به گزارش گروه سیاسی یکتاپرس، در اولین بسته «انتخابات پلاس» میخواهیم کمی در مورد شرایط گروه‌های سیاسی فعال در عرصه انتخابات حرف بزنیم. جالبترین و جذاب‌ترین ویژگی این دوره انتخابات خلا تحلیل و سردرگمی از اوضاع انتخابات است. حال و هوای انتخابات در ایران هیچ وقت به اندازه این دوره در سکون و رخوت نبوده. بگذارید چند تحلیل از این فضا بگوییم.
چرا همه منتظرند؟
یکم: در برخی محافل سیاسی شنیده می شود این فضا تعمدی است. علت این تعمد از سوی جریان‌های سیاسی این است که نمی خواهند مشت‌شان را برای رقیب باز کنند. طبیعی است هر جناحی نامزد نهایی خود را معرفی کند فرصتی برای مخالفان داده است تا بتوانند هدف‌گیری دقیق‌تری در تخریب انجام دهند. نمی‌خواهیم بحث را در درستی یا نادرستی چنین اقدامی به سمت ارزش های انقلاب اسلامی و بایدها و نبایدها ببریم که اگر چنین هم کنیم این مسلک نقطه ضعف‌یابی و پیدا کردن یک لکه سیاه در سابقه افراد برای زدن رقیب احتمالا درست هم نباشد. اما برخی معتقداند فضای انتخابات فضای زد و خورد است. خود نامزدها هم رعایت اخلاق و قانون را هم بکنند احتمالا مدعی میشوند که کار کار هواداران بوده است. هوادار هم که صاحب ندارد. لذا این یک تحلیل است که نامزدهای اصلی میخواهند از شر این آفات در امان باشند.
دوم: تحلیل دیگری که شنید میشود این است که ناکارآمدی دولت رمقی برای شور و شوق انتخاباتی باقی نگذاشته است. بالاخره مردم با مدیریت ۸ساله دولت تدبیر و امید چندان حال و حوصله کارهای نمایشی و تبلیغی نامزدها را ندارند. همین پس زدن اجتماعی عاملی است که مانند یک سد، مانع از تحرک سیاسی گروه‌ها و احزاب می شود. لذا صبر تا آخرین لحظات بد هم نیست!
سوم: عده ای دیگر خود این ابهام و سردرگمی را یک سیاست دقیق میدانند. یک روزنامه نگار اصلاح طلب این سیاست را سیاست تعلیق می نامد و میگوید این یک روش پوپولیستی برای جذب مردم است. او معتقد است این تعلیق در شرایطی خواهد شکست که مذاکرات وین به سرانجامی برسد که اگر چنین شود اصلاح طلبان با محمدجواد ظریف پا به میدان رقابت سیاسی خواهند گذاشت. در همین تحلیل یک اعتراف نهفته است. راه پاستور برای اصلاح طلبان و دولت مورد حمایتشان از وین میگذرد.
چهارم: اینکه خود احزاب و گروه های سیاسی با تردید مواجه هستند. برخی معتقدند این ابهام به عدم توانایی فعالان سیاسی در تصمیم‌گیری برمیگردد. جریان اصلاح طلب چشم به مذاکرات دوخته است و منتظر است ببیند دود سفیدی از وین برایشان بلند میشود یا باید با جنازه برجام در رقابت‌های انتخاباتی حاضر شوند. در جناح مقابل نیز شورای ائتلاف نیروهای انقلاب همچنان منتظر تصمیم رئیس قوه قضائیه است که تصمیمش را برای حضور یا عدم حضور قطعی کند.
داستان مناظرات حول چه موضوعی شکل میگیرد؟
یکی از مسائل اساسی این دوره انتخابات طراحی زمین بازی برای مناظرات انتخاباتی است. جریان اصلاح‌طلب معمولا در این مسئله مهارت بالایی دارد. عمده مشکلات هم از همین جا ناشی میشود. معمولا دولت‌های اصلاح طلب چون توان عملیات روانی بالایی دارند به جای آنکه اصل مشکل را حل کنند تلاش می‌کنند آن را با ترفندهای عملیات رسانه ای پوشش دهند. مشکل پابرجاست اما مردم دیگر حسش نمیکنند! البته صدایش بعدن در می‌آید. وقتی که آمپول بی حسی اثرش رفت تازه متوجه میشویم که چه بود و چه شد. در هر صورت وقتی از زمین بازی در مسئله مهمی مانند انتخابات ریاست جمهوری حرف میزنیم حتما یکی از مراکزی که حرف جدی برای گفتن دارد همین اتاق فکرهای جریان غرب‌گرا و اصلاح طلب در کشور است.
