به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، ورزش چشم یکی از فعالیت‌های سودمندی است که علاوه بر رفع خستگی به بهبود سلامت عمومی چشم‌ها هم کمک می‌کند. البته برخلاف آنچه بسیاری از افراد فکر می‌کنند، انجام چنین ورزش‌هایی، به تنهایی، برای درمان بیماری های چشمی کافی نیست.
شاید مهم‌ترین فایده ورزش چشم، نقش مؤثر آن در بهبود «خستگی چشم دیجیتالی» باشد: اختلالی رایج در کارکنانی که تقریبا تمام ساