به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، زردی به زرد شدن پوست و چشم ها به دلیل ازدیاد بیلی روبین در خون گفته می شود. روزانه به طور طبیعی و به دنبال تخریب گلبول های قرمز، بیلی روبین تولید می شود. بیلی روبین توسط کبد و از طریق صفرا از بدن خارج می شود.
در صورت بروز اختلال در فعالیت کبد( مانند هپاتیت) یا انسداد در مسیر خروجی صفرا(مانند وجود سنگ صفراوی)، بیلی روبین خون دفع نشده و به دلیل تجمع آن در بدن حالت زردی ایجاد می شود. بروز زردی به معنای هپاتیت نیست و ممکن است علل دیگری داشته باشد. مثلا تخریب سریع گلبول های قرمز(همولیز) می تواند به زردی منجر شود. بسیاری از مبتلایان به هپاتیت و خصوصا ناقلان هپاتیت«بی» سابقه ای از زردی نداشته و در حال حاضر زرد نیستند.
مصرف زیاد هویج نیز می تواند سبب زردی شود. این حالت بیشتر در اطفال اتفاق می افتد اما زردی حاصل از آن با بیماری زردی( یرقان) تفاوت دارد. در بسیاری از میوه ها و سبزی ها نظیر هویج و نارنگی، ماده زرد رنگی موسوم به « کاروتن» وجود دارد.
اگر شخصی روزی یک لیوان آب هویچ بخورد (یا سایر موارد ذکر شده را بیش از حد مصرف کند)، مقدار این ماده در بدن به میزانی می رسد که کبد توانایی لازم را برای سوخت و ساز و دفع آن را نداشته و مقدار آن در خون افزایش می یابد. در نهایت این ماده در زیر پوست، جمع شده و باعث زرد شدن پوست می شود.
تفاوت مهم و اصلی این نوع زردی با زردی حاصل از بیماری کبدی و خونی در این است که زردی حاصل از تجمع رنگدانه کاروتن در خون( حاصل از مصرف بیش از حد مواد غذایی)، سفیده چشم( همان صلبیه) زرد نمی شود. در این موارد اگر مصرف مواد غذایی مربوطه کاهش یابد، زردی به تدریج در طول چند هفته از بین می رود و مشکلی نخواهد داشت.
* دکتر سید موید علویان، فوق تخصص گوارش و کبد، استاد دانشگاه بقیه الله وعضو فرهنگستان علوم پزشکی