خب زمین بازی مطلوب اصلاحات و غرب‌گرایان چیست؟
کد اول برای پاسخ به این سوال را سفیر فرانسه برایمان روشن میکند. او در مصاحبه با روزنامه کار و کارگر و در جواب این سوال که آیا شما امیدوار هستید تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری در ایران، امریکا به برجام بازگشته و توافق هسته‌ای مجدداً مکانیسم اصلی خود را پیدا کند؟ میگوید: «هدف هم این است که تا قبل از شروع انتخابات در ایران شاهد احیای کامل توافق هسته‌ای باشیم.»
کد دوم عجله دولت برای فیصله دادن برای مذاکرات وین بدون رفع تحریم‌ها است. بگذارید اول کمی در مورد وین توضیح دهیم. مذاکرات وین دو محور اصلی دارد. اول اعلام رفع تحریم‌ها و دوم راستی‌آزمایی ایران از صحت ادعای غربی‌ها. در همان مورد اول که طرف غربی تا کنون به شرط اصلی جمهوری اسلامی ایران یعنی رفع کامل تحریم ها رضایت نمی‌دهد. در محور دوم هم تحرکات قبل از عید دولت حاکی از آن است که دولت تمایلی به راستی آزمایی واقعی ندارد. دولت پیش از عید بارها در سطوح بالای مدیریتی طرح‌هایی را مطرح کرده بود که بر اساس آن بتواند راستی آزمایی را در مدت زمانی بسیار کوتاه و غیر معمول مورد تایید قرار دهد. اساسا دولت به نحوی می‌خواهد مسیری که برای تصویب خود برجام طی شد را در احیا برجام تکرار کند.
کد سوم، حمایت رسانه‌ای غرب از مذاکرات هم مسئله بعدی است. این را خاطرتان باشد که حمایت اصلی برای قدرت گرفتن غرب‌گرایان در کشور هیچ‌وقت متکی به توان داخلی خودشان نبوده است. گزارش‌های متعدد بی‌بی‌سی فارسی علیه جریان روشنگری نسبت به فضای مذاکرات و متهم کردن صداوسیما به جانبداری سیاسی و ... تنها یک موضع را ثابت میکند: رسانه‌های غربی دستور دارند فضای افکار عمومی ایران را نسبت به مذاکرات وین، مثبت کنند و جوی همسو با این مذاکرات ایجاد کنند.
نتیجه آن که جریان غرب‌گرا تنها برگ برنده خود را در محور قرار دادن مذاکرات و امتداد این روند تا خود انتخابات می‌داند. لازم به ذکر است که سفید‌ترین شخص جریان اصلاحات در این حوزه نیز خود محمدجواد ظریف است.
بازی محمدجواد ظریف چطور میگیرد؟
برای دولت تدبیر و امید و برای جریان اصلاحاتی که تمام گزینه‌هایش محبوبیت چندانی ندارند و حتی محبوبیت رئیس جمهورشان به عجیب‌ترین سطح خود رسیده است محبوبیت نصفه نیمه‌ای که ظریف دارد کور سوی امید است.
از طرفی ظریف بازی را خوب شروع کرده است. با تکذیب و ادعای نیامدن. این تکذیب چه واقعی باشد چه غیر واقعی ژست خوبی است برای کسی که بخواهد بعدها با برخی ترفندهای عملیات روانی نظر مردم را به خود جلب کند.
ظریف یک چالش اساسی هم دارد که میتواند هم به نقطه قوتش تبدیل شود و هم به نقطه ضعفش. ظریف سابقه مدیریت اجرایی و داخلی را ندارد. جریان اصلاحات میتواند از این مسئله برای عبور از کنار ناکارآمدی دولت فعلی استفاده کند اما از طرف دیگر نمی‌تواند به مردم بقبولاند که چنین شخصی میتواند مدیر اقتصادی و اجرایی برای کشور باشد.
در مجموع ظریف برای جریان اصلاحات و غرب‌گرا گزینه بسیار جذابی است. حتی اگر خود ظریف هم گزینه اصلی نباشد حتما یار کمکی خوبی برای آنها است.
اما بگذارید برگردیم به سوال اصلی این بخش: زمین بازی مطلوب اصلاحات و غرب‌گرایان چیست؟ طبیعی است طرف مقابل هیچ چیزی برای عرضه به مردم ندارد جز همین برجام. خب کش پیدا کردن مذاکرات و خبرسازی‌های راست و دروغ از مذاکرات وین و پای کار آمدن رسانه‌های غربی و ... همه یک مسئله را روشن میکند که جریان اصلاحات و دولت مستقرشان با برگ مذاکرات وارد رقابت انتخاباتی خواهد شد. در شماره‌های بعدی این بسته بیشتر در مورد این روند حرف خواهیم زد.
انتهای پیام/
