به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس،برونگرایی و درونگرایی، یک صفت شخصیتی و یک بُعد اصلی (مرکزی) در نظریهٔ شخصیت انسان است. بسیاری از افراد درونگرایی را با سکوت و خجالت همراه میدانند در مقابل آن انسانهای برونگرا افرادی هستند که اجتماعی و شاد هستند.
این نظریه بر این اصل استوار است که درونگراها انرژی خود را از درون خود دریافت میکنند (ایدهها و مفاهیم را از ذهن) و برونگراها انرژی خود را از دنیای بیرون خود و در ارتباط با دیگران.«برونگرایی» رفتاری است که با دیدگاه عینی و خارجی مشخص شده و با فعالیت عملی بالاتري همراه است، افراد «برونگرا» از آمادگی کمتری برای تسلط بر نفس خویش برخوردارند.
کودکان برونگرا معمولاً بهعنوان افرادی اجتماعی و اهل انجام کارهای تیمی شناخته میشوند و در مقابل آنها کودک درونگرا معمولاً تمایل دارد تا اوقات فراغت خود را بهتنهایی بگذراند. به عبارتی به همان میزان که حضور در جمع میتواند برای کودکان درونگرا کلافه کننده باشد کودکان برونگرا از تنهایی خسته میشوند و اگر به آنها حق انتخاب بدهید هرگز تنهایی را انتخاب نخواهند کرد.
به اعتقاد بسیاری از روانشناسان، برونگرایی یا درونگرایی ویژگی فطری است که کودک با آن به دنیا آمده و تغییر چندانی نمیتوان در آن ایجاد کرد.
کودکان برونگرا بهجای تنها بازیکردن ترجیح میدهند با دیگر کودکان بازی کنند. آنها احتمالا از ورزشهای گروهی و باشگاهرفتن لذت میبرند.
کودکان برون گرا با غریبهها خیلی زود ارتباط برقرار میکنند، به آنها لبخند میزنند و با آنها صحبت میکنند.
کودک برونگرا غالباً مشغول فعالیتهای جدید، جالب و خلاق است - به ویژه هنگامی که در خارج از خانه و با دوستان خود است.
برونگراها در مقایسه با درونگراها زمان بیشتری را در شبکه های اجتماعی صرف میکنند و دوستان و دنبالکنندگان بیشتری دارند. آنها در حفظ روابط با کسانی که از آنها دورند نیز موفقتر هستند.
کودکان برونگرا به راحتی دوستهای جدیدی پیدا میکند.
کودکان برون گرا احساساتی هستند، آنها مسائل را عمیقاً حس میکنند و به دیگران و جهان به طور کلی اهمیت میدهند.
انتهای پیام/