به گزارش بکناپرس و به نقل از وبسایت iflscience، در ماه اوت، هند نام خود را به عنوان چهارمین کشوری که فضاپیمای خود را روی ماه فرود آورده، ثبت کرد و البته اولین کشوری بود که توانست فضاپیمایش را در نزدیکی قطب جنوبی ماه بنشاند. فرودگر و ماه‌نورد هندی، آزمایش‌هایی را برای اندازه‌گیری دمای محل فرود و تجزیه و تحلیل خاک ماه انجام دادند و بعد در شب قمری، ظاهرا برای همیشه خاموش شدند.
اویانگ ژیوان که پدر برنامه ماه چین لقب دارد، به روزنامه چینی‌زبان ساینس تایمز گفت که کاوشگر چاندرایان-۳ ویکرام هند از قطب جنوبی ماه دور است و در عرض جغرافیایی ۶۹ درجه جنوبی قرار دارد. به گفته او روی زمین، این عرض جغرافیایی در دایره قطب جنوب قرار می‌گیرد، اما در ماه، قطب جنوب در حدود عرض جغرافیایی ۸۸.۵ و ۹۰ درجه شروع می‌شود.
او گفت که برنامه فضایی چین از زمان پرتاب چانگ ای ۲ (Chang'e-۲) در سال ۲۰۱۰، قادر به ارسال مدارگردها و فرودگرها به طور مستقیم به مدار انتقالی زمین و ماه بوده است؛ مانوری که هند با توجه به ظرفیت محدود پرتابگرهای خود هنوز انجام نداده است». او همچنین مدعی است موتوری که چین استفاده می‌کند، بسیار پیشرفته‌تر است.
