به گزارش گروه اقتصادی یکتاپرس، توضیح دقیق کار اتریوم در این مقاله نمی‌گنجد و البته برای کار با اتریوم هم نیاز نیست بدانید که این شبکه دقیقاً چگونه کار می‌کند، همان طور که برای کار با اینترنت نیاز نیست با زیرساخت‌های اینترنت آشنا باشید. با این حال در ادامه، به‌طور خلاصه و بدون جزئیات فنی این نحوه کار این شبکه را مرور می‌کنیم.
شبکه اتریوم متشکل از هزاران کامپیوتر در سراسر دنیا است که از یک دفتر دیجیتال (بلاک چین) نگهداری می‌کنند. اطلاعات تراکنش‌ها روی این دفتر دیجیتال نوشته می‌شود و هر کامپیوتر یک رونوشت از آن را در اختیار دارد. این نودها با یکدیگر در ارتباط هستند و هر تراکنشی را که به شبکه اتریوم ارسال شود بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند معتبر است. توزیع این نودها باعث می‌شود که این شبکه یک نقطه نفوذ مرکزی نداشته باشد، یعنی با خروج یا خطای یک نود، مشکلی متوجه شبکه نمی‌شود.
استخراج
برای جلوگیری از تقلب، تغییر داده‌های بلاک چین و حمله به سیستم، نیاز به راهکاری غیرمتمرکز است تا یک خرابکار نتواند بدون اجازه اکثریت کاری از پیش ببرد.
ماینینگ با نام علمی اثبات کار (Proof Of Work)، یکی از روش‌های رایج برای اجماع و حفظ امنیت شبکه‌های بلاک چینی است. طبق این الگوریتم، فرایند ایجاد بلاک رقابتی است و هر کس بخواهد در کار ایجاد بلاک‌های حاوی تراکنش سهیم باشد باید با قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتری یک معادله ریاضی پیچیده را حل کند. هر کس زودتر به جواب برسد، برنده این رقابت خواهد بود و پس از ایجاد بلاک پاداش دریافت می‌کند. این پاداش در شبکه اتریوم، ارز دیجیتال اتر است. ماینرها همچنین کارمزد تراکنش‌ها را دریافت می‌کنند. در حال حاضر پاداش استخراج هر بلاک ۲ واحد اتر است که تقریباً هر ۱۴ ثانیه به ماینرها تعلق می‌گیرد.
بنابراین، ماینرها (یا همان نودهای ماینینگ) مقدار زیادی قدرت پردازش به شبکه اختصاص می‌دهند که با قدرت چند ابر کامپیوتر برابری می‌کند. در این صورت اگر کسی بخواهد به شبکه حمله کند و یا تغییری در بلاک چین دهد، مجبور است قدرت پردازشی بیشتر از نیمی از ماینرها را داشته باشد که برای شبکه‌های بزرگی همچون اتریوم به هیچ عنوان توجیه اقتصادی ندارد. به‌عبارت دیگر، علاوه بر اینکه تهیه چنین قدرت پردازشی بسیار مشکل است، اگر کسی این قدرت پردازش را هم داشته باشد، خودش می‌تواند به‌جای حمله به شبکه اتر استخراج کند و به پاداش زیادی برسد.
هرچه تعداد ماینرها افزایش می‌یابد، امنیت شبکه هم بیشتر می‌شود و به این ترتیب، اعتماد به آن افزایش خواهد یافت.
بنابراین، فراموش نکنید برای انجام هر تغییر در شبکه اتریوم، مشارکت‌کنندگان باید موافقت خود را اعلام کنند و بر همین اساس، هرگونه خرابکاری یا تلاش برای تغییر اطلاعات ثبت‌شده ناکام خواهد بود.
در شبکه اتریوم تعیین شده است که هر ۱۴ ثانیه بلاک‌های جدید ساخته شود. حالا ممکن است به‌عنوان مثال یک ماینر قدرتمند وارد شبکه شود و بتواند جواب معادله بلاک‌ها را در ۵ ثانیه بیابد. در این حالت، شبکه معادله ریاضی را سخت‌تر می‌کند که به آن افزایش «سختی استخراج» می‌گوییم. در حالتی که هم که تعداد ماینرها کم شود، شبکه سختی استخراج را کاهش می‌دهد تا جواب معادله به‌طور میانگین در همان ۱۴ ثانیه پیدا شود.
