به گزارش بکناپرس و به نقل از سان، استادیار فیزیک در دانشگاه استکهلم، در مورد اجسام پرنده ناشناس در مقاله‌ای صحبت کرده است.
برای چندین دهه، جستجوی حیات فرازمینی هم دانشمندان و هم عموم مردم را مجذوب خود کرده است. این امر سال‌ها تحقیق و همچنین موجبات ایجاد بسیاری از سازمان‌های جدید از جمله یک گروه جدید شکار بشقاب پرنده را که توسط ناسا اداره می‌شود را فراهم آورده است. ناسا در ژوئن۲۰۲۲ اعلام کرد که قصد دارد یک مطالعه بر روی بشقاب پرنده‌ها که اکنون به‌عنوان پدیده‌های هوایی ناشناس یا UAP شناخته می‌شود، انجام دهد. آنها UAPها را به‌عنوان مشاهداتی از وقایع در آسمان تعریف می‌کنند که «از دیدگاه علمی نمی‌توان آنها را به‌عنوان هواپیما یا پدیده‌های طبیعی شناخته‌شده شناسایی کرد.»
ویلاروئل در مقاله‌اش می‌نویسد: «من به جستجوی آسمان برای اجسام بیگانه و فیزیکی علاقه‌مند هستم که ممکن است روزی به ما بگویند که آیا ما در کهکشان تنها هستیم یا خیر. این را در نظر بگیرید که در کهکشان راه شیری خودمان، ۴۰میلیارد سیاره به اندازه زمین وجود دارد که بالقوه قابل سکونت هستند.»
او این سوال را مطرح می‌کند که اگر بشر می‌تواند به ستاره دیگری کاوشگر بفرستد، چرا یک تمدن فرازمینی نمی‌تواند کاوشگری را به منظومه شمسی ما بفرستد؟ برای پاسخ به این سوال، ویلاروئل روش‌هایی را ارائه می‌کند که دانشمندان می‌توانند تجزیه و تحلیل کنند که آیا کاوشگرهای فرازمینی در نزدیکی زمین وجود دارند یا خیر. او می نویسد: «تجزیه و تحلیل مواد به دست آمده از بشقاب پرنده‌های احتمالی سقوط کرده‌اند، می‌تواند شواهد انکارناپذیری به دست دهد.»
او می‌گوید در پروژه‌هایی که مدیریت می‌کند، تیمش با جستجوی فلاش‌های نوری کوتاه در آسمان شب، به دنبال اشیاء مصنوعی غیرانسانی می‌گردد. این محقق توضیح می‌دهد که فلاش‌های کوتاه معمولاً زمانی اتفاق می‌افتند که یک سطح صاف و بازتابنده نور خورشید را منعکس می‌کند، اما این فلاش‌ها همچنین می‌توانند از یک شیء مصنوعی که نور داخلی خود را ساطع می‌کند، ایجاد شود.
