به گزارش گروه اجتماعی یکتا، هیچ دردی در دنیا برای یک مادر به اندازه درد و رنج فرزندش، سخت نیست، وای از آن روزی که خاری به پای کودکش برود، آنگاه است که جانش را می‌دهد تا دلبندش در سلامت و آرامش باشد و چه شبی زیباتر و ربانی‌تر از لیالی قدر است تا در این شب‌ها، شفای کودکان خود از باری تعالی مسالت کنیم.
جدا از آن درد و رنجی که کودکان سرطانی یا دارای بیماری های صعب العلاج تحمل می کنند باید دید در دل مادران این کودکان چه می گذرد؟ شاید یک مادر درد و رنج جگر گوشه اش را چندین برابر به دوش می کشد، اشک می ریزد و ثانیه به ثانیه از خدا می خواهد نه فقط کودکش را شفا دهد بلکه تمام کودکان دنیا که باید در دنیای کودکانه شان رشد کنند و شاد باشند را شفا دهد.
اینجا مادران هر شب بر بالین کودکانشان شب‌زنده‌داری می‌کنند، چشمشان به سرم کودک می‌ماند یا به ناله‌های گاه و بیگاه کودک. ترس دارند از یک لحظه گرم‌شدن چشمشان و اتفاقی ناخوش برای کودک تازه‌جراحی‌شده یا بستری‌شده است.
دلش پر از درد و غصه است، انگار گمشده ای دارد و از چشمانش می توان فهمید حرف های ناگفته ای دارد؛ دنبال خلوتگاهی می گردد، دلتنگ است و چشم به آسمان دارد، لبهایش می لرزد و روی هم نمی ایستد چون ذکر و توسل به معبود برای استجابت دعا در دلش آشوب به پا کرده است.
در شب شهادت مولای متقیان حضرت علی (ع) بسیاری از مادران به جای مساجد و تکایا، در گوشه تخت بیمارستان بر بالین کودک بیمارشان چشم انتظار نشسته‌اند. امیدوار به همان یک‌لحظه شادی و سلامتی‌ای که دیگرمادران در کوچه و خیابان داشتند. شاید دعا و حاجت خیلی از آن‌هایی که در شب قدر به دعا و مناجات نشسته‌اند، سلامتی باشد، اما وقتی که سلامتی هست خیلی‌ها قدر آن را نمی‌دانیم. قدر سلامتی آن هم برای پاره تن هر آدمی، اینجا در لحظاتی که کودکان برای زنده ماندن می‌جنگند و مادران برای یک‌لحظه بیشتر نفس کشیدن کودکانشان، معنا می‌یابد.
مادران بر روی تخت کودکشان، قرآن به دست، آیه های این کتاب آسمانی را زمزمه می کنند و در طرف دیگر پرستارانی که یاد خدا و شب قدر حال و هوای خاصی به آنان بخشیده بر بالین بیماران نشسته اند، بغض کرده و بر یک دست قرآن کریم و دست دیگرش رو به آسمان نزد خدواند نوای «الهی العفو» تلاوت می کنند.
مادرانی که آنقدر دلشان از زمین و زمان پر بود که سر صحبت را باز نکرده، از رنج‌هایشان می‌گفتند.
در فضای معنوی لیله القدر، مادر امیرعلی که از شهرستان به بیمارستان کودکان مفید آمده است، می گوید: از دو سال پیش که پزشکان تشخیص دادند بیماری فرزندم سرطان است، زندگی روی خوشش را از من برگردانده است.
وی ادامه می دهد: تنها آرزوی من سلامتی امیرعلی است و در این شب های قدر عاجانه از خدا می خوام که سلامتی کودک و همه بیماران را برگرداند و دیگر روی درد و رنج نبینند.
رضوان مادر دیگری که کودکش بیماری قلبی دارد، می افزاید: برای ما مادرانی که بچه بیمارستانی داریم، هر شب، شب قدر و شب‌زنده‌داری است، برای همین هیچ شبی خواب نداریم. در طول روز برخی ساعت‌ها کسی از خانواده اگر بتواند به‌جای ما همراه بیمار می‌شود تا دوسه ساعتی را بخوابیم و توان شب‌زنده‌داری داشته باشیم.
وی اظهار می دارد: دریچه قلب پسر چهار ساله ام مادرزادی مشکل دارد از طرفی هزینه و از طرف دیگر ترس از عمل جراحی و نتیجه آن آرامش را از زندگی من و همسرم گرفته است. امید به رحمت ربوبی در شب های قدر و وعده الهی مرا در این شب ها به مصلی کشانده تا بلکه بتوانم از دریای رحمت خداوند بهره مند شوم.
رضوان می گوید: در دل شب های قدر نور رحمت و شفقت الهی شامل حال تمام بندگان خدا می شود به شرطی که بتواند به درستی با پروردگار ارتباط روحانی و معنوی برقرار کند و دعایش مورد قبول و استجابت درگاهش قرار بگیرد.
در فرصت شب های قدر لطف خدا و نگاه محبت الهی را متوجه و شامل حال خودمان کنیم زیرا خداوند می فرماید، «فاذکرونی اذکرکم»؛ مرا به یاد آورید، تا من شما را به یاد آورم.
انتهای پیام/
