به گزارش بکناپرس و به نقل از یونیورس‌تودی، کهکشان ما حدود ۲۰۰ خوشه کروی (GC) دارد و بیشتر آن‌ها در هاله کهکشانی قرار دارند. اخترشناسان فکر می‌کنند که بیشتر GCها یا خوشه‌های کروی حاصل کهکشان‌خواری کهکشان راه شیری هستند و در واقع گرانش قدرتمند راه شیری، کهکشان‌های کوتوله را در خود جذب کرده است. این احتمالا می‌تواند علت تجمع این خوشه‌ها در بیرونی‌ترین قسمت‌های کهکشان را توضیح دهد.
خوشه‌های کروی (GCs) تجمع کروی ستارگانی هستند که توسط گرانش در نزدیکی هم قرار گرفته‌اند. کوچکترین خوشه‌ها ده‌ها هزار ستاره دارند و بزرگترها می‌توانند میلیون‌ها ستاره را در خود جای دهند. ستارگان آن‌ها به طور معمول مسن‌تر و دارای فلز کمتری هستند و در کهکشان ما، بیشتر آن‌ها در هاله کهکشانی قرار دارند. اما هابل توانست از تعدادی خوشه کروی در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری تصویربرداری کند.
خوشه‌های کروی عمر زیادی دارند. آن‌ها احتمالا بین ۱۰ تا ۱۳ میلیارد سال پیش زمانی که کیهان بسیار جوان‌تر بود، شکل گرفته‌اند. آن‌ها در همه انواع کهکشان‌ها یافت می‌شوند و راه شیری چیزی حدود ۲۰۰ عدد خوشه کروی دارد.
بسیاری از خوشه‌های کروی هنوز پر از رمز و رازند، اگرچه ستاره‌شناسان در شناخت آن‌ها پیشرفت زیادی داشته‌اند. تلسکوپ فضایی هابل از زمانی که بیش از ۳۰ سال پیش برای اولین‌بار در مدار پایین زمین قرار گرفت، سهم بزرگی در درک روبه‌رشد ما از خوشه‌های کروی داشته است.
نگاه کردن به مرکز کهکشان چالش برانگیز است. این منطقه پوشیده از گاز و گرد و غبار است که مقداری جلوی نور را می‌گیرد و مقداری از آن را پخش می‌کند. خوشبختانه، نور مادون قرمز کمتر تحت تاثیر قرار می‌گیرد و اینجاست که هابل وارد عمل می‌شود.
