به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتا از روابط عمومی حوزه هنری، آیین رونمایی از جدیدترین آلبوم محسن نفر با عنوان«ردیف هفت دستگاه موسیقی ایرانی» در تالار مهر حوزه هنری برگزار شد.
در این مراسم علی فروزانفر (معاون هنری حوزه هنری)، میلاد عرفان‌پور (مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری)، بهزاد عبدی (آهنگساز)، سیدمحمد عبدالحسینی (خواننده و شاعر) و امیرحسین سمیعی (آهنگساز و خواننده) و جمعی از علاقمندان موسیقی و اهالی رسانه حضور داشتند.
پدرام جوادزاده(آهنگساز)که اجرای این مراسم را بر عهده داشت با یادی از هنرمند فقید مرحوم نصرالله ناصح پور، استاد موسیقی سنتی، از میلاد عرفان پور مدیر مرکز موسیقی هنری به عنوان سخنران اول دعوت به عمل آورد.
عرفان‌پور در صحبت های خود بیان کرد: محسن نفر نیاز به تعریف و توصیف ندارند و از صاحب سبک‌ترین هنرمندان موسیقی معاصر کشورمان و صاحب آثار جریان‌سازی در این دهه است که بارها مورد تأیید استادان موسیقی کشور قرار گرفته است،افزود:ردیف موسیقی ایران، استخوان‌بندی موسیقی ایرانی است. اگر ما برنامه‌ریزی لازم برای حفظ آن نداشته باشیم و از اساتید بزرگی چون استاد نفر حمایت نکنیم،طبعا این ردیف به فراموشی سپرده می‌شود. کما اینکه آفاتی هم این میراث کهن را در برگرفته است.
البته کاری که استاد نفر کردند در مقایسه با طبع متداول و مزاج رایج روزگار، ازخودگذشتگی یک هنرمند محسوب می‌شود. ان شاالله که این از خود گذشتگی سرمشقی برای جوان‌ترها باشد که این مسیر را ادامه دهند. اهتمام ما حفظ موسیقی ایرانی است.
سیدمحمد عبدالحسینی شاعر و خواننده، بعد از عرفان پور در سخنرانی خود عنوان کرد: صحبت از هفته دستگاه موسیقی است، هفت دستاویز برای رهایی از چمبره خاک و رسیدن به افلاک. کار موسیقی فاخر، ما را از خاک به افلاک بردن است. یکی از مشکلاتی که دوستان ما با حوزه ردیف دارند این است که جسم و پوسته ردیف را فهمیدند اما برای رسیدن به روح ردیف، یک شور و حال دیگر می‌خواهد. ردیف یک جسم و یک روح دارد.
شاید اطلاعاتی که استاد نفر در زمینه ردیف دارد، دیگران هم داشته باشند، اما به آگاهی خود باور ندارند. بین آگاهی و باور آن تفاوت‌های فراوانی است. یکی از تفاوت‌های استاد نفر باورمندی ایشان به کارش است.
در ادامه مراسم، علی فروزانفر، معاون هنری حوزه هنری در سخنانی کوتاه بیان کرد: حضور این دست اساتید در حوزه هنری برای ما مغتنم است و از حضور و فعالیت استاد محسن نفر در حوزه هنری تشکر می کنم.
امیرحسین سمیعی (آهنگساز و خواننده)نیز گفت:ما با نسلی مواجه هستیم که به نوعی دچار سرگشتگی نسبت به موسیقی ایرانی به سر می‌برد و رسیدن به یک مجموعه جامع که بتواند هم ابعاد آموزشی و هم ابعاد تاریخ‌نگاری و ثبت هنری داشته باشد کار بسیار دشواری است.
من انتشار چنین آثاری را در شرایط کنونی بسیار ارزشمند می دانم. ما وقتی آثار استاد نفر را می‌شنویم، به نوعی اولین چیزی که تجسم می‌کنیم این است که یک فیلسوف دارد برای ما وصف می‌کند. من هم افتخار شاگردی و توفیق همسایگی این بزرگوار را از کودکی داشتم که یکی از مهم‌ترین افتخارات زندگی من است. خدارا شاکرم که بالاخره این مجموعه منتشر می‌شود، چون فکر می‌کنم تأثیر این مجموعه برای پر کردن فاصله‌ی بین سرگشتگی نوجوان و انسان امروز برای درک موسیقی ایرانی اتفاق بسیار مثبتی است.
