اشتباه ‌های دوران نامزدی را بشناسیم

به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، بدون شک همه آدم‌ها حتی مجرب‌ترین افراد نیز در زندگی‌شان دچار مشکل هستند. این مشکل‌ها درجه‌های مختلفی دارد. مثلا دوران نامزدی یکی از شیرین‌ترین دوره‌های زندگی است که گاهی ممکن است به علت رفتارها و برخوردهای افراد نامزد کرده  از دو فرهنگ مختلف، با تلخی‌هایی همراه باشد؛ اغلب این مشکل‌ها با داشتن مدیریت درست و اساسی و استفاده از تجربه‌های دیگران قابل رفع است.

دوران نامزدی، زمان شناخت دو طرف از یکدیگر است. اغلب دختران و پسران نامزد کرده به دلیل نداشتن شناخت و آگاهی ندادن والدین شان دچار مشکل می‌شوند. یکی از مشکل‌ها این است که ما نباید دوران نامزدی را جار بزنیم اما متاسفانه بر اساس فرهنگ عامه سنتی ایران، به محض ایجاد تعهد بین دختر و پسر، دوره نامزدی آنها از طرف خانواده، به اطرافیان گزارش داده می‌شود. این کار اشتباه است زیرا دوران نامزدی دوره شناخت بیشتر طرفین از یکدیگر قبل از عقد رسمی و دایمی است؛ در عرف جامعه امروز بعضی دوره نامزدی را از هر لحاظ تمام شده عنوان می‌کنند. دوران نامزدی، دوره شناخت و آشنایی بیشتر است، دورانی نیست که دیگران مطلع و خبردار شوند.

خانواده‌ها نیز نباید بچه‌هایشان را محدود کنند به شرط اینکه فرزندانشان هوشیار و هوشمند و آگاه باشند و نحوه ارتباط گیری در دوران نامزدی را یاد گرفته باشند. از سوی دیگر افراد نامزد کرده نباید از طرف مقابل شان بت بسازند.اغلب دخترها احساسی عمل می‌کنند و با احساساتشان وارد جریان زندگی می‌شوند. این کار بسیار اشتباه است. در این دوران باید احساس‌ها زیر مجموعه تعقل قرار بگیرد.

احساس تان را مدیریت کنید

یک اشتباه بزرگ و نابخشودنی که نباید در جامعه فعلی ما انجام شود، انجام رابطه جنسی در دوران نامزدی است. این افراد باید آموزش ببینند که برقراری رابطه جنسی در این دوران ممنوع است. آنها می‌توانند مقدار بسیار ضعیف و عملکرد بسیار کوچک در مسایل جنسی داشته باشند. رابطه جنسی باید در مفهوم ازدواج معنا پیدا بکند.

همچنین افراد نامزد کرده نباید بی‌برنامه همدیگر را ببینند. این افراد باید مدیریت احساسات داشته باشند و معقولانه رفتار کنند بنابراین رفت و آمد بیش از حد و زیاد داشتن در این دوران ممنوع است. همچنین عشق نباید تحمیل شود. گاهی اوقات دخترها و پسرها در این دوران عشق یک طرفه شان را تحمیل می‌کنند تا احساسی در طرف مقابل‌شان هم ایجاد شود.انجام این کار بسیار اشتباه است. ما باید به طرف مقابل مان فرصت دهیم تا او به واسطه حفظ درونی خودش به ما عشق بورزد. همچین افراد نامزد کرده نباید خود بزرگ بین باشند. گاهی برخی از افراد خودشان را بیش از حد متعارف قبول می‌کنند. این مساله در دخترها بیش از پسرها صادق است.

سطح توقع تان را پایین بیاورید

فرزندان باید قبل از دوران نامزدی سختی پذیری زندگی کردن را نیز یاد بگیرند و سطح توقع و خواسته هایشان را پایین بیاورند و پس از آن یاد بگیرند که چشم و هم چشمی نکنند و دهان بین نباشند. آنها باید بدانند که قرار نیست تمام مدت برای مردم زندگی کنند. اغلب نامزده‌ها در این دوران به خاطر مردم خرج‌های کلان انجام می‌دهند یا  مجبور می‌شوند به خاطر حفظ آبروی و مراعات یکی از اعضای خانواده با انجام یک انتخاب اشتباه سالیان سال آن زندگی را سپری کنند و آن اشتباه را ادامه دهند. این حفظ آبروی موقتی احمقانه است. آبرویی که ما بخواهیم 2 سال بیشتر نگهش نداریم اصلا قشنگ نیست زیرا در این دوران ضررها و آسیب‌های زیادتر و جدی تر و مشکل‌های روانی بیشتری متوجه این افراد می‌شود.

همچنین این افراد نباید خودشان را با سایرین مقایسه کنند و از طرف مقابل شان خواهان یک سری توقع‌ها باشند. اغلب این افراد تصور می‌کنند پس از ازدواج باید تمام کمبودها و خلاهایی که داشتند به واسطه همسر آینده شان در کوتاهترین زمان( بدون داشتن صبر و عجله) برطرف شود. همچنین اغلب قصد دارند آنچه در رویاها و آرزوهایشان می‌اندیشیدند  به واقعیت بپیوندد. حقیقت این است که ما آنچه در رویاهایمان می‌گردیم در واقعیت‌های زندگی مان پیدا نمی‌کنیم. مشکل جدی دیگر این است که افراد بهم فرصت تجربه کردن نمی‌دهند. ما نباید فراموش کنیم طرف مقابل هم کم تجربه و بی‌تجربه است پس باید به او نیز فرصت تجربه کردن بدهیم.

