ماسوله ی زاگرس!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس،ایرانمان آن قدر گوشه گوشه اش زیبایی نهفته شده است که به جرات سال‌ها زمان می‌برد که آن‌ها را به صورت موردی و کامل به شما معرفی کنیم، اما می‌توانیم آن‌ها را تا جایی که می‌شود به شما معرفی نماییم. روستای سر آقا سید در شهر کرد و در استان چهار محال بختیاری یکی از همین زیبایی‌هایی است که شاید آنگونه که باید تا به حال به آن پرداخته نشده است.

روستای سر آقا سید همانطور که گفتیم در توابع شهر کرد و استان چهارمحال بختیاری قرار گرفته است. این روستا از کوه خیمه و وند و از شمال به کوه کنگله می‌رسد. این روستا در ارتفاع ۲۵۰۰ متری و در فاصله‌ی ۱۴۰ کیلومتری شهر کرد قرار گرفته است. اگر بخواهیم موقعیت کامل این روستا را به شما معرفی نماییم باید بگوییم که، روستای سرآقا سید از نظر تقسیم بندی‌های جغرافیایی از توابع کوهرنگ و در بخش مرکزیش و همچنین از روستا‌های استان زیبای چهارمحال و بختیاری است. این روستا دارای شهرت بسیار زیادی است و در ایام مختلف سال، گردشگران بسیار زیادی از آن بازدید می‌کنند. ساخت این روستا به شکل پلکانی است و از لحاظ ساخت شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور است اما، به هر حال این روستا به اندازه‌ی ماسوله و دیگر روستا‌های ایران، معروف نیست.

به نظر می‌رسد که یکی از دلایلی که باعث شده تا این روستا ناشناخته‌تر باشد این است که در کوهستان و محیطی سرسخت قرار گرفته است. به هر حال به خاطر موقعیت توپوگرافیش دسترسی به این روستا در نیمه‌ی سرد سال کاملا از بین می‌رود! در واقع به خاطر بارش باران و برف در فصل‌های پاییز و زمستان، ارتباط روستا کاملا با روستا‌های اطراف و در کل بیرون از روستا قطع می‌شود؛ بنابراین بازدید از این روستا تنها در نیمی از سال آن هم در فصل بهار و تابستان میسر است. با این که این شرایط به نظر سخت است، اما محیط طبیعی فوق العاده و بکر و معماری خاص این روستا باعث شده است تا همچنان سرپا بماند و مقصد خیلی‌ها باشد. همانطور که گفتیم این روستا از لحاظ بافت و معماری کاملا شبیه به روستای ماسوله است و از این نظر مشابهت‌های بسیاری با این روستی زیبای گیلانی دارد.

خانه‌های روستایی ماسوله بسیار سنتی روستایی هستند و در چیدمان خود، تا حد زیادی تکنولوژی را نادیده گرفته اند. آن‌ها بر این باور هستند که قدمت بالای روستا و اصالت آن به همین صورت سنتی روستایی که هست، بیشتر نشان داده می‌شود. از لحاظ قدمت و عمر روستا، داستان‌ها و روایات مختلفی وجود دارد، اما به نظر می‌آید همه‌ی این داستان‌ها مشترکا قدمت روستا را با امامزاده‌ای که در آن است، یکسان می‌دانند. مردم قدیم روستا می‌گویند که امامزاده‌ای که داخل روستا است، کمِ کم ۶۰۰ سال قدمت دارد و البته کارشناسان مختلف هم عمر روستا را همینقدر می‌دانند. درباره‌ی اسم روستا و داستان آن نیز باید به شما بگوییم که؛ ۲ داستان مختلف درباره‌ی آن وجود دارد. یکی از داستان‌هایی که مردم می‌گویند این است، چون تنها امامزاده‌ی شهر یعنی امامزاده آقا سید عیسی تنها امامزاده‌ی شهر بوده، خانه‌های روستا بر پایین آن ساخته شدند و به همین علت به این روستا، سر آقا سید می‌گوند. داستان دوم درباره‌ی نام این روستا می‌گوید که، چون مردم بسیاری از شهر‌های اطراف برای زیارت امامزاده می‌آمدند، اصطلاحا بر سر مزار آمدن را به سر آقا سید کوتاه کردند و نام این روستا، سرآقا سید ماند.

 

همانطور که می‌بینید هر ۲ داستان مستقیما به امازاده‌ی محترم و مقدس روستا اشاره می‌کنند و تا حدود بسیار زیادی این مشخص است که چرا نام این روستا سر آقا سید است. از نظر معماری این روستا دارای طرحی قدیمی، سنتی و خاص است. ساخت خانه‌های روستا به شکل فشرده و پلکانی است و پشت بام هر خانه، حیاط خانه‌ی بالادستی است. همه‌ی خانه‌های این روستا، چشم اندازشان یکی است و همچون پله به پایین سرازیر شده اند. برای ساخت خانه‌های این روستا از خشت و گل استفاده شده است و برای سقف و در خانه‌ها نیز از چوب بهره گرفته شده است.

و، اما کسانی که از هر زاویه‌ای این روستا را می‌بینند، طبیعتی رویایی و زیبا را در جلوی چشم خود می‌بینند. این تصویر به قدری زیباست که اگر کسی برای یک بار به این روستا سفر کند، بدون شک برای سفر سال بعدش هم از قبل برنامه ریزی‌های لازم را انجام می‌دهد.

جالب است بدانید که هیچ یک از خانه‌های روستای سر آقا سید شهر کرد به شکلی کاملا خاص، اصلا پنجره ندارند! در‌های این خانه‌ها بسیار کوچک هستند و از الوار درختان همان منطقه ساخته شده اند. در واقع خانه‌های این روستا از صفر تا صد توسط مردم این روستا ساخته شده است. خانه‌های روستای سرآقا سید شهر کرد همگی دو بخشی و تو در تو هستند. یک بخش برای اهالی منزل و بخش دیگر مخصوص طیور و دامی است که در خانه نگهداری می‌شود. سبک معماری خانه‌های این روستا به این خاطر این شکلی است که هم صرفه جویی در مصالح انجام شود و هم خانه‌های اهالی روستا به شکلی باشد که همیشه نزدیکی و اتحاد بین آن‌ها در مواقع مختلف اجتماعی و اقلیم آب و هوایی حفظ شود.
انتهای پیام/