گروه فرهنگ و هنر یکتا؛ 14 آذرماه مصادف است با سالروز درگذشت علی حاتمی کارگردان نامی سینمای کشور. به همین مناسبت و برای پاسداشت یاد او، قسمتی از زندگی نامه ی وی را در اینجا می آوریم:
عبّاسعلی حاتمی (۲۳ مرداد۱۳۲۳– ۱۴ آذر ۱۳۷۵)نویسنده و فیلم‌سازِ اهلِ ایران بود. او فعالیت خود را در سال ۱۳۴۴ با نوشتن نمایش‌نامهٔ دیب آغاز کرد و سپس کارگردانی را با ساخت فیلم حسن کچل (۱۳۴۸) تجربه کرد. از مهم‌ترین اقدامات او برای سینمای ایران ساخت شهرک سینمایی غزالی می‌باشد.
علی حاتمی با نام کاملِ عبّاسعلی حاتمی(با اصالت تفرشی)در خیابان شاهپور تهران به دنیا آمد. وی کار هنری خود را با نویسندگی در تئاتر آغاز کرد و نمایشنامه‌های «ساتن»، «قصهٔ حریر»، «ماهیگیر»، «حسن کچل »، « چهل گیس» و شهر «آفتاب و مهتاب» را برای تئاتر نوشت. علی حاتمی در کلاس‌های نمایشنامه نویسی اداره هنرهای دراماتیک واقع (درآب سردار) شرکت نمود و بعدها که این اداره به نام دانشکده هنرهای دراماتیک تغییر نام داد، او در رشته ادبیات نمایشی تحصیلات خود را ادامه داد و در سال ۱۳۴۴ نمایش دیب (دیو) را که از اولین نوشته‌های خود بود، در تالار دانشکده و با کودکان مؤسسه آموزشی فرهنگ آرزو به اجرا درآورد.
فیلم های حسن کچل، طوقی، باباشمل، قلندر، ستارخان، سوته دلان تعدادی از آثار وی در قبل از انقلاب اسلامی و آثاری مانند: سریال هزار دستان، حاجی واشنگتن، کمال الملک، مادر و دلشدگان از کارهای ارزشمند حاتمی به حساب می آیند که بعد از سال 57 کلید خوردند.
حاتمی برای نوشتن متن سریال هزار دستان به فرانسه سفر می کند وموهای خود را از ته می تراشد تا رویش نشود به خیابان برود و فقط مشغول نوشتن فیلمنامه باشد. وی بارها این متن را بازنویسی می کند و حتی گفته می‌شود تعداد بازنویسی‌های این متن به بیش از ۱۰ بار رسیده‌است. ساخت این سریال در سال ۱۳۵۸ کلید خورد و هشت سال طول کشید تا سرانجام «هزاردستان» به آنتن تلویزیون برسد. علی حاتمی برای تولید این سریال دست به ساخت تهران قدیم زد وحاصل کار اوبا نام شهرک سینمایی غزالی برای تلویزیون و سینمای ایران باقی ماند.
حاتمی اوایل دهه ۱۳۷۰، مطالعه و تحقیق دربارهٔ زندگی جهان‌پهلوان تختی را آغاز و سرانجام در سال ۱۳۷۵، ساخت فیلم جهان پهلوان تختی را آغاز کرد. متأسفانه پس از آنکه تنها بخش‌هایی از فیلم را فیلم‌برداری کرده بود بیماری سرطان به سراغش آمد و در بیمارستان بستری شد و مجبور شد پروژه اش را نیمه‌کاره رها کند. بهروز افخمی پس از درگذشت علی حاتمی ادامه پروژه را به عهده گرفت. و کار نیمه تمام او را به پایان رسانید.
علی حاتمی به عنوان کارگردانی صاحب سبک و مؤلف، سعی کرد با استفاده از قصه‌ها، مثل‌ها، فولکلورها یا باورهای عامیانهٔ ایرانی، فرهنگ کهن کوچه و بازار و معماری دیرپای ایرانی ـ اسلامی طرحی نو در سینمای ایران دراندازد. وی به حق توانست فرهنگ، آداب و ارزش‌های فکری و عملی مردم این سرزمین را بر پردهٔ خیال نقاشی کند از این رو وی را به علت بهره‌بردن از زبان تصویر و خلق شخصیت‌های شاعرانه، سعدی سینمای ایران می‌دانند.
حاتمی همواره در آثار سینمایی خود پیوندی ناگسستنی با اصطلاحات و گویش‌های کوچه‌بازار داشت، به‌طوری که کاربرد این دیالوگ‌ها به عنوان امضای وی در تقریباً تمامی آثار سینمایی‌اش حضور داشته و سینمای حاتمی را یک سینمای منحصر به فرد ساخته‌است. برخی از این دیالوگ‌های ماندگار عبارتند از:
فیلم مادر ← «تلخی با قند شیرین نمیشه، شب رو باید بی‌چراغ روشن کرد»
فیم مادر ← «مادر مرد، از بس که جان ندارد»
فیلم حاجی واشنگتن ← : «آیین چراغ، خاموشی نیست»
فیلم کمال الملک ← «کباب بدون سیخ مزهٔ کباب نداره هیچ کبابی هم کباب بازار نمیشه حتی کباب دربار. کبابو باهاس داغ داغ با سیخ به نیش کشید .»
فیلم کمال الملک ← «باب دندون شاه گربه‌های قاجاریه. پهلوی با دندون ببر کباب میخوره .»
انتهای پیام/
