به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتا پرس، وبینار «نقد و بررسی اثر تولیدات رسانه ای بر کودکان کار و آسیب های آن»با تاکید بر بررسی سریال ملکه ی گدایان، به صورت وبینار توسط موسسه ی بین المللی دیدبان عدالت در تاریخ ۱۴۰۰/۱/۲۴ در حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد
در شروع جلسه، دکتر علی اکبر آسا مدیرعامل موسسه بین المللی دیدبان عدالت به طرح محورهای اصلی جلسه در خصوص تاثیر سریال ملکه ی گدایان و تولیدات ازین دست بر زندگی کودکان کار، بررسی آسیب های روانشناختی طرد شدن کودکان کار، سواستفاده ی افراد سودجو از کودکان و ... پرداخت.
«سرهنگ زینب یوسفی» به شفاف سازی نگاه پلیس نسبت به کودکان کار اشاره کرد:
«پلیس کودک کار را مجرم نمیبیند، حتی ساماندهی هایی هم که وجود دارد به قصد کمک به این کودکان است اما به دلیل موازی کاری های نهادهای دیگر، برنامه ی پلیس ابتر میماند.
در مورد کودکان کار، نه میتوان حضور باندهای سازمان دهی شده را رد و نه میتوان تایید کرد. آنچه مشخص است این است که اکثر این کودکان به دلیل امرار معاش خانواده، مجبور به کار کردن هستند که به دلیل کودک بودن و نداشتن حرفه ی متناسب، مجبور به انتخاب شغل در خیابان هستند اما در خیابان بودن به معنی نداشتن خانواده نیست، خیلی از این کودکان بعد از کار، به خانه ی خود باز میگردند.
حل مسئله ی کار کودک، یک اتفاق کوتاه مدت نیست و تیم های تحقیقاتی زیادی میطلبد.»
«قاسم حسنی»، مدیر عامل انجمن حمایت از کودکان کار به مسئله ی همگرایی ملی در زمینه ی کار کودکان اشاره کرد و گفت: «اگر زمان پخش سریال آوای باران مقاومت و مخالفت خود را مطرح میکردیم، اکنون با سریال ملکه ی گدایان روبه رو نبودیم.
مسئله ی کار کودک، چند وجهی است. اگر یک علت داشت ما به سراغ رفع همان یک علت می رفتیم. ما با پدیده ای پیچیده روبه رو هستیم که علت اصلی فقر است و خود فقر، فرهنگ فقر تولید میکند. در مورد تعداد کودکان کار، آمار رسمی و دقیقی وجود ندارد، چرا که این یک مسئله ی ساده ی ریاضی است، وقتی ما اطلاعی از کل یک موضوع نداریم نمیتوانیم سهم های صحیحی از آن را محاسبه کنیم.
آماری وجود ندارد چون اراده ای وجود نداشته است. دولت های ما، نمایندگان مجلس ما و ... تاکیدی بر موضوع کار کودک ندارند که اگر داشتند در تبلیغات انتخاباتیشان هم دیده میشد.
سالیان زیادی است که ایران پیمان نامه ی حقوق کودک را پذیرفته است اما به صورت مشروط و وقتی مشروط است در خیلی از موارد امکان جرزدن یا بی توجهی وجود خواهد داشت.
ما نمایندگان مستقل تشکل های کارگری نداریم. نمایندگان ما فرمایشی هستند و وقتی فرمایشی باشند نمیتوانند نقشی در این زمینه ایفا کنند. سال ۷۲ ما به کنوانسیون حقوق کودک پیوستیم اما تا اواخر دهه ی هشتاد، نهادی به عنوان مرجع برای آن وجود نداشت. در حال حاضر هم نگاه مطالبه گرانه درخصوص این پیمان نامه وجود ندارد.
خوشبختانه درصد بالایی از کودکان کار داخل ایران، تحت نظر خانواده هستند برعکس کشوری مانند برزیل که در آن باند دیده میشود، بنابراین اگر عجله کنیم، فرصت بیشتری برای حل پدیده ی کار کودک خواهیم داشت.»
قاسم حسنی اضافه کرد: «یکی از مسائل مهم که فقر و فقیر را بازتولید میکند، سیستم بانکداری ما هست که نیاز به بررسی و اصلاح دارد.»
«دکتر قاسم پور»، نماینده ی مجلس شورای اسلامی، به سیاست گذاری ها درخصوص آسیب کار کودک پرداخت. او اشاره کرد:
«از سال ۸۴ که طرح ساماندهی کودکان کار مطرح شده است تاکنون، مداخله ی صحیح برای اجرای این طرح وجود نداشته است. طی پیمایش هایی که توسط بهزیستی انجام شده، مسئله ی کار کودک، بسیار سخت و آسیب زاتر از آن چیزی است که تصور میشود. درست است که خیلی از این کودکان در باند حضور ندارند و با خانواده زندگی میکنند اما عده ای از همان کودکانی که تحت نظر خانواده هم هستند در حال سواستفاده اند. ما باید در حوزه ی شناسایی ورود بیشتری پیدا کنیم.
در رابطه با سریال ملکه ی گدایان بگویم که به نظرم این سریال دغدغه ی کودک کار را ندارد و صرفا میخواهد مخاطب بیشتری جذب کند، برای همین در مسائل مختلف، بزرگنمایی می کند.
در شروع سال ۱۴۰۰، رهبری به موضوعات کلان اشاره کردند که یکی از آن ها آسیب های اجتماعی بود. ما به این موضوع توجه میکنیم اما پیچیدگی آن انقدر زیاد است که مسئله را سخت تر میکند. نهایتا ما هنوز به یک مدل مداخله ای صحیح با امکانات خودمان نرسیدیم و این نیازمند تعامل بین افراد، نهادها و تسهیل کنندگی موثر است.»
«احمد قویدل»، مدیر روابط عمومی شبکه ی کمک، به هم افزایی حوزه های مختلف سمن ها پرداخت. قویدل خاطر نشان کرد که:
«ما باید به دنبال راه حل هایی باشیم که به ریشه ی مسئله میپردازد. به عنوان مثال موضوع حاشیه نشینی تقدم دارد.
اگر حاشیه نشینی کنترل شود، قطعا آمار کودکان کار کاهش پیدا میکند.
ما باید به دنبال الگوسازی و جاذبه ی صحیح برای کودکان کار در جامعه باشیم.
ما اصلا حقوق کودک را یاد نگرفتیم. در هیچ کدام از مدارس و فضاهای آموزشی ما، حقوق کودک را آموزش نمیدهند. اگر آن فیلمساز، با حقوق کودک آشنا بود، به این راحتی فیلمی در نقض آن نمیساخت و جلوی خود سدی برای تولید میدید.
«دکتر قیامی» نیز به بررسی آسیب های حضور کودک کار در جامعه پرداخت. او این نکته را تاکید کرد که:
«بعد از برخورد با کودکان کار و دریافت اطلاعات از زندگی هایشان، متوجه شدم که این افراد با خانواده هایشان زندگی می کنند.
رسانه هم با نیت آگاهی بخشی و هم با نیت سرگرمی برنامه هایی تولید میکند که میتواند تاثیراتی سالم یا ناسالم داشته باشد.
در مجموع پژوهش های لازم و اقدامات عالمانه در زمینه ی کار کودک بسیار مهم و قابل پیگیری است.»
انتهای پیام/
