به گزارش یکتا پرس؛ وضعیت نه چندان مناسب ناوگان حمل و نقل عمومی سال‌هاست صدای مدیران شهری را درآورده و بارها و بارها اعلام کرده‌اند که بروز بحران در ادامه بی‌توجهی به ناوگان حمل و نقل شهری حتمی است. اهمیت این موضوع البته در شرایط واقعی بحران آلودگی هوای تهران و این روزها لزوم فاصلهگذاری اجتماعی به دلیل اهمیت سلامت مردم و شیوع ویروس کرونا به خوبی قابل لمس و رؤیت است.
اکنون که دولت لایحه بودجه سال 1400 را به مجلس آورده و مدیران شهری از توجه دولت به معضل‌های شهری ناامید شده‌اند، پیروز حناچی و محسن هاشمی خود را ناچار از نامه‌نگاری با محمدباقر قالیباف دیدند و خواستار توجه مجلس به این مسئله شده‌اند تا حق نهادهای شهری در بودجه را براساس قوانین بالادستی مطالبه کنند.
اختلافات دیدگاه در حل مسائل و گاه نگاه سیاسی میان شهرداران تهران و رؤسای جمهور البته مسبوق به سابقه است و به جدال‌های در سکوت شهردار تهران با حسن روحانی در دوران حناچی خلاصه نمی‌شود. بستن راه پاستور روی شهردار تهران سنتی است که در زمان خاتمی پایه گذاری و در دولت احمدی‌نژاد هم پیگیری شد و به دولت روحانی رسید. در دولت یازدهم و اختلافات روحانی با قالیباف در زمان شهرداری تهران گمانه‌ها را به این سمت برد که روحانی قالیباف را رقیب انتخاباتی خود می‌داند و دل چندان خوشی از او ندارد، اما رویه ممانعت از ورود شهردار تهران در جلسات دولت با غیبت پیروز حناچی در هیئت وزیران رنگ دیگری به خود گرفت و اصلاح‌طلبان جلوگیری از تخلف در ملک ریاست جمهوری در جماران را عامل تصمیم رئیس جمهور در مورد شهردار تهران عنوان کردند.
کوتاهی و استنکاف دولت در انجام وظایف قانونی؛ چون توسعه حمل و نقل عمومی، نوسازی بافت‌های فرسوده، تأمین هوای پاک و امثالهم مزید بر علت غبارآلود شدن فضای ارتباطی میان دولت و مدیران شهری بود که روحانی و رئیس سازمان برنامه و بودجه‌اش در این حوزه هم با مستمسک قرار دادن توان تأمین مالی، همچون دیگر حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از انجام وظایف قانونی خود شانه خالی کردند.
اوقات‌تلخی حسن روحانی با جریان حامی او به حوزه شهری ختم نمی‌شود و دیر زمانی است که اصلاح‌طلبان را نسبت به حمایت از حسن روحانی در انتخابات 92 و 96 پشیمان کرده است. محمدجواد حق‌شناس عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و از اعضای شورای شهر تهران در گفتگویی عنوان می‌کند که اصلاح‌طلبان در مورد آقای روحانی تجربه تلخ و سنگینی داشتند. هرچند در فرستادن روحانی به پاستور موفق عمل کردند، اما به‌لحاظ سازمانی و پایگاه رأی ضرر بسیار کردند.
از کم‌کاری و بی‌تدبیری‌های دولت و اظهار ندامت‌های بی‌فایده اصلاح‌طلبان در عقب نگه داشتن کشور که بگذریم، آنچه در این مقوله تکرار می‌شود کش و قوس دولت با دیگر نهادهاست که هیچ جایگاهی برای منافع مردم، اقتصاد و معیشت در آن دیده نمی‌شود و جالب اینجاست کار بی‌تدبیری دولت به جایی رسیده که حامیان سرسختش از او ناامید شده و دست یاری به سمت مجلس شورای اسلامی دراز کرده‌اند تا حقوق نادیده گرفته شده خود توسط روحانی و تیمش را با استمداد از نمایندگان ملت احیا کنند.
انتهای پیام/
