به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر یکتاپرس، استاد و مدرس نقاشی و شاعر با خبرنگار یکتا پرس از دنیای رنگ ها و نقش ها گفتگو کرد.
مریم اسماعیلی استاد و مدرس نقاشی که هنرجویان زیادی را پرورش داده است در گفتگویی با یکتاپرس گفت ، متولد تیر ماه ۱۳۶۱ در تهران هستم .
از کودکی علاقه خاصی به دنیای کلمه ها و رنگ ها داشتم. غرق شدن در سکوت و آرامش کلمات و نقش ها رو به هر جمع و محفلی ترجیح میدادم، و با بزرگتر شدن و پا گذاشتن به دوره نوجوانی و اشراف بیشتر به خودم و دنیای مطلوبم تصمیم گرفتم علاقمندی های هنری خودم رو جدی تر و به شکل آکادمیک پیگیری کنم، دنیای من ترکیبی از شعر و نقاشی بود و هردو این هنرها رو متناسب و همزمان باهم در وجودم بیشتر و بیشتر پرورش می دادم و از شرکت در محافل ادبی و همچنین کلاس ها و دوره های مختلف در محضر بزرگترین اساتید نقاشی غافل نبودم و تا امروز که البته عمده وقتم صرف دنیای نگارگری می شود تا حدی این دو دنیا را در کنار هم حفظ کردم.
دنیای شعر دنیای کشف و شهود و دنیای نقاشی دنیای نمایش و جلوه گریست و من به جهت سیر تکاملی هنری خودم ترکیبی از هردو دنیا رو در آثارم به نمایش میگذارم، دوستانی که آثار من رو پیگیری کردن متوجه نگاه شاعرانه به جهان و سوژه های مد نظر من شدند، به نوعی سعی کردم با خلق هر اثر آنی رو در مخاطبم بر انگیزم که می تواند دریچه جدیدی به جهان بینی مخاطب باز کند، کاری که جز شاعرانگی نیست، بهرحال رسالت هنرمند هم چیزی جز این نیست، و من سعی داشتم و خواهم داشت که در این مسیر ثابت قدم باشم چرا که جز این یک اثر نقاشی و کلا یک اثر هنری چیزی جز یک کار تکنیکی نخواهد بود.
سبک مورد علاقه من در نقاشی سبک رئال و به تعبیر دقیق تر فتو رئال هست که البته با توجه به اینکه تجربه و سابقه کار در سبک های مختلف و در محضر اساتید مختلف رو داشتم به نوعی به سبک و قلم خاص خودم رسیدم و فکر میکنم هر هنرمندی که بخواد صاحب سبک باشه باید همین راه رو در پیش بگیرد.
در اینجا لازم میدونم به علاقمندان به فراگیری هنر نقاشی علی الخصوص سبک رئال گوشزد کنم که هنر نقاشی مثل تمام هنرهای دیگه دارای چهارچوب و اسلوب خاص خودشه، به این شکل که هنرجویان باید حتما از طراحی شروع کنند و با طی مراحل مختلف شامل سیاه قلم و مداد رنگی و پاستل و... وارد دنیای رنگ روغن شده و با پشتکار و استعداد فردی به تسلط بالاتری در هنر نقاشی برسند. و در این نقطه می توانند وارد سبک خودشان شده و تجربه های هنری خود را کامل تر کنند، چون سبک رئال پایه و اساس و شالوده هنر نقاشی هست و خواهد بود و نمیشه با ژست های روشنفکرانه در زمینه هنر مدرن و یا کوبیدن سبک رئال ضعف خودشان رو پوشش بدهند.
نکته دومی که بسیار می بینم در این روزگار مدرس های بسیار کم‌تجربه و عموما مجازی و بیشتر در سبک سیاه قلم‌هستند (که با تمام احترامی که برای هر هنرمندی در هر سبک و با هر قدرتی قائلم) این عزیزان فقط قطره ای از دریای هنر نقاشی رو به مخاطب عموما بی تجربه و کم اطلاع انتقال میدهند و نتیجتا با خیل عظیمی از هنردوستانی که خودشون رو نقاش میدونند روبرو هستیم در حالی که این عزیزان فقط یک قطعه از پازل بزرگ دنیای نقاشی رو در دست دارند و متاسفانه از فراگیری اصولی ، کامل و آکادمیک هنر نقاشی محروم بودند.
من در سالهای اخیر و در آکادمی هنری خودم بسیار با هنرجویانی روبرو شدم که متاسفانه علی رقم‌صرف عمر و هزینه و... گزافی در محضر اساتید نا آگاه و کم دانش، با ابتدایی ترین اصول نقاشی آشنا نبودند و جالب تر اینکه گاها خود این عزیزان به تدریس نقاشی مشغول بودند.
من معتقدم ما به ذات هنر و انسانهایی که روح، استعداد، عمر و از همه مهم تر امیدشان را برای فراگیری در اختیار ما می گذارند مدیون و متعهدیم و شخصا تمام تلاشم را می کنم که هنرجوهای من کامل، درست و به بهترین شکل هرچه را که می دانم فرا بگیرند و سعی کردم تا جایی که برام‌مقدور است محیط تخصصی و حرفه ای و در عین حال آرامی را برای هنرجوهایم فراهم کنم و بر خلاف بسیاری اساتید که متاسفانه گاها وجدان کاری و یا حتی تخصص لازم برای شغل ارزشمند معلمی را ندارند با کمترین چشم داشت مالی هنر خودم رو به هنرجوهایم انتقال بدم، چرا که تدریس برای من یک عشق و رسالت است نه یک فرایند مادی صرف.
من به آینده امیدوارم و مطمئنم آینده هنر ایران درخشان خواهد بود چرا که هنر مخلوق درد است و متاسفانه ما دردمند ترین مردمان... و امیدوارم من هم نقشی در این آینده درخشان داشته باشم و نقشی بر تارک هنر این سرزمین بر اندازم، برای همه هم میهنانم آرزوی آگاهی و بهروزی دارم.
