به گزارش گروه سیاسی یکتا ، عیسی زارع‌پور وزیر ارتباطات و فناوی اطلاعات گفت: به زودی تست‌های زیرمداری نسل جدید کپسول‌های زیستی را در کشور انجام خواهیم داد؛ این اتفاق خواهد افتاد و ان‌شاءالله ما را در مسیر دستیابی به اهدافمان در زیست در فضا نزدیک می‌کند.
وی افزود: این کپسول حدودا نیم تن است و قابلیت حمل انسان را دارد، منتها تست‌های زیرمداری آن در حال انجام است. باید توجه داشت تا رسیدن به نقطه‌ای که بتوانیم انسان را به فضا ارسال کنیم هنوز 6-5 سال فاصله داریم، اما باید توجه داشت که 10 سال این حوزه عملا تعطیل بوده است (از حدود سال 91 که موجود زنده «میمون» را در فاصله 70-60 کیلومتری رفت و برگشت) در حال احیای آن هستیم.
زارع‌پور در پاسخ به سوالی در مورد ارسال موجود زنده به فضا تصریح کرد: در تست‌های زیرمداری، سامانه‌های ناوبری، چتر فرود و سپرحرارتی که فناوری‌های جدیدی هستند قرار است برای اولین بار تست شوند؛ ان‌شاءالله در قدم بعدی ابتدا موجود زنده و در قدم‌های بعدی در نهایت انسان به فضا ارسال کنیم.
کپسول زیستی چیست؟
یک موجود زنده (مانند میمون و یا انسان) باید با قرار گرفتن در کپسول زیستی و پرتاب به فضا بتواند زنده بماند و دچار مشکل نشود. در کپسول زیستی باید شرایط نرمال زیست یک موجود زنده در حین پرتاب و در زمان برگشت به زمین ایجاد شود که مستلزم علوم زیستی و علوم مختلف مهندسی است.
اطلاعات کافی در رابطه با فیزیولوژی موجود زنده در شرایط بی وزنی را از قبل باید داشته باشیم که شبیه سازی می¬شود. همچنین، با استفاده از فنون مختلف مهندسی، سیستم‌های مورد نیاز این کپسول بایستی طراحی شوند. توجه شود که کاوشگر ۹ قرار نیست هیچ موجود زنده ای را با خود حمل کند.
اگر فضاپیمایی از فضای بی کران به سمت زمین در حال بازگشت باشد، ناگزیر است که در سرعت های خیلی بالا وارد جو شود. این سرعت های بالا شروع می کنند به گداختن سطح در تماس با هوا. بنابراین ما مجبوریم از موادی استفاده کنیم که مقاومت لازم را داشته باشند. از فلزات نمی توان استفاده کرد چون فلزات ذوب و سرخ می شوند و حتی ممکن است کاملا از بین بروند. بنابراین موادی را استفاده می کنیم که هم عایق هستند و هم فداشونده.
مواد فداشونده موادی هستند که وقتی می سوزند، مانع عبور حرارت از خود و رسیدن آن به داخل فضاپیما می شوند. بنابراین سپر ممکن است از ضخامت معقولی برخوردار باشد که بخشی از آن در حین ورود به جو سوخته شود. پس هم مقاومت در برابر حرارت و هم سوخته شدن بخشی از سپر به منظور دفع گرما و هم عایق کاری فضاپیما یک تکنولوژی خواهد بود به نام تکنولوژی سپرهای حراراتی که از مواد متنوع استفاده می کند. به علاوه این مواد باید از ساختار سازه ای قوی برخوردار باشند که در برابر بارهای دینامیکی شدیدی که به آنها وارد می شود، دچار از هم گسیختگی نشوند.
پایان پیام/
