به گزارش خبرنگار اجتماعی یکتاپرس؛ اقتصاد، بیکاری، مسکن، ازدواج و حتی فرزند آوری مسائلی است که امروزه جوانان به آن بیش از پیش میاندیشند و این اندیشهها بر سلامت جسم و روحشان تاثیر بسزایی دارد چراکه اندیشیدن به این مسائل فشارهای عصبی را تشدید کرده و گاهی این فشارها در برخی افراد به اعتیاد منجر میشود.
اعتیاد نیز آینده جوان و بنیان خانوادهاش را تضعیف یا حتی از هم میگسلاند، فشارهای عصبی، اعتیاد و در نهایت آن طلاق، همان معظل اصلی جامعه که سالهاست گریبان گیر جوامع شده و عواقب نابسامانی را به بار آورده است.
گفتنی است دلایل متعددی را میتوان در ابتلا به ناامیدی موثر دخیل دانست که بنا به اظهارنظر روانشناسان وضعیت اقتصادی، اشتغال، وضعیت خانواده، وضعیت تحصیل و مواردی از ایندست در ابتلای فرد به ناامیدی بسیار تاثیرگذار است. بدیهی است فقر و بیکاری سهم عمدهای در ابتلای افراد به ناامیدی دارد، چرا که بنا به تحقیقات میدانی صورت گرفته افرادی که از نظر مالی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند بهمراتب بیشتر از دیگران دچار ناامیدی میشوند، همچنین طبق تعاریف سازمان بهداشت جهانی فقر اولین عامل ناامیدی در افراد است.
یکی دیگر از دلایل ناامیدی در افراد نبود شغل مناسب است چراکه نبود شغل مناسب افراد را منزوی خواهد کرد؛ داشتن شغل مناسب خود میتواند عاملی برای شادابی و نشاط فرد باشد. از سوی دیگر باید خاطر نشان کرد براساس نظرسنجیهای بهعملآمده بسیاری از دانشجویان ترم آخر دانشگاهها تنها به دلیل نبود بازار کار مناسب احساس ناامیدی دارند و دیگر تمایل چندانی برای پایان تحصیل خود ندارند که این خود در افزایش ناامیدی در میان دانشجویان بسیار تاثیرگذار است.
اما کهنسالان یا میانسالان امروز ما، همان جوانان دیروزند که با تلاش و کوشش و آرزوهای بسیار، امروز یا به نتیجه رسیدهاند و یا نرسیدهاند، در حال حاضر با اوضاع نابسمان اقتصادی که با ما عجین شده، حتی برای فردا نمیتوان برنامهریزی کرد، چه برسد آینده فرزندان که نیازمند عزم جدیتری است.
امید بخشیدین به جوانان با امیدهای واهی و وعدههای سرخرمن جز ناامیدی چیزی در بر ندارد؛ از سویی باید نگران این موضوع مهم باشیم که چه کسی رییس جمهور میشود و آیا این رییس جمهور هم بیاید هرکدام که باشد مانند این ۸ سال تمام امید و آرزوهای نسل جدید را چگونه رقم خواهد زد. ۸ سال پیش به امید وعدههای زیبا و دروغین به آیندهای بهتر و زیبا رای به صندوق انداخته شد، آنچه که در این ۸ سال رخ داد همه مردم را در ناامیدی مطلق فرو برد. آیا این بود وعدههایی که داده بودند از سوی دیگر نگران افزایش نامحسوس قیمتها که مجال اندیشیدن به خویشتن را از جوانان گرفته است.
بنابر نظر کارشناسان؛ ایران رو به سالخوردگی میرود و این یعنی فاجعهای دیگر! درست زمانی که باید به فکر ازدواج جوانان و فرزند آوری بیشتر بود و برای تشکیل خانواده راه را برای آنها هموار کرد، جوانان به سوی بن بستهای دست ساخته هدایت شده و همه افکار و رشتههای تفکر جوانان به سوی تباهی کشانده شد.
مسکن، افزایش بی رویه قیمت لوازم خانگی، سکه، طلا و، اما در نهایت درصد بالای نرخ بیکاری و پایان آن نیز تعیین خط فقر از سوی مسئولین ذیربط تا ناحقی حقوق و مزایای کار از جمله مصادیق است.
بیشتر بخوانید: سند ۲۰۳۰ چگونه فساد اخلاقی را در کودکان نهادینه میکند؟
احساس ناامیدی در میان زنان
براساس مطالعات صورت گرفته زنان دوبرابر بیشتر از مردان احساس ناامیدی میکنند که این خود میتواند بنا به دلایل مختلف باشد که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم. وجود تبعیضها در جامعه نیز میتواند در زمره دیگر دلایل افزایش ناامیدی در میان زنان شود. با نگاهی گذرا بر وضعیت کنونی جامعه میتوان به این مهم دست یافت که افزایش تبعیضهای جنسیتی و یا دیگر تبعیضها نقش تاثیرگذاری در افزایش ناامیدی در میان زنان دارد. برای مثال زمانی که زنان در جامعه از حقوق مساوی با مردان برخوردار نباشند و در بیشتر اوقات برخی قوانین موجود در کشور بهنفع مردان باشد بهیقین سرخورده و ناامید خواهند شد.
از سوی دیگر باید خاطر نشان کرد که متاسفانه زنان بهرغم تحصیلات بالا و ساعت کار طولانی از میزان حقوق دریافتی به نسبت پایینی در مقایسه با مردان برخوردار هستند که این خود عاملی برای جذب زنان از سوی برخی از مدیران شده است، اما باید در نظر داشت زمانی که در جامعه زن نتواند از حق و حقوق برابری برخوردار باشد بهیقین نمیتواند فرزندان سالم و صالحی را نیز تربیت کند چراکه این احساس مغمومشدن را بهصورت ناخودآگاه به فرزند خود نیز انتقال میدهد.
نبود تفریحات سالم
همانگونه که میدانیم متاسفانه در حال حاضر جوانان جامعه از تفریحات سالمی برخوردار نیستند؛ از اینرو برای گذران اوقات بیکاری خود به برنامهها و کارهای تکراری و در برخی از موارد کسلکننده روی میآورند که این خود میتواند در افزایش احساس ناامیدی تاثیرگذار باشد چراکه باید به خاطر داشت جامعهای که نتوانسته شرایط شادبودن را برای جوانان فراهم کند چگونه میتواند انتظار داشته باشد که احساس افزایش امید به زندگی در میان جوانان بالا رود.
در حال حاضر یکی از تفریحات سالم جوانان رفتن به کنسرت است که هزینه بلیت این کنسرتها بیتردید با جیب بسیاری از جوانان کشور همخوانی ندارد. یکی دیگر از تفریحات سالم جوانان رفتن به سینما است که متاسفانه با آغاز سال جاری شاهد افزایش چشمگیر قیمت بلیت سینما نیز بودیم. بنابراین در این شرایط چگونه میتوان انتظار داشت جوانان با انگیزه و امیدواری داشته باشیم؛ هرچند باید در این مجال خاطر نشان کرد که نبود تفریحات سالم تنها دغدغه امروز جوانان نیست.
انتهای پیام/