به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتا، تا ۲ ماه دیگر، سیوپنجمین دوره جشنواره فیلم کودک و نوجوان، پس از یکسال غیبت، در اصفهان برگزار میشود. بررسی شرایط موجود سینمای کودک نشاندهنده آن است که حمایتهای وعده دادهشده سالیان گذشته، هنوز اجرایی نشده و اقبال چندانی از سوی فعالان این حوزه برای قدیمیترین جشنواره آن وجود ندارد.
در جشنواره کودک، تنها از میان آثار حوزه کودک داوری به عمل میآید و بنابراین سینمای کودک باید به میزانی از کمیت برسد تا بتواند رویکردی رقابتی پیدا کندبنابراین در شرایط فعلی که دبیر جشنواره کودک تغییر کرده، باید چند نکته مهم را یادآوری کنیم: نخست آنکه باید بپذیریم ساختار و ماهیت جشنواره فیلم فجر با جشنواره کودک، متفاوت است؛ جشنواره فجر، پذیرای تولیدات سالیانه کشور است که گاهی این تولیدات، از ۱۰۰ فیلم متجاوز است و بنابراین، شرایط رقابت حرفهای در این رویداد وجود دارد اما در جشنواره کودک، تنها از میان آثار حوزه کودک داوری به عمل میآید و بنابراین سینمای کودک باید به میزانی از کمیت برسد تا بتواند رویکردی رقابتی پیدا کند.
با توجه به اینکه درصد اندکی از تولیدات سالیانه سینمای ایران، به گونه کودک و نوجوان اختصاص دارد، بنابراین باید شرایطی را فراهم آورد تا تعداد بیشتری از آثار حوزه کودک به تولید برسد تا شرایط برای یک رقابت حداکثری سالیانه فراهم گردد و این مهم محقق نمیشود مگر با حمایتهای بیشتری که بنیاد سینمایی فارابی، سازمان سینمایی و البته شهرداری اصفهان در این زمینه به عمل میآورند.
این حمایتها هم تا زمانی که اقدام عملی در این زمینه صورت نگیرد، اتفاق بهینهای را رقم نمیزند چرا که در تمام این سالهای اخیر، اخبار خوبی از حمایت فرآیند تولیداتی سینمای کودک رسانهای میشد که تقریبا در همان اندازه خبر باقی میماند و شکل عملیاتی چندانی پیدا نمیکرد بنابراین سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی، شهرداری اصفهان و نهادهای دیگری چون حوزه هنری، کانون پرورش فکری و... باید طبق بودجههای خود در سالهای سخت اقتصادی، نسبت به حمایت از تولید آثاری در حوزه سینمای کودک اقدام کرده تا نتایج خوبی از این حمایتها در جدول تولیدات سالیانه کشور مشاهده شود.
اجرایی نمودن پیشنهادهایی چون اختصاص سالنهایی ولو کوچک برای نمایش فیلمهای حوزه کودک و نوجوان به شکل مستمر در تمام طول سال نیز ازجمله اقداماتی است که میتواند چراغ این سینما را همواره در طول سال روشن نگهدارددر وهله دوم، حمایت از اکران آثار حوزه کودک است. هماکنون اکران سینمای کودک به حال خود رها شده و هیچ برنامهای برای زمان هدفمند اکران و زمینههای حمایتی آن وجود ندارد. در چنین شرایطی، شاهد آن هستیم که در یک برهه، چند فیلم کودک و نوجوان، بهصورت همزمان به روی پرده میروند و در دورهای دیگر، این گونه، هیچ نمایندهای در ناوگان اکران ندارد. تشکیل کارگروهی کوچک در بنیاد فارابی، سادهترین مسیری است که میتواند به هدفمند کردن اکران سینمای کودک کمک کند.
ضمن اینکه اجرایی نمودن پیشنهادهایی چون اختصاص سالنهایی ولو کوچک برای نمایش فیلمهای حوزه کودک و نوجوان به شکل مستمر در تمام طول سال نیز ازجمله اقداماتی است که میتواند چراغ این سینما را همواره در طول سال روشن نگهدارد.
در غیر اینصورت، جشنواره به محفلی تقلیل پیدا میکند که از میان هر تعداد فیلمی که موجود باشد، دست به انتخاب میزند و این رویکرد، تنها به بیشتر شدن اعتراضها و مهجور واقع شدن بیشتر سینمای کودک میانجامد؛ شرایطی که امروز شاهد آن هستیم در نتیجه کاهلی مدیران جشنواره فیلم کودک در اجرایی نمودن قولهای ادوار گذشته جشنواره و عدمرسیدگی به وضعیت کنونی است.
بنابراین در روزگاری که سینماگران حوزه کودک و نوجوان، نسبت به شرایط موجود اعتراضهایی دارند و بسیاری از آنها با در دست داشتن سوژهها و فیلمنامههای مختلف، خانهنشین هستند، برگزار کردن صرفا جشنی در ارتباط با سینمای کودک، تنها داغ دل آنها را تازه کرده و اتفاق چندانی را در پویایی این گونه رقم نمیزند. میتوان جشنواره کودک را تاحدودی، به دوران تلالو دهههای ۶۰ و ۷۰ بازگرداند و همزمان با زمانه و اقلیم سینمایی کشور، نسبت به مهندسی شرایط به نفع سینمای کودک و نوجوان، اقدام نمود. تنها در این صورت است که جشنواره کودک و نوجوان، به محلی واقعی برای اعتلای این سینما، فعالان و مخاطبان آن تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام/