به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین- فرشاد شیرزادی: ۲۶ ژوئن برابر با پتجم تیر ماه، روز جهانی مبارزه با مواد مخدر است. کنفرانس بین المللی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر از تاریخ ۱۷ تا ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ در شهر وین برای ابراز عزم سیاسی ملت ها در امر مبارزه با پدیده خانمانسوز و شوم اعتیاد به مواد مخدر تشکیل شد و در آن سندی با عنوان C.M.O به تصویب کشورهای شرکت کننده رسید. ترک اعتیاد با استفاده از گیاهان دارویی، دستگاه، قرص متادون و با کمک گرفتن از کلاس های NA مواردی هستند که اگر کسی سرو کارش هم به آنها نیفتاده باشد، در شهر تابلوها و نشانه های آن را دیده است. با روانپزشکان و کارشناسان ترک اعتیاد در این مورد صحبت کرده ایم و اینکه مکتوبات تخصصی و موازین علمی مان در زمینه مبارزه با مواد مخدر چقدر پیشرفت کرده است.
روان درمانی اعتیاد
از دیدگاه روانپزشکی فرد معتاد یک بیمار است که به معالجه و مراقبت ویژه نیاز دارد. همانطور که وقتی مریض می شویم به پزشک مراجعه می کنیم و او برایمان نسخه می نویسد، درمان اعتیاد هم نیاز به پزشک متخصص و داروهایی مشخص دارد. در مقابله با این بیماری باید مراحل اولیه و ثانویه را پشت سر گذاشت. مرحله ثانویه به مفهوم واقعی، یعنی انجام اقدامات لازم و پیگیری های درمانی که وقتی بیمار کاملاً بهبود یافت، با رعایت توصیه های پزشکی از بازگشت بیماری جلوگیری شود.
دکتر سهیل معنوی روانپزشک و مؤلف کتاب «کشمکش های ازدواج از دیدگاه روانپزشکی و درمان آن» می گوید: «درمان اعتیاد تنها به معنای ترک مواد مخدر نیست، اغلب معتادان مدتی مواد را ترک می کنند، بعضی هایشان به تنهایی این کار را با تحمل درد و سختی های فراوان انجام می دهند اما درمان اصلی اعتیاد بعد از ترک مواد مخدر شروع میشود. چرا که درمان بیماری روانی افسردگی و اختلال شخصیتی مربوط به رها کردن مواد مخدر، بعد از قطع اعتیاد، سمزدایی و درمان فیزیکی باید انجام شود. اغلب معتادان میتوانند در دورهای معین مواد مخدر را با زور و تحت فشار قرار دادن خود کنار بگذارند اما، چرا دوباره شروع به مصرف می کنند؟ در تحقیقات روانپزشکی آمریکایی ثابت شده که «ترک» فیزیکی مواد مخدر از «درمان» واقعی اعتیاد ساده تر است.
صلاح است که بیمار پس از ترک فیزیکی مواد مخدر به مدت شش تا نه ماه هر پانزده روز یک بار جهت درمان بیماری روانی خود به روانپزشک مراجعه کند. درمان وی شامل مصرف دارو و روان درمانی است تا بهبود شخصیتی و بینش نو پیدا کند. باید بیمار از این طریق عمیقاً بفهمد که هیچ چیز از مصرف دوباره مواد مخدر به دست نخواهد آورد و تازه همه چیز را از دست می دهد. تا زمانی که بیمار معتاد به درک این مرحله نرسیده و تحت درمان روانپزشکی قرار نگرفته است هرگز نمی توان گفت که او به طور کامل درمان شده است. پس این بدان معنی است که بینش معتاد باید عوض شود و این مهمترین بخش درمان آکادمیک اعتیاد است. در این دوره دشوار، افسردگی فرد معتاد هم باید درمان شود. در این دوره به سه سطح دارو درمانی، استراحت و ورانکاوی نیازداریم که در بخش روانکاوی، کتاب به کمک خود بیمار یا اطرافیانی که می توانند او را راهنمایی کنند خواهد آمد.
دکتر بهمن بهروزی، روانپزشک فقید، و مؤلف کتاب «خاطرات روانپزشک» ضمن بیان اینکه روان درمانی باید همزمان با ترک اعتیاد آغاز شود، می گوید: «ترک اعتیاد دورهای خاص می خواهد، در این دوره فشار مضاعف بر جسم و روح وارد می شود. اگر روان درمانی از مرحله ترک اعتیاد شروع شود ترجیحاً بهتر است، نه اینکه معتاد ابتدا مواد را ترک کند و بعد به سراغ روانپزشک برود. شخصی که در مرحله ترک است همواره در وسوسه استفاده از مواد مخدر است اما گر روان درمانی از ابتدای ترک اعتیاد آغاز شود جلو وسوسه بازگشت به اعتیاد را هم می گیرد و روند درمان سنجیده پیش می رود.»
