به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس، عکاس نیکوکو اخیرا یک پروژه عکاسی شخصی را برای به تصویر کشیدن شهر شانگهای چین در هنگام شیوع ویروس کرونا آغاز کرده، با این امید که بتواند خالی بودن، انزوا و ترسی را که این ویروس بر شهری که زمانی شلوغ و پرهیاهو بود افکنده است، ثبت کند.
این پروژه مستند 个人城市 نام دارد، که به «شهر تک نفره» ترجمه میشود، و از یک کنجکاوی شروع شد «کنجکاوی برای دیدن این که چطور یک شهر بین المللی بزرگ که زمانی خواب و خاموشی نداشت، به عدم قطعیت و بلاتکلیفی واکنش نشان میدهد.»
این عکاس میگوید، «نتیجه، خالی بودن و خلوتی آکنده از ترس است. تجربه من و ظاهرا عده بسیار دیگری که در هنگام شیوع ویروس کرونا در شانگهای زندگی میکنیم، انزواست. فقط اینگونه نیست که مردم از مناطقی که فکر میکنند شلوغ است اجتناب و دوری کنند، بلکه مردم کلا از خانههای خود بیرون نمیآیند.»
شیوع این ویروس با سال نوی قمری چینی همزمان شده است، زمانی که خیابان ها، مراکز خرید، و جاذبههای گردشگری باید پر از بازدیدکنندگان و افراد محلی باشد. در عوض، به گفته نیکو «شهر ۲۴ میلیون نفری تعطیل شده است.»
او این تصاویر را با دوربین Canon ۷D Mark II و Canon ۶D در فاصله کانونی ۲۴ mm گرفته است، و «برای ثبت آن حجم خالی وسیع» عمدا عکسها را واید گرفته، و اغلب منتظر مانده تا کسی وارد کادر شود تا یک حس مقیاس به تصویر بدهد.
او توضیح میدهد: «بسیاری از این مکانها برای جای دادن صدها نفر طراحی شده اند. مودبانه از من خواسته شد که در برخی مراکز خرید خاص عکس نگیرم، با وجود این که مردم در حالت عادی اجازه دارند در داخل آنجا عکس بگیرند. با این حال، فقدان مطلق بازدیدکنندگان مرا خیلی انگشت نما میکرد. من نمیخواستم کارکنان فروشگاه را معذب کنم، و متوجه شدم که عکس گرفتن در مکانهای توریستی نمادین راحتتر است، البته آنجا هم انگشت نما بودم، اما حداقل انتظار آن را داشتم.»
او در طول مدت چند روزی که به دوچرخه سواری، پیاده روی، و متروگردی در شهر گذراند، عمدتا فقط کارکنان نگهبان، افسران امنیتی، و صندوق دارها را میدید. تصاویر حاصل به طرز ترسناکی خالی از حضور مردم هستند، اما در عین حال به طور همزمان پر از حس احتیاط و ترس میباشند.
نیکوکو توضیح میدهد: «هدف من برای این مجموعه، ثبت احساس خالی بودن آخرالزمانی بود. برخی از عکسها ممکن است اینطور به نظر برسند که در ساعات عجیب اول صبح ثبت شده اند، اما به عنوان یک مجموعه سعی دارند بر این واقعیت که هیچ کسی در آنجا نبود، تاکید کنند.»