به گزارش یکتاپرس و به نقل از ساینس الرت، دیرینه‌شناسان در آفریقای جنوبی اخیرا اعلام کرده‌اند که قدیمی‌ترین محل دفن شناخته شده در جهان را پیدا کرده‌اند. این محل حاوی بقایای یک خویشاوند دوردست انسان با مغز کوچک است که قبلا تصور می‌شد قادر به رفتار پیچیده نیست.
محققان می‌گویند که چندین نمونه از هومونالدی - نزدیک‌ترین خویشاوند انسان خردمند که از درخت بالا می‌رفت - کشف کردند که در عمق ۳۰ متری زیر زمین در غاری در ژوهانسبورگ دفن شده‌اند.
دانشمندان در مجموعه‌ای از مقالاتی که هنوز توسط همتایان بررسی نشده‌اند و قرار است در «eLife» منتشر شوند، نوشتند: «این‌ها کهن‌ترین محل دفن‌هایی هستند که تاکنون در پرونده انسان‌ها ثبت شده و از شواهد یافت‌شده مبنی بر محل دفن هوموساپینس‌ها در دست کم ۱۰۰ هزار سال پیش قدیمی‌تر است.»
این یافته‌ها درک کنونی تکامل انسان را به چالش می‌کشد، زیرا اعتقاد بر این است که مغزهای بزرگتر امکان انجام فعالیت‌های پیچیده و «معناساز» مانند دفن مردگان را فراهم می‌کند.
قدیمی‌ترین محل دفن‌هایی که قبلا در خاورمیانه و آفریقا کشف شده بود، حاوی بقایای انسان‌های خردمند بود و حدود ۱۰۰۰۰۰ سال قدمت داشت. یافته‌ها در افریقای جنوبی دست کم به ۲۰۰ هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
هومونالدی‌ها به گونه‌ای بدوی بین میمون‌ها و انسان‌های امروزی تعلق دارند که مغزهایی به اندازه پرتقال و قدی به اندازه حدود ۱.۵ متر داشتند.
این محل دفن هومونالدی‌ها در غار ستاره در حال طلوع کشف شده است. غار ستاره در حال طلوع (Rising star Cave) با نام کامل «سیستم غاری وست مینستر ستاره در حال طلوع» در سایت میراث جهانی گهواره بشریت نزدیک کروگرزدراپ در آفریقای جنوبی، در شمال ژوهانسبورگ واقع شده‌است.
حفره‌هایی که به گفته محققان، به عمد حفر شده و سپس برای پوشاندن روی اجساد پر شده‌اند، حاوی حداقل پنج فرد هستند. محققان می‌گویند که این اکتشافات نشان می‌دهد که شیوه‌های دفن مرده به هوموساپینس یا سایر انسان‌ها با مغزهای بزرگ محدود نمی‌شود. البته محل دفن تنها نشانه‌ای نیست که هومونالدی قادر به انجام رفتارهای پیچیده احساسی و شناختی است.
به گفته محققان ظاهرا نه تنها انسان‌ها در توسعه شیوه‌های نمادین منحصر به فرد نیستند، بلکه ممکن است حتی چنین رفتارهایی را ابداع نکرده باشند.
