشانی که داشت، ۳ بار موفق به دریافت جایزه اسکار شد. او علاوه بر استعداد در سینما در زمینه موسیقی نیز دارای مهارت بود.
چارلی چاپلین 25 دسامبر 1977 از دنیا رفت. زمانی که او را به خاک سپردند، دزدانی تصمیم گرفتند تا تابوتش را بدزدند و به این واسطه از خانواده‌ی او تقاضای پول کنند. اما نقشه‌شان با شکست روبه‌رو شد. دزدها دستگیر شدند و تابوت دوباره در آرامگاهش در سوئیس قرار گرفت.
از کتاب های چاپلین می توان به داستان کودکی من و لایم لایت که فیلم‌نامه‌ای درباره‌ی زندگی یک کمدین است اشاره کرد.
انتهای پیام/
دبیر بخش فرهنگ و هنر: رضوان ابوترابی
