به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس، مسجد کبود یا مسجد جهانشاه از مسجدهای تاریخی تبریز مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است و تنوع و ظرافت کاشیکاری و انواع خطوط و نقشهای بهکار رفته در آن و نیز زیبایی و هماهنگی رنگها بهویژه رنگ لاجوردی کاشیکاریهای معرق سبب شده است تا به فیروزه اسلام شهرت یابد. این مسجد با کاشیهای معرق فیروزهای و لاجوردی، انواع خطوط عالی مانند ثلث، نستعلیق، نسخ و طرحهای بدیع هندسی و اسلیمی مورد توجه ارباب ذوق و هنر است و یکی از آثار ارزشمند معماری ایرانی بهشمار میرود که به لحاظ شیوه معماری از سایر نمونههای معماری مسجد متمایز است.
این بنا با نامهای مختلف از جمله گوی مسجد (به ترکی همان مسجد کبود)، مسجد شاه جهان، عمارت و مسجد مظفریه معروف و مشهور بوده است. مسجد کبود در اصل، عضوی از یک مجموعە معماری بزرگتر به نام «مجموعە مظفریه» بود. این مجموعه عبارت بود از مسجد، خانقاه، صحن، کتابخانه و جز آن که اکنون از آن همه، تنها ویرانههای مسجدی به نام مسجد کبود بازمانده است.
بنای مسجد كبود بر اثر زلزله سال ١١٩٣ هجری قمری دچار آسیب فراوان شده و گنبدهای آن فرو ریخته است. اگرچه امروزه از این بنا جز سردر و چند پایه، چیزی باقی نمانده؛ ولی این باقیمانده اندک نیز شاهدی بر شکوه و زیبایی این مسجد از قرن ۸۷۰ هجری قمری است.
انتهای پیام/