به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، وقتی بچه دار میشوید، بازگشت به کار و شروع دوباره زندگی اجتماعی به عنوان یک مادر کار سادهای نیست. بزرگترین دغدغه مادران شاغل نگهداری از فرزندشان است و خیلیها برای به خطر نیفتادن موقعیت شغلی یا اجتماعیشان به محض تولد کودک خودشان را برای سپردن او به مهدکودک یا مراقب و پرستار خانگی آماده میکنند. اما واقعیت این است که برای یک نوزاد هیچ چیز پراضطرابتر از این نیست که هر روز صبح مادرش را از دست بدهد و هر روز عصر دوباره او را ببیند.
در واقع بچهها از 6 ماهگی تا 18 ماهگی حساسترین دوره عمر خود را میگذرانند و الگوهای دلبستگی در حال شکلگیری در آنهاست. بچههای زیر 2سال نیاز به یک مراقب تمام وقت دارند که همیشه کنارشان باشد و به همه نیازهای او پاسخ دهد.
مراقبی که همیشه جلوی چشم باشد و مهمتر از آن یک شخص ثابت باشد نه آنکه در طول روز چندبار عوض شود. کودکی که مراقب ثابت ندارد و ساعاتی از روز مادر از او نگهداری میکند، در ساعاتی دیگر پدر و یا مادربزرگ و پرستار و مربی مهد، ابتدا دچار اضطراب زیاد و احساس ناامنی میشود
فرستادن کودک به مهدکودک چه مزایا و معایبی دارد؟ کودکان در سنین خاصی معمولا بین 2 تا3 سالگی مهدکودک رفتن و بازی با همسالان را دوست دارند یا خود والدین به دلایل گوناگونی کودکشان را در مهد کودک ثبت نام میکنند. مهدکودک رفتن مزایای خاصی برای کودک دارد ولی لازمه آن رسیدن کودک به سن خاص و آماده سازی او از قبل میباشد.
مهدکودک رفتن فرزندانتان میتواند منافع خوبی برای شما و او به همراه داشته باشد:
مهدکودک بستر مناسبی برای آموزشهای متناسب با سن کودک شما میباشد. در مهد کودک مهارتهایی از جمله شمارش یا شعرهای کودکانه یا زبان دوم به آنها آموخته میشود.
فرستادن کودک به مهدکودک رشد اجتماعی را تسهیل میکند. کودک یاد میگیرد چگونه با کودکان هم سن خود و همینطور با مربیان تعامل کند.
کودک به طور طبیعی تا حدود 2 سالگی ممکن است دچار اختلال اضطراب جدایی شود و بهتر است که نزدیک به مادرش بماند. بعد از این سن رفتن به مهدکودک برای فرزندتان مناسب میشود و بهتر است به جای منزل مادربزرگ و اقوام به مهدکودک رفته و در یک محیط اجتماعی قرار بگیرد. اگر شاغل نیستید، به شما توصیه میشود تا 2 سالگی کودکتان را به مهدکودک نفرستید. بین دو تا سه سالگی سن مناسبی است که کودک چند ساعت در روز را خارج از منزل بگذراند.
انتهای پیام/