به گزارش گروه اجتماعی یکتا، مسئله استخدام معلم‌های آموزش پرورش و تبدیل وضعیت نیروی های غیررسمی بعد از ۹۱ یکی از آن مسائلی است که باعث نگرانی ده‌ها هزار نیروی آموزش و پرورش شده است.
برای حل این مشکل دو طرح در مجلس مطرح است یکی طرح کمیسیون آموزش که توسط چهره‌هایی چون متفکرآزاد و اسماعیلی و وحیدی طراحی شده است و یکی هم طرح مستقل محمودزاده که با حمایت بیش از ۶۰ نماینده و جامعه فرهنگی کشور رو به رو شده و منتظر مشخص شدن وضعیت طرح کمیسیون آموزش مجلس است.
طرح کمیسیون آموزش روی الزام به آزمون ماده ۲۸ تاکید دارد با نادیده گرفتن سال های همکاری نیروهای غیررسمی، حق التدریسان، خرید خدمات آموزشی، مربیان پیش دبستانی، سربازمعلم‌ها و دیگر نیروهایی و با حداقل حقوق و مزایا با آموزش و پرورش همکاری کرده‌اند.
برخی اعضای کمیسیون آموزش می‌گویند که ما نمی توانیم مصوبه ی شورای عالی انقلاب فرهنگی را نادیده بگیریم و باید حتما آزمون ماده ۲۸ برگزار کنیم، این در حالی است که رکن اول قانون‌گذاری در کشور مجلس شورای اسلامی است. این طرح چند مشکل اساسی دارد. اولا شامل تمام گروه‌های غیررسمی نمی‌شود، دوما به نفع مدارس خصوصی و شرکت‌های واسط است، سوما باعث از دست رفتن بخش زیادی از نیروهای با تجربه‌ای می‌شود که سال‌های عمر خود را در کلاس‌های درس گذراندند. به جز این اختیارات زیادی به ادارات کل برای جذب نیرو داده شده و امکان تخلف هم افزایش پیدا می‌کند.
طرح دوم طرح جلال محمودزاده، نماینده مهاباد است. طرح محمودزاده با فلسفه استفاده حداکثری از نیروهای غیررسمی تدوین شده است. بر این اساس ابتدا یک آزمون داخلی متناسب برگزار شده و برگزیدگان در آموزش و پرورش استخدام می‌شوند. نیروهایی که در آزمون قبول نشدند پس از گذراندن یک دوره چند ماهه در دانشگاه فرهنگیان دوباره آزموده می‌شوند و در صورت قبولی به استخدام رسمی در می‌آیند.
این طرح ضمن تناسب با سیاست‌های مدنظر رهبری با نگاه شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در یک راستا قرار دارد و تنها تفاوت آن توجه بیشتر به تجربه معلم‌ها است.
بیانات رهبر انقلاب همچنین در قوانین سند تحول بنیادین آموزش و پرورش حاکی از آن است که راه ورود معلمین به آموزش و پرورش باید از طریق دانشگاه فرهنگیان و گذراندن دوره های کوتاه مدت یا بلند مدت آن دانشگاه باشد و معلمین قبل از ورود به سیستم آموزشی کشور باید از لحاظ عقیدتی، اخلاقی و سیاسی گزینش شوند که خوشبختانه نیروهای بعد ازسال ۹۱ تحت قرارداد با آموزش و پرورش مدنظر در این طرح تمام این موارد را طی خواهند کرد.
مسئله مهمی که در طرح نماینده مهاباد مدنظر قرار گرفته توجه به شرایط نیروهای مورد بحث است. نیرو های قبل از سال ۹۱ در خوشبینانه ترین حالت حداقل بین ۳۳ تا ۴۵ سال سن دارند. این یعنی با وجود جوان بودن دیگر نمی‌توانند به راحتی در جایی استخدام شوند. وقتی در شرایط فعلی آموزش و پرورش نیاز به جذب نیروی فوری دارد چرا از چنین ظرفیتی بهره نبرد و یک بازی برد – برد را برای خود تعریف نکند؟
برخی از منتقدین طرح دوم مسئله بار مالی آن را مطرح می‌کنند، اما دقت ندارند چه با جذب نیروهای بعد از سال ۹۱ و چه از راه دیگری ما نیاز به جذب معلم داریم و هر ساله هزار نیرو بازنشسته می‌شوند. مزیت طرح دوم این است که نیروی جذب شده قطعا مجرب است و بازدهی بالاتر از متوسطی خواهد داشت.
محمودزاده درباره تامین منابع این طرح می‌گوید: همچنین در این طرح آمده است که پس از تبدیل شدن به قانون، آیین نامه اجرائی آن ظرف مدت سه ماه توسط وزارت آموزش و پرورش و سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.
حال باید دید چه می‌شود؛ آیا طرح کمیسیون آموزش تصویب شده و ظرفیت‌های فراوانی از دست می‌رود یا با تصویب طرحی شبیه به طرح محمودزاده ضمن حمایت از حقوق معلمین از هدر رفت منابع مالی و اتلاف انرژی و تجربه‌ای ارزشمند نیز جلوگیری می‌شود؟
بنا بر برخی اخبار عموم نمایندگان مجلس در تلاش هستند تا تکلیف طرح تبدیل وضعیت استخدامی معلمان آموزش و پرورش پیش از پایان آخرین سال مجلس یازدهم مشخص شود.
