به گزارش گروه سیاسی یکتاپرس؛ محمد مهاجری فعال رسانه ای با انتشار مطلبی در فضای مجازی نوشت: چهارشنبه قبل توییتی از سعیدمحمد (که حالا شده است فرمانده پیشین قرارگاه خاتم) درباره FATF منتشر شد. برداشتم آن بود که متنی که او نوشته، محققانه نیست و برگرفته از بولتن های دروغ باف است. در مطلبی خطاب به او نوشتم ، یا به دفتر محقر من بیاید ، یا فرصت رفتن من به دفتر وسیعش را فراهم کندتا در باره اف ای تی اف حرف بزنیم. اشاره هم کرده بودم که اگر او بیاید حاضرم ناهار بدهم و اگر من بروم یک چای تلخ هم کفایت می کند.
چندساعت بعد از انتشار مطلب، فردی از طرف آقای سعیدمحمد زنگ زد که او متن تو را خوانده و گفته است قراری بگذاریم و ...
وعده مان برای قبل ازظهر پنجشنبه شد. سر وقت رسیدم. غیر از خود او، چندجوان دیگر هم بودند.توی دلم گفتم:آخه چندنفر به یک نفر؟! حرفهای مان از انتخابات شروع شد. گفت که دغدغه گام دوم انقلاب را دارد و می خواهد حرف رهبر زمین نماند. تجربه ای ۳۰ ساله دارد و آن را سرمایه کرده برای آنکه بیاید وسط میدان.
وقتی می گوید ۳۰سال تجربه، نگاهم پهن می شود روی چهره اش. با آنکه ۵۲ ساله است جوانتر از آن می نماید که در شناسنامه اش آمده. تیپ ورزشکاری اش هم حتما به کمک آمده تا جوانتر نشانش دهد. شوخ طبعی اش نمی گذارد فضای گفتگو سرد و بی روح باشد. وقتی به FATF می رسد می گوید اصلا به این موضوع نگاه سیاسی ندارد و کاملا آن را از دالان اقتصاد گذر می دهد.
این جمله را که می گوید حس می کنم حواسش جمع است که وارد بازی دیگران نشود. دغدغه مختصری را هم که در این زمینه دارد قابل حل می دانم.
زود می روم سراغ انتخابات. می خواهم بدانم قرار است به نفع چه کسی یا جریانی کنار برود. جوابش کوتاه است: هرکس دغدغه گام دوم را داشته باشد و جوانگرایانه دنبالش کند، جایم را به او می دهم. مفهوم حرفش صریح است که کنار رفتنی نیستم، لااقل با کاندیداهایی که الان اسمشان مطرح است.
آنچه را از او در ذهنم هست مرور می کنم و تبدیلش می کنم به یک یادداشت کوتاه در ذهنم. می نویسم: او را باید جدی گرفت. حتی اگر مخالف ورود نظامیان باشیم،حتی اگر عملکرد گذشته اش برای مان روشن نباشد؛ حتی اگر رفتار شورای نگهبان در برابر او قابل پیش بینی نباشد؛ حتی اگر تخریب های فعلی علیه او را ویرانگر بدانیم، حتی اگر نخواهیم به او رای بدهیم ،حتی اگر ندانیم در زمین کدام جناح بازی می کند، نمی توان از این نکته غافل ماند که او می تواند یکی از پدیده های ۱۴۰۰ باشد.
حرفهای جدی مان که تمام می شود، دوباره می رود سر قولی که برای ناهار داده ام. می گوید می آیم اما شاید با ۱۰- ۲۰ نفر.! جوابش را با ضرب المثلی می دهم که چون منشوری است نمی توانم بنویسم. ترجمه اش این است که :دریا دلان را ز توفان چه باک.
غذای موردعلاقه اش را هم لو می دهد: یه آبگوشت دور هم می خوریم شاید تا روز آبگوشت، خیلی چیزها روشن تر شود، خیلی چیزها هم عوض شود.
انتهای پیام/
