معرفی و ترجمه شعر از جوری گراهام شاعر آمریکایی

معرفی و ترجمه شعر از جوری گراهام شاعر آمریکایی
ترجمه و تقریر:سعید جهانپولاد

جوری گراهام یکی از شناخته شده ترین شاعران نسل پسا جنگ آمریکایی است. او استاد فنون بلاغت و سخنوری بویلستون در هاروارد و جایگزین شاعر شیموس هینی شد و اولین زنی بود که به این سِمت منصوب شد. جوری گراهام برنده جایزه پولیتزر برای شعر در سال 1996 برای رویای یک رشته کامل و اشعار منتخب 1974-1994 است. او صدراعظم آکادمی شاعران آمریکا از سال 1997 تا 2003 بود. او همچنین یکی از همکاران دائمی نشریه نیویورکر است . اشعار او به طور گسترده ای در گلچین ها و آنتولوژی های شعر معاصر جهان برگزیده شده است و شعر و اندیشه پسا جنگی،او موضوع مقالات بسیاری از جمله Jorie Graham Essays on the Poetry (2005) است. بنیاد شعرآکادمی آمریکا، سومین کتاب گراهام تحت عنوان پایان زیبایی (1987) را کتابی مهم می‌داند که در آن گراهام برای اولین بار از سطرهای طولانی‌تر و منسجم استفاده کرده است،  تکنیکی که پیش از آن جوری گراهام در این نوع سرایش به شهرت رسیده بود.

در آثار متاخر جوری گراهام می توان رویکردهای زیست محیطی را به طور مشهود دید. دغدغه‌ های زیست
محیطی، تخریب جنگلی، انقراض جانوری، خشکسالی و تغییرات اقلیمی و.. از مهمترین مفاهیم شعری اوست . جوری گراهام برنده جایزه ملی شعر ربکا جانسون بابیت در سال 2018 برای مجموعه «شتاب» در سال 2017 شد. این مجموعه شعر در زمان درمان بیماری سرطان او نوشته شده است.

آدام فیتزجرالد منتقد برجسته آمریکایی در نقد خود از کتاب شتاب در نیویورک تایمز نوشت، این مجموعه «کالبد شکافی از خود و ملت در مواجهه با فقدان عظیم» است. وی افزود: «شتاب» کتابی عالی درباره ماهیت زندگی اجتماعی در قرن بیست و یکم است، کتابی که در آن گذشته و آینده در هر سلول در فضای وسیعی از چند کلمه خودرا بروز می دهد.

دغدغه‌ های اکولوژیکی جوری و مرگ و پایان ارتباطات انسانی و غیریت انسانی یکی از مولفه های بسیارمهم این کتاب و اندیشه های اتتقادی این شاعر است.

خیال می کنم
احتمالا عاشق سکوت آن دنیای دیگرم
و اینکه به نوعی قلم می زنم
تا با آن به جد گفتگو کنم
اگر اشعار برترین خطرات واقعی
( تلاش جهت تغییر) است
که جان سراینده در آنها حلول می کند
و تا آنجا پیش می رود
که قدم های مرا به سمت سکوت

میسر سازد
همان سکوتی که ما را غرقه در خودش می کند
نادیده امان می گیرد و
بر ما تسلط می یابد
سکوتی که شک است
جنون است و ترس
و همه چیزهایی که زبان را
خم می کند و می لغزاند
من باید تا جایی که توان دارم
گوشه هایی که زبان در آنجا درهم
می شکند، احساس کنم
سکوتی که پر هیبت است یا حیرت انگیز؟
آنجا که کلام از تو گسسته شد
در همه گونگی های مرگ و راز و رمزش
پس در هر شعر
در مقابل شتاب افزایی گفتار
شجاعت سخنوری مؤثر است و حس حضورش مهم است
مانند اقیانوسی شناور در شعر به هنگام سرودن مهم است
به سمت آن فضای سفید
و منزلگاههای کامل آن
اما همچنان در تصرف و نفوذ اراده دستور زبان است
که خود روزنه ایی ست برای شکستن
یا کند کردن سرعت خطوط آن
خیال می کنم که می توانید با شکست های دقیق آن، نیروهای فشار بر جمله،
نظم زمانی را احساس کنید
 و برخی از کلمات نیز
پیام آوران سکوت هستند.
نه تنها ابهام و عدم دقت در آن بلکه حروف اضافه و حروف ربط  و طرز بیانش که عمداً درد را کاهش می دهد
و صداهای خاصی که شعر را عمیق‌تر و کندتر می‌کنند وبه صداهایی دیگر مبدل می کنند
و شما آنان را نمی‌توانید بشنوید
همه آن مصوت‌های بلند

در دندان‌های تیز صامت‌ها را
و طنین آواها و
آنچه آنرا ضمنی می نامند
ویا پیش فرض…
همیشه این آرزو هست، این امید
که دو دنیای جدا از هم نباشند
بلکه صدا و سکوت به همدیگرتنیده شوند
که تنها شنوایی ما در آنجا
از کار بیوفتد.

---------------------------------------------------------------

انتهای پیام/