به گزارش گروه اجتماعی یکتا ، در روز‌های اخیر انتشار نامه هزار و پانصد نفر از اساتید و کنشگران جامعه پرستاری ایران به شورای بین‌المللی پرستاری بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و جهان عرب داشت به همین دلیل به سراغ دکتر مجید احمدی، عضو شورای عالی و رئیس کمیسیون حقوقی سازمان نظام پرستاری رفتیم تا با وی گفتگویی کوتاه داشته باشیم.
*به عنوان اولین سؤال اثر این نامه را در حمایت از مردم مظلوم غزه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با سلام و درود به ارواح مطهر شهدای مقاومت به ویژه ۲۵ شهیدی که طی روز‌های اخیر در روند امداد‌رسانی به مردم مظلوم غزه آماج ددمنشی تاریخی صهیونیست‌های غاصب قرار گرفتند، ابتدا باید گفت ما در مواجهه با آرمان فلسطین در چند سطح نیازمند کنشگری هستیم:
۱- در سطح دولت‌ها که پشتیبانی همه جانبه جمهوری اسلامی از جبهه مقاومت در طول چهار دهه گذشته، ایرانیان را به نماد همیشگی حمایت از مردم فلسطین در عرصه بین‌المللی مبدل نموده و در سازمان ملل و یا سازمان کنفرانس اسلامی یا حتی معاهدات نظیر جنبش عدم تعهد، ایران نقش اساسی در زنده نگه داشتن مسأله فلسطین علی رغم همه موانع داشته است.
۲- در سطح مردمی که راهپیمایی روز قدس نقطه عطف کنش مردمی در سطح کشور است و می‌توان گفت قاطبه مردم با همه تفاوت‌های اجتماعی در موضوع فلسطین اشتراک نظر دارند.
۳- در فضای کنشگری مدنی، که بنده از اینجا به سؤال اول شما ورود می‌کنم.
مشروع‌ترین و تخصصی‌ترین کنشگری مدنی برای اعضا نظام سلامت از جمله جامعه بزرگ پرستاری، کنشگری در قالب نهاد‌های صنفی، حرفه‌ای و علمی سلامت پایه است و مسئولین این سمنها و نهاد‌ها مهمترین نقش را در افول دادن یا ارتقا سطح گفتمانی آن دارند.
گاهی مسئول یک نهاد افق کنشگری خود را در حد کف مطالبات مالی پایین می‌آورد و برخی سطح مطالبات را در سطوح مناسبات بین‌المللی و منطقه‌ای رشد می‌دهند، حمایت از آرمان فلسطین یکی از ظرفیت‌های کنشگری بین‌المللی برای سمنها و نهاد‌های مردمی نظام سلامت از جمله سازمان نظام پرستاری است. بر خلاف نگاه‌های محدود و محافظه کارانه این سرمایه اجتماعی خلق شده ناشی از این سطح کنشگری، می‌تواند حرفه را نیز در دست‌یابی به مطالبات اولیه به شدت تقویت کند.
با این مقدمه می‌توان نامه ۱۵۰۰ پرستار ایرانی به icn یا همان شورای بین‌المللی پرستاری که در روز‌های اول حمله رژیم صهیونیستی به غزه صورت گرفت را مصداق جلو افتادن نخبگان پرستاری از سازمان نظام پرستاری دانست.
*در حمایت از مردم مظلوم فلسطین به ضرورت تقویت کنشگری مدنی اشاره کردید، به چه علت این مسیر تا کنون کم فروغ‌تر از حمایت‌های دولتی و مردمی از فلسطین بوده است؟
تشکل‌های صنفی ما نیازمند نوعی بازنگری در تنظیم رابطه خود در تحولات اجتماعی و بین‌المللی هستند. آن‌ها نسبت به اتفاقاتی که به نحوی به وظایف حرفه‌ای‌شان مرتبط است مسئولیت دارند و نباید با غفلت از آن بگذرند.
در چندین فصل کنوانسیون ژنو و در خط مشی‌های icn به وظایف بین‌المللی پرستاران نسبت به رخداد‌های جهانی و حقوق مجروحین و امنیت بیمارستان‌ها، آمبولانس‌ها و امدادگران اشاره شده ولی این معاهدات در مناسبات ظالمانه سیاسی و غوغاسالاری جنگ طلبان مورد غفلت قرار می‌گیرد در حالیکه که تجربه نشان داده جهانیان به فریاد جامعه پزشکی به عنوان صلح‌بانان حقیقی جهان توجه ویژه‌ای دارند ولی ما کمتر از این ظرفیت‌های حرفه‌ای استفاده کرده‌ایم، چنانکه icn پاسخ نامه ارسالی پرستاران را در کمتر از یک روز ارسال کرد و متعهد شد نسبت به درخواست‌های صورت گرفته اقدام عملی انجام دهد.
*فعالین صنفی نظام سلامت در خصوص ادامه روند اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی چه برنامه‌ای دارند؟
طی روز‌های اخیر در اغلب دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و مراکز بهداشتی و درمانی تجمعاتی برگزار شده و طی روز‌های گذشته هزاران پیام توسط جامعه پزشکی در خصوص اعلام آمادگی‌شان جهت حضور در بیمارستان‌های غزه و یا هرگونه امداد‌رسانی و درمان مجروحان ارسال شده و هلال احمر، اداره کل بین‌الملل وزارت بهداشت و بسیج جامعه پزشکی نیز در این خصوص تلاش‌های چشمگیری را در عرصه منطقه و تعامل با نهاد‌های بین‌المللی صورت داده‌اند، طبق برنامه‌ریزی‌های خودجوش تشکل‌های مردم نهاد سلامت ان شاءالله در روز ۴ شنبه ساعت ۱۰ نیز حضور پر شور آحاد جامعه پزشکی را جهت ابراز انسجام و حمایت از جبهه مقاومت در میدان فلسطین شاهد خواهیم بود.
پایان پیام/
