بکناپرس- محیط را با وسایل بازی و سرگرمی کودک غنی و سرشار کنید. وقتی امکانات سرگرمی در دسترس کودکان باشد، با آن مشغول می‌شوند. به این واسطه هم مهارت‌هایشان رشد می‌کند و هم رفتارهای نپذیرفتنی آن‌ها کم می‌شود. رفتارهای نپذیرفتنی همان رفتارهایی است که در لحظه می‌خواهید سر بچه جیغ بزنید یا با او قهر کنید؛ چون اصول و قوانینتان را زیر پا گذاشته‌اند. محیطی که وسایل بازی داشته باشد، باعث می‌شود این رفتارهای غیرقابل قبول کم‌رنگ شود. هم‌بازی‌داشتن هم به‌نوعی سرشارکردن محیط است. هم‌بازی می‌تواند خواهر و برادر یا دوست باشد.
نقش تربیتی محیط را دست‌کم نگیرید
بی‌خاصیت‌کردن محیط
با اینکه غنی‌کردن محیط با وسایل سرگرمی بسیاری از مواقع مفید است، در زمان‌های خاصی نیاز است که محرک‌های محیطی کم‌رنگ شود. مثلاً زمان غذاخوردن، خوابیدن و آموزش جزو مواقعی است که لازم است محیط زندگی کودکان محدود و بدون محرک شود تا بچه‌ها امکان تمرکز داشته باشند. محیطی که پر از بادکنک و اسباب‌بازی است، محیط مناسبی برای این مواقع نیست. طبیعی است که گذشتن از آن همه اسباب‌بازی برایشان سخت است و تمرکزشان از کاری که باید انجام دهند، از دست می‌رود.
ساده‌سازی محیط
بسیار پیش می‌آید کودکان از زیر انجام کاری در بروند یا آن را درست انجام ندهند یا حتی پرخاش و لجبازی کنند؛ اما هیچ قصد آزار و اذیتی در آن‌ها نیست، بلکه مشکل آن‌ها یک چیز است. اینکه به نظرشان «همه کارهای سخت را خودشان باید انجام بدهند».یعنی محیط برایشان دشوار و پیچیده است. بستن دکمه‌های محکم لباس برای بچه‌های سه چهار ساله کار سختی است و حق دارند اذیت باشند، اگر جثه کوچکی دارند، استفاده از سرویس‌بهداشتی شاید برایشان سخت است و حق دارند.
مهم است که محیط زندگی کودک ساده باشد: لباس‌هایی که راحت بتواند بپوشد، چهارپایه‌ای که دسترسی بهتری برایش ایجاد کند، رخت‌آویزی که قدش به آن برسد، لیوانی که شکستنی نباشد و... . این تدبیرها کمک می‌کند محیط ساده شود، کودک راحت از پس کارهای خود بربیاید، احساس شکست نکند و در نتیجه خبری از پرخاش و... نباشد.
نقش تربیتی محیط را دست‌کم نگیرید
محدودکردن فضای زندگی کودک
تدبیر دیگر درباره محیط، محدودکردن فضای بازی کودک است. این کار هم جنبه پیشگیری از خطرات بیرونی دارد و هم می‌تواند برای طراحی رفتار به کار بیاید. مثلاً قفل‌کردنِ در خانه برای اینکه بیرون نرود و خطری تهدیدش نکند یک محدودیت پیشگیرانه است. شاید یک راه‌حل درمانی برای فرزندی که رفتارهای غیرقابل قبول نشان داده، گذاشتن او داخل کارتنی بزرگ است.
بی‌خطرکردن محیط
حسینیه‌ها و مساجد را در نظر بگیرید. معمولاً فضای باز و بی‌خطر دارند. بچه‌ها را وقتی در این محیط‌ها قرار می‌گیرند تصور کنید. چقدر احساس راحتی و سرخوشی دارند. محیط زندگی بچه‌ها هم باید به همین شکل بی‌خطر شود. مبلمان زیاد و گران‌قیمت، ویترین، مجسمه و وسایل تزئینی بهتر است حذف شود تا آزادی عمل بچه‌ها بیشتر باشد.
نقش تربیتی محیط را دست‌کم نگیرید
جایگزینی یک فعالیت به‌جای فعالیت دیگر
گاهی بچه‌ها با وسایلی سرگرم می‌شوند که مناسب آن‌ها نیست. در این مواقع وسیله را با وسیله مشابهی عوضش کنید. مثلاً اگر سراغ چاقوی تیز رفته است، یک چاقوی پلاستیکی یا چاقویی کند را جایگزینش کنید. اگر سراغ مجله مهمی رفته که نگران پاره‌شدن صفحاتش هستید، مجله دیگری که نمی‌خواهید، دستش دهید تا هم خیال شما راحت باشد و هم او.
اطلاع‌دادن به فرزندان درباره تغییرات محیطی
به گزارش وب گاه تبیان، اگر در برنامه هفتگی تغییری قرار است ایجاد شود، قبل از آن مهمانی یا تغییر برنامه، به بچه‌ها خبر بدهید. به این شکل وقت بیشتری برای خودتنظیمی دارند. به‌علاوه اینکه آن‌ها را به‌حساب آورده‌اید. به همین واسطه احساس مهم‌بودن و شخصیت‌داشتن می‌کنند. مثلاً اگر هفته آینده می‌خواهید به شمال سفر کنید، از چند روز قبل به فرزندانتان اطلاع بدهید و درباره شمال و چیزهای متفاوتی که آنجا با آن‌ها مواجه می‌شود، آگاهشان کنید.
