وی در مصاحبه ای با خبرگزاری مهر با ابراز تاسف از تعطیلی یک مکان فرهنگی اعلام می کند: با پول الان نزدیک به ۱۰ میلیارد تومان برای این تماشاخانه هزینه کرده‌ام. صاحبخانه از من انتظار داشت ۸۰۰ میلیون تومان دیگر به پول پیش اضافه کنم و ۹۰ میلیون تومان هم اجاره بدهم در حالی که اگر ما سه شیفت هم کار می‌کردیم، نمی‌توانستیم از پس این هزینه ها بربیاییم چه برسد به دستمزد کارکنان و هزینه‌های سالن. در دوران کرونا ۲۲ ماه تماشاخانه تعطیل بود و سال گذشته هم به دلیل شرایط اجتماعی کشور دوباره سالن تعطیل شد و حتی یک ریال هم درآمد نداشتیم. در طول این مدت به معنا ی واقعی کمر من شکست و دریغ از کوچک‌ترین حمایتی از نهادهای مختلف. نه شهرداری، نه اداره کل هنرهای نمایشی، نه حوزه هنری و نه هیچ جای دیگر کوچک‌ترین همکاری با من برای حفظ سالن نکردند. تنها صندوق امید ۱۰۰ میلیون تومان به من وام داده است همین.
در طول این مدت ضرر مالی وحشتناکی متحمل شدم و از لحاظ روانی هم به هم ریختم. مشکلات مالی و فشار های صاحب ملک و چند مشکل دیگر من را از پا انداخته است. در این شرایط و سن و سال نباید آنقدر استرس و دل‌شوره و اضطراب داشته باشم. همه این مشکلات برایم بسیار خسته‌کننده بود. با خودم گفتم دیگر کافی است بنابراین تصمیم گرفتم آن را رها کنم. قبل از اتفاقات اخیر قرار بود نمایش‌های «عروسی خون» لورکا و «ترس و نکبت رایش سوم» برشت را اجرا کنم که متوقف شد. در حال حاضر صحبت‌هایی با تماشاخانه ایرانشهر مبنی بر اجرای «عروسی خون» داشتم که البته زمان اجرا هنوز مشخص نیست و احتمالاً تابستان خواهد بود.
کارگردان نمایش‌های «سحوری» و «مویه جم» درباره جایگزینی خانه نمایش مهرگان به جای «شانو» گفت: من اطلاعی از اینکه تماشاخانه مهرگان در مکان تماشاخانه «شانو» مشغول به فعالیت شده، ندارم و حتماً مدیران تماشاخانه با صاحب ملک به توافق رسیده‌اند.
صادقی که به تازگی از جشنواره فرهنگی «بابل» در عراق بازگشته است در این باره عنوان کرد: جشنواره فرهنگی «بابل» به مدیریت علی شلاه شاعر عراقی رویدادی سالیانه است که امسال با شرکت صدها هنرمند و ادیب عراقی، در کنار ٨۵ مهمان برجسته خارجی از کشورهای آلمان، مصر، فرانسه، سوریه، مکزیک، الجزائر، ترکیه، فلسطین، لبنان، ایران، تونس، مراکش و … دهمین سال برگزاری خود را جشن گرفت. این رویداد یک جشنواره هشت روزه و ترکیبی از ادبیات و هنر است که در آن به انواع شعر و رمان و موسیقی و نقاشی و تئاتر و سینما و کتاب، یکسان میدان داده بودند و به جای هرگونه مسابقه و داوری، عرصه را تنها برای بررسی و تحلیل صاحب نظران و ارتباط و گفتگوی هنرمندان باز گذاشته بودند.
وی در پایان صحبت‌هایش یادآور شد: تردید ندارم هدف جشنواره قبل از هرچیز، تلاش برای ارائه تصویری مدنی و بافرهنگ از عراق کنونی و اعلام ختم خشونت حاکم بر عراق پس از چهار دهه جنگ و ویرانی و ترور و ناامنی و دوم فراخوان آشتی کردن آن‌ها با دیگر کشورها و آشنا شدن بیگانگان با فرهنگ دیرین و ظرفیت‌های کهن و معاصر این کشور دیکتاتور زده بوده است. من نیز در این جشنواره سمیناری در رابطه با «دیالکتیک تاریخ و نمایش در تئاتر کلاسیک و معاصر» ارائه دادم.
