به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین بانو ملک در طول یک قرن زندگی پربرکتش نقش مهمی در حفظ تاریخ، فرهنگ، هنر و ادب ایران ایفا کرد. او سراسر زندگی‌اش را به جمع‌آوری و وقف نسخه‌های خطی و آثار تاریخی ایران صرف کرد و بنیانگذار کتابخانه و موزه ملی ملک بود و همچنین، به‌عنوان ناظر استصوابی موقوفات پدری، با وقف گنجینه‌هایی بزرگ از آثار تاریخی، فرهنگی و هویتی، خدمات ارزنده‌ای به فرهنگ و هنر ایران کرد.
نوه متولی مسجد گوهرشاد
عزت‌ملک ملک، دختر بزرگ حاج حسین آقاملک، ثمره ازدواج با «زهرا نوابه قدسیه» دختر میرزا عبدالله،متولی مسجد گوهرشاد، است. البته حاج حسین آقاملک از این وصلت ۲ دختر دیگر، ملک‌زاده و صدیقه، هم داشت. «مهدی یساولی» با تعریف این شجره‌نامه سر صحبت را باز می‌کند : «او در سال ۱۲۹۶ خورشیدی در شهر مشهد زاده شد. نام عزت را اشرف‌السلطنه، همسر دوم اعتمادالسلطنه، کارگزار خوش‌نام قاجاری، پیشنهاد کرد. او پیش از نامگذاری کودک تازه‌به‌دنیاآمده، به مناسبت روابط خانوادگی‌اش با خاندان متولی و طبعا با حاج حسین آقا ملک و همسرش، مُهر نام خودش را که عزت بود به طفل هدیه و تقاضا کرده بود این نام را برایش بگذارند.»
تحصیل در مکتب پدر
بانو عزت‌ملک از همان روزهای کودکی، همچون پدر، اهل مطالعه و کتاب بود و همین علاقه و اشتیاق او را به سمت عالم هنر و دنیای نسخ خطی ارزشمند کشاند. یساولی در باره تحصیلات و سبک زندگی این بانوی خیر می‌گوید : «عزت‌ملک در نوجوانی برای تحصیل به مدرسه آمریکایی در یوسف‌آباد رفت. او که دیوان‌های گوناگون شعر را از بَر بود، در همراهی با پدر، دل‌باخته مطالعه، پژوهش، فرهنگ و هنر شد و روزگار را در کنار پرداختن به امور خانوادگی، با همسر و فرزندانش، بیشتر در امور فرهنگی، هنری، تالیف، مقاله‌نویسی و نیز جمع‌آوری کتاب‌ها و دیگر اشیای نفیس گذراند. در حقیقت‌کاری را که حاج حسین آقا ملک بنیان‌گذارده بود، تداوم بخشید. »
درس ماندگار پدر
مرحوم حاج حسین آقاملک، پدر این بانو، در نزدیک به یک قرن عمر پرخیر و برکت، علاقه فراوانی به جمع‌آوری آثار و نسخ خطی نفیس و ارزشمند تاریخی داشت. علاقه به جمع‌آوری آثار تاریخی نسخ خطی نفیس و ارزشمند تاریخی میراث پدر برای فرزند ارشد خانواده بود.
یساولی در زمان حیات بانو عزت‌ملک با او گفت‌وگو و مصاحبه‌ای داشته است. او با اشاره به آن مصاحبه و از زبان بانو عزت‌ملک می‌گوید : «پدرم در جوانی در خانه بین‌الحرمین در بازار تهران زندگی می‌کردند و از همان دوران علاقه به جمع‌آوری کتاب در پدر من به وجود آمد. پدرم حدود ۱۰۰ سال عمر کرد و همیشه هوش و حواسش بجا و علاقه‌مند به‌کارش بود. تمام عشقش جمع‌آوری همین کتاب‌های باارزش بود. »
اگر کسی تابلویی، قلمدانی، خطی، شیء هنری و سکه‌ای می‌آورد برای فروش، پدرم آن را می‌خرید. این کار به‌مرور زمینه ایجاد موزه شد. من نیز، مانند پدرم، به کتاب و مطالعه و جمع‌آوری اشیای عتیقه، در مقایسه با خواهرهایم، بیشتر علاقه‌مند بودم و از بچگی کنار پدر پای این کتاب‌ها نشسته و به ایشان در این زمینه‌ها کمک کردم. »
عزت‌ملک درباره ادامه دادن راه پدر و سنت حسنه وقف نیز گفته بود:«وقتی پدرم این سنت پسندیده را شروع کرد، احساس وظیفه کردم و راه پدرم را ادامه دادم. وقف فرهنگی تاثیری سازنده در میان مردم دارد. من هم از پدرم پیروی و این آثار را وقف کردم تا خط‌ها، تابلوها، کتاب‌ها، قلمدان‌ها و آثار دیگر برای مردم ایران بر جای بماند.»
آثاری که متعلق به ایران است
گنجینه اهدایی عزت‌ملک ملک، یکی از بخش‌های جذاب کتابخانه و موزه ملی ملک است که با تلاش و پیگیری‌های این بانوی خیّر جمع‌آوری شد.به گفته مهدی یساولی او در ۲ مرحله، یکی در سال ۱۳۸۷ و دیگری در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، ۲ گنجینه بزرگ از آثار تاریخی و نسخه‌های خطی را از مجموعه شخصی خود که طی سالیان پیاپی جمع‌آوری شده بود، به کتابخانه و موزه ملی ملک اهدا کرد. این مجموعه‌های بزرگ، تابلوهای نقاشی، قطعات و مرقعات خوش‌نویسی و نگارگری، سندها، تومارها، قرآن‌های نفیس خطی، قلمدان‌ها و سرقلیان‌های تاریخی را در بر می‌گیرد. علاوه بر این، بسیاری از آثار و نسخه‌های خطی را از بیرون ایران، در حراجی‌های مشهور دنیا، خریده و به کشور بازگردانده بود. »
او این کار را در مسیر برآوردن نیت پدرش می‌دانست و همواره اعتقاد داشت : «نباید بگذاریم آثار تاریخی ایران از کشور خارج شود و به‌دست دیگران بیفتد. »
همچنین آثاری که بانو عزت‌ملک ملک خرید و به کتابخانه و موزه ملی ملک اهدا و وقف کرد به روایت خودش، در ۲ دسته جای می‌گرفتند، یکی آثاری که در کشور حفظ شده بودند و دیگر، آثاری که از کشور بیرون برده شده بودند و او آنها را به بهای گزاف خرید و به ایران بازگرداند.