بهزاد عبدی (آهنگساز) نیز در صحبت های خود به استاد نفر گفت: اگر من اپرای مولوی و اپرای حافظ را که نوشتم از شما دارم. به این خاطر که ردیف در مسیر آهنگ‌سازی یک منزلگاه است؛ بعضی‌ها در آن منزلگاه می‌مانند و جا می‌گیرند، عده‌ای هم مثل من چیز هایی برمی دارند و رد می‌شوند. افتخارم این است که موسیقی‌ای می‌نویسم که بوی ایرانی دارد. آلبوم استاد نفر که به سمع شما می‌رسد از لحاظ تکنیکی خیلی سخت است. استاد آهنگساز هستند و موسیقی کلاسیک غربی را خیلی خوب می‌شناسد. می‌گویند تفاوت موسیقی ایرانی با موسیقی کلاسیک این است که موسیقی کلاسیک فلسفی و موسیقی ایرانی حال و احوال است؛
سخنرانی استاد محسن بخش پایانی مراسم بود. نفر ابتدا یادی کرد از استاد« موسی معروفی» که تصنیف‌های بسیار زیبایی ازایشان در حافظه کتبی و شفاهی ما محفوظ است.
وی افزود: انتشارات اقبال حدود پنجاه سال قبل کتابی چاپ کرده بود با عنوان تاریخ ۱۰ هزارساله ایران، اگر مملکتی ۱۰ هزار سال تمدن دارد، یکی از مشخصه‌های تمدن، فرهنگ و بازوی توانای فرهنگ، هنر است. اگر کشوری ۱۰ هزار سال برپاایستاده و در مقابل حملاتی چون حمله مغول و امثالهم برپا بوده از دستاورد این تمدن و فرهنگ است. امکان ندارد در این تمدن ده هزار ساله، هنر مقتدر وجود نداشته باشد.
اگر ما تمدن ۱۰ هزارساله داشته باشیم باید راز بقای آن تمدن را، فرهنگ آن بدانیم.فرهنگ، کشتزار و آبشخور تمدن است.اگر فرهنگ نباشد هیچ تمدنی باقی نمی‌ماند. همانطور که شاخصه تمدن فرهنگ است، شاخصه فرهنگ هم هنر است. فرهنگ موجب بقای تمدن است. موسیقی ما هم یکی از سندهایی است که حکایت از زنده بودن فرهنگ ده هزارساله ما دارد. اگر شما بقیه هنرها را در نظر بگیرید، هنرهای تجسمی، تذهیب، تجسمی، نمایشی و… اینها زاده فرهنگ اسلامی است. از بین همه اینها، موسیقی است که عمری مساوی ۱۰ هزار سال دارد. ابن خلدون در مقدمه فلسفه تاریخش جمله قشنگی می‌گوید: یک تمدن آنگاه به فرهنگ و هنر روی می‌آورد که از آسایش و دوام و بقای سیاسی اقتصادی برخوردار باشد.یعنی از حیث سیاسی توانسته باشد به سامان برسد و دشمنان داخلی و خارجی را دفع کرده و از حیث اقتصادی توانسته باشد معاش معتدلی برای مردمانش فراهم کرده باشد ؛ اگر این دو خطر را از سر بگذراند آن وقت به فرهنگ و هنر رو می‌کند.
تاریخ موسیقی را که می‌خوانیم،از باربد ، نکیسا و بامشاد… آن‌ها اساتید طراز اولند که قطعا خودشان شاگردان اساتید بزرگی بودند. این سلسله تابی نهایت ادامه دارد.ما مفتخر هستیم که موسیقی ما همپای تمدن۱۰ هزارساله خویش بوده است.ازنقاشی ۱۰ هزار سال پیش جز نقش برجسته‌هایی نمانده است، حتی مکتوبات در کاروزارجنگ‌ها از بین رفته‌اند اما تنها صدا ست که می‌ماند. اگر الان زبان فارسی داریم تا قیامت مدیون فردوسی هستیم. اگر خدمت فردوسی نبود، زبان فارسی در تندباد حوادث تاریخ باقی نمی‌ماند.هرجا زبان هست صداهم هست. مادامی که زبان فارسی باقی مانده صدا هم بوده و صدای این زبان موسیقی ما است.
اگر ما مدعی تمدن ۱۰ هزارساله هستیم، موسیقی ما همراه این فرهنگ بوده. این همان ردیف است، ردیف همان قانون موسیقی ماست. در جهان،فرهنگ ایران را با فرش می‌شناسند، هرچند کوتاهی کردند، باید فرهنگ ایران را از موسیقی‌اش شناخت.
در بخش پایانی این مراسم از آلبوم جدید محسن نفر رونمایی شد.
انتهای پیام/
