به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تمرکز بیشتر این افراد بر روی سر و صورت است. و معمولا نگرانی هایی که دارند بیشتر در مورد پوست، شکل و اندازه بینی و موهایشان است. اکثر این افراد درمهمانی ها چندین بار لباس خود را عوض می کنند، رژیم های سختی می گیرند، برنزه شدید می کنند، وزنه می زنند و عمل جراحی زیبایی می زنند. این علائم می تواند آسیب های جدی به فرد وارد کند زیرا انجام این کارها حالت بیمارگونه به خود گرفته است.
این افراد به صورت کاذب فکر می کنند که دیگران در مورد آن ها نظر می دهند و به آن ها زل زده اند یا در مورد نقایص آن ها صحبت می کنند. باید گفت بیش از ۲۵ درصد این افراد در مورد تقارن ظاهر خود نگران هستند و فکر می کنند که تقارن بدنشان بهم خورده است.
این افراد در کل اعتماد به نفس پایینی دارند. یا در فامیل آن ها اختلالات روانپزشکی مانند وسواس وجود دارد یا خود مبتلا به آن هستند. افرادی که در خانواده آن ها بیماری های مشابه وجود داشته یا دوران کودکی مناسبی نداشتند؛ بیشتر در معرض ابتلا به اختلال بدشکلی بدن قرار دارند.
خودزشت پنداری اختلالی مزمن است که بین هر دو جنس به یک میران مشاهده، و معمولا از سنین نوجوانی و اوایل دوران بلوغ آغاز می‌شود. قسمت‌هایی از بدن که بیش از سایر اندام‌ها درگیر این اختلال می‌شوند شامل موارد زیر هستند:
اندام‌های صورت (به‌خصوص بینی).
وضعیت مو (مدل مو، کم‌پشت یا پرپشت بودنش).
وزن بدن (نگرانی درباره وزن بدن یا ظاهر ماهیچه‌ای خاص).
عیوب پوستی (مانند آکنه، جوش‌های صورت، لکه، زخم، و چین‌وچروک).
دلیل اصلی اختلال خودزشت انگاری هنوز روشن نشده است. با این حال، نظریات مختلفی پیرامون ریشه‌های این اختلال مطرح شده‌اند.
یک نظریه عامل ابتلا به این اختلال را اندازه و عملکرد بخش‌هایی از مغز می‌داند که مسئول پردازش داده‌های مرتبط با ظاهر بدن هستند. این واقعیت، که اختلال خودزشت انگاری اغلب در افرادی که دچار سایر اختلال‌های ذهنی مانند افسردگی شدید یا اختلال‌های اضطراب‌اند مشاهده می‌شود، شاهدی بر ریشه‌های فیزیولوژیک این اختلال است.
انتهای پیام/