از آنجا که در اتریوم با کدهای کامپیوتری هم سروکار داریم، قراردادهای هوشمند اتریوم ابتدا در یک زبان سطح بالا (زبانی که آدمیزاد می‌تواند درک کند) مانند سالیدیتی نوشته می‌شوند و سپس در شبکه به بایت کد تبدیل می‌شوند. در نهایت این کدها در یک فضای مجازی به‌نام «ماشین مجازی اتریوم» به اجرا در می‌آیند. هر کامپیوتری که به شبکه اتریوم متصل شود، قرارداد هوشمند را در داخل ماشین مجازی خود اجرا می‌کند. با استفاده از ماشین مجازی، هر نوع پردازشی قابل‌اجرا است و خود شبکه اتریوم آسیبی از کدهای مخرب نخواهد دید.
اتر
اتر هم مانند بیت کوین (BTC) یک ارز دیجیتال است که می‌توان با آن به راحتی ارزش را منتقل کرد. با این حال، هدف اتر کمی با بیت کوین متفاوت است. این ارز دیجیتال برای پرداخت هزینه‌ها و به‌عنوان انگیزه‌ای برای مشارکت‌کنندگان در جهت ادامه فعالیت اتریوم ساخته شده است. اگر اتر، این دارایی کلیدی نبود، چه کسی حاضر می‌شد به‌عنوان ماینر یا مشارکت‌کننده در شبکه فعالیت کند؟ به همین خاطر است که به اتر «سوخت شبکه اتریوم» هم می‌گویند. اگر بیت کوین «طلای دیجیتال» باشد، اتر «نفت دیجیتال» است.
استفاده از خدمات شبکه اتریوم و ایجاد برنامه روی آن نیازمند پرداخت کارمزد است و این کارمزد باید به‌صورت اتر پرداخت شود. اترهایی که برای کارمزد پرداخت می‌شود، به ماینرهایی تعلق می‌گیرند که امنیت شبکه را حفظ می‌کنند.
برخلاف بیت کوین که محدود به ۲۱ میلیون واحد است، تولید اتر در حال حاضر هیچ محدودیتی ندارد. در زمان نگارش این مطلب، ۱۱۲ میلیون واحد اتر استخراج شده است. البته اگرچه تعداد واحدهای اتر نامحدود است، تولید واحدهای جدید خیلی سریع انجام نمی‌شود و تورم آن سالی حدود ۴ درصد است. قرار است در بهروزرسانی اتریوم ۲.۰ فقط به‌اندازه نیاز شبکه اتر عرضه شود.
اتر همانند بیت کوین در صرافی‌های ارز دیجیتال خریدوفروش می‌شود و قیمت آن مدام در نوسان است. این ارز دیجیتال روی کیف پول‌ها ذخیره و منتقل می‌شود. در ادامه درباره تاریخچه قیمت اتر، کیف پول‌ها و چگونگی خرید این ارز دیجیتال می‌خوانید.
آینده اتریوم؛ اتریوم ۲.۰
«سرنیتی» (Serenity)، نام ارتقای نهایی اتریوم است که در سال ۲۰۱۹ نام آن به «اتریوم ۲.۰» (ETH ۲.۰) تغییر کرد. این بهروزرسانی بزرگ خود دارای سه فاز است؛ فاز صفر، فاز یک و فاز دو.
اجرای فاز صفر برای سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شده است، اما زمان دقیق اجرای فازهای بعدی مشخص نیست. پیش‌بینی می‌شود اجرای فاز یک و فاز دو حداکثر پنج سال زمان ببرد. با این بهروزرسانی، اتریوم در نهایت الگوریتم اجماع اثبات کار (ماینینگ) را ترک می‌کند و از اثبات سهام استفاده خواهد کرد. همچنین مقیاس‌پذیری این شبکه (سرعت و کارمزد تراکنش‌ها) تا حد زیادی افزایش خواهد یافت.
همان‌طور که بالاتر هم توضیح دادیم، در اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها برای تأیید تراکنش‌ها و ساخت بلاک نیاز است که اتر خریداری کنند و به شبکه اختصاص دهند و سپس شبکه نسبت به دارایی هر اعتبارسنج به او پاداش اهدا می‌کند. پیش‌بینی می‌شود سود اثبات سهام در اتریوم سالی بین ۴ الی ۱۰ درصد باشد. به این ترتیب، افرادی که مایل به سرمایه‌گذاری بلندمدت در اتر باشند، می‌توانند از اثبات سهام هم سود ببرند.
البته ترک کامل ماینینگ در فاز یک انجام می‌شود که تاریخ دقیق پیاده‌سازی آن معلوم نیست. بنابراین می‌توان گفت که حداقل تا پایان سال ۲۰۲۰، استخراج اتریوم ادامه پیدا خواهد کرد.
برای مطالعه بیشتر در مورد اتریوم ۲.۰ می‌توانید به مقاله «اتریوم ۲.۰ چیست؟» مراجعه کنید. همچنین با دنبال‌کردن تگ «اتریوم ۲» از آخرین اخبار این بهروزرسانی آگاه می‌شوید.
انتهای پیام/