به یکدیگر دروغ نگوییم

در این دوران افراد نباید به یکدیگر دروغ بگویند. این افراد باید رک و راست باشند و حقیقت درونشان را مودبانه به طرف مقابل شان بازگو کنند و اجازه دهند طرف مقابلشان نیز شناخت خوب و درستی نسبت به آنها پیدا کند. همچنین این افراد نباید رازهای شخصی‌شان را مطرح بکنند. اغلب به تصور اینکه قرار است زیر یک سقف با یکدیگر زندگی کنند از سیر تا پیاز زندگی خودشان و فک و فامیل شان را مطرح می‌کنند در صورتی که این کار اشتباه است و باید طرف مقابل با عینک و دید خودش این افراد را بشناسد. یادمان نرود این شخص قرار است همسرمان بشود نه اینکه با خانواده و خاله، عمو و عمه مان زندگی کند.

چالش راستگویی در مقابل مخفی کاری

در دوران نامزدی ضمن اینکه دخترها و پسرها باید تا حد امکان با یکدیگر صادقانه ارتباط داشته باشند، باید خیلی از ویژگی‌های جسمی، روانی، اجتماعی و خانوادگی‌شان را  نیز طی مراوده و معاشرت هایشان بازگو کنند. بازگویی این مسایل همراه با ظرایف بسیاری است که می‌تواند به استحکام خانواده کمک کند؛ گاهی بیان یا بیان نکردن یک مساله نا به جا می‌تواند به  استحکام خانواده لطمه بزند. مثلا ممکن است بعضی از افراد اطلاعات زیادی از جنبه‌های شخصی  و روانی‌شان بدهند اما راجع به خانواده و مسایل دیگرشان اطلاع مناسبی ندهند. بعضی از افراد ممکن است راجع به دارای و اموالشان به طرف مقابل اطلاعات کافی بدهند اما بعضی دیگر از جنبه‌هایش در ابهام باقی بماند. در افراد مذهبی نیز این روال صادق است.

بهترین و کامل‌ترین روش پیشگیرانه  از مشکل‌های بعدی این است که افراد اطلاع مناسبی از تمام محورهای مختلف فردی، روانی، اجتماعی، خانوادگی، مذهبی، سلیقه‌ای، عقیدتی و سیاسی خودشان در اختیار فرد مقابل‌شان قرار دهند.

گاهی برخی مشکل‌ها مانند بیماری‌های مختصر جسمی یا لک‌های پوستی ، ورشکستگی مالی پدر یا مشکل شخصی برادر برای افراد نامزد کرده وجود دارد که شخص در بازگویی آن دو دل است.  در اینجا یک برآورد شخصی مطرح است که آیا این موضوع قابل توجه و مهم برای فرد مقابل است یا خیر. اگر احساس شود که این مساله قابل توجه است نباید آن را پنهان کنیم. مثلا ممکن است اعتیاد یکی از اعضای خانواده برای فرد مقابل مهم باشد. اگر ما این مساله را خودمان بیان نکنیم ممکن است فرد مقابل‌مان از ما رنجشی به دل بگیرد بنابراین در مواقعی که ابهام وجود دارد ما می‌توانیم با مشورت از افراد خبره یا مشاوره خانواده به این استنباط برسیم که آیا این مساله اهمیت دارد یا خیر.

مشکل‌های جزیی را کتمان و پنهان نکنید

گاهی اوقات ممکن است بازگویی بعضی از بیماری‌های خاص که چندان اهمیت زیادی ندارند و قابل درمان و کنترل هستند، طرف مقابل را مکدر کند و باعث شود روال آشنایی آنها بهم بخورد و ادامه پیدا نکند بنابراین لازم است در وهله اول برخی از مسایل مطرح نشود اما به مرور زمان که جنبه‌های مختلف فرد و اطرافیانش معرفی شد، آن مشکل‌ها نیز بیان شود. به این طریق فرد کلیتی از جنبه‌های طرف مقابل پیدا می‌کند و ضمن دانستن جنبه‌های مثبت، از جنبه‌های منفی، بیماری‌ها و سایر نقص‌ها او نیز مطلع می‌شود. در نتیجه او  بهتر می‌تواند فرد مقابل را قضاوت کند.

برخی از مسایل و جزییات که اهمیتی ندارند نباید کتمان شوند بلکه باید بیان نشوند. مثلا ممکن است پدر فرد در سال‌های دور دچار یک بیماری خاص یا مشکل مالی خاصی شده باشد یا برادرش از همسر اولش جدا شده و اکنون با همسر دومش زندگی می‌کند. این موارد به نوعی جزیی تلقی می‌شوند. ما می‌توانیم راجع به این مسایل خیلی دغدغه و نگرانی نداشته باشیم. در مقابل  ممکن است بسیاری از ویژگی‌ها، بیماری‌های جسمانی یا روان شناسی یا مشکل‌ها و بثورات پوستی، پرمویی و ... برای افراد مهم باشد بنابراین حتی با وجود اینکه افراد همدیگر را با لباس می‌بینند و این مشکل مشهود نیست اما منصفانه است که این مساله بیان شود.

انتهای پیام/