به گزارش گروه فرهنگی یکتاپرس، علی‌اکبر آقاجری عکاس گردشگری و ایرانگرد و مؤلف کتاب عکس «ایران سرزمین شکوه و زیبایی‌ها» روز گذشته (شنبه چهارم اردیبهشت ماه) بر اثر ابتلا به بیماری کرونا درگذشت. او متولد ۱۳ تیرماه ۱۳۳۸ در آبادان بود اما در شهر پرند تهران زندگی می‌کرد.
آقاجری بیش از ۴ دهه از عمر خود را صرف عکاسی از زیبایی‌های ایران و رسوم ایرانی کرد. او گزیده‌ای از این عکس‌ها را با هزینه شخصی خود در سال ۱۳۹۵ در کتاب ۹۴۸ صفحه‌ای «ایران سرزمین شکوه و زیبایی‌ها» چاپ کرد، اما مورد بی‌مهری اهالی فرهنگ قرار گرفت و بدون بازگشت سرمایه، دچار مشکلات فراوان روحی و جسمی شد. او در سال ۹۸ به علت تنش‌های عصبی قادر به راه رفتن نبود و مدتی را در بیمارستان بستری شد. به همین دلیل، کتاب ۳۰۰ هزار تومانی‌اش را ۱۰۰ هزار تومان حراج کرد. از سوی دیگر، انجمن عکاسان میراث فرهنگی برای او گلریزان کرد تا کمی از مشکلاتش رفع شود.
علی‌اکبر آقاجری پیش‌تر در این باره به خبرنگار فارس گفته بود: ۱۷ دی ۱۳۹۸ درد عجیبی در ران پایم احساس کرد. فردایش برای نماز صبح که بیدار شدم و دیدم از کمر به پایین فلج شده‌ام. ابتدا به بیمارستان پرند مراجعه کردم و آن‌ها گفتند سریعاً به بیمارستان وزارت نفت منتقل شود. آنجا چندین بار زیر دستگاه ام‌آر‌آی رفتم و ۲۵ آمپول (مجموعاً ۱۲۵ میلیون تومان) تزریق کردم تا عصب‌هایم احیا شود. ۴ هفته هم بستری بودم چه در خانه و چه در بیمارستان، هیچ مسئولی سراغی از من نگرفت و فقط دوستانم جویای احوالم بودند.
امیرعلی جوادیان عکاس پیشکسوت هم در این باره توضیح داده بود: آقاجری از سال ۵۲ تا سال ۹۵ هزاران فریم عکاسی کرده بود و گلچین آن در کتابش را آورده بود. به دلیل مقروض شدن برای چاپ کتاب، فشار عصبی شدیدی تحمل کرد و به فلج شدن او انجامید. خانواده‌اش هم بسیار اذیت شدند و از او می‌پرسیدند چطور بعد از این همه سال که دغدغه ایران را داشتی، کسی سراغی از تو نمی‌گیرد؟
* به دلیل شیوع کرونا، مراسمی برگزار نمی‌کنیم
همسر این عکاس فقید به خبرنگار فارس گفت که پیکر زنده‌یاد آقاجری، فردا (دوشنبه ۶ اردیبهشت) در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) خاکسپاری می‌شود. او اما تأکید کرد به دلیل شیوع ویروس کرونا هیچ مراسمی برگزار نخواهند کرد.
* اندوهی به بزرگی آثار منتشر شده و نشده آقاجری
مسعود زنده‌روح کرمانی، عکاس و مدرس دانشگاه در سوگ از دست دادن همکار و دوست خود گفت: وقتی‌که خبر نابهنگام فوت «علی اکبر آقاجری» را به فاصله اندکی شنیدم، سخت اندوهگین شدم و تمام خاطراتش از جلو چشمم عبور کرد. مردی از خطه جنوب که بیشتر عمرش را صرف عکاسی ایران کرد. نه درسش را خوانده بود و نه به دنبال مقامی بود، فقط عکس می‌گرفت و به دنبال نشر آن بود و تنها ادعایش «عکاس ایران زمین» بود.
وی ادامه داد: یادم آمد که سال ۹۸ چه بیماری سختی را گذراند، دورانی که بارها نگران خبرهای بدی از خانواده‌اش بودیم، ولی آقاجری سختکوش‌تر از آن بود که سرش را در مقابل بیماری‌اش خم کند و پس از ماه‌ها توانست بهبود یابد و با روحیه‌ای مضاعف به زندگی ادامه دهد، هر چند که درد امانش را بریده بود. یادم به محبت بی‌دریغ جامعه عکاسی است، که در هنگام نیاز وی دست یاری به سویش دراز کردند و بهترین عیدی سال ۹۹ را به وی ارزانی داشتند.
این عکاس با اشاره به درگذشت آقاجری بر اثر بیماری کرونا گفت: دنیای بی‌وفا به او وفا نکرد، او را از ما گرفت و اندوهی بر قلبمان به جای گذاشت. اندوهی به بزرگی خودش، آثارش و هر آنچه که از وی منتشر شد و نشد.
انتهای پیام/
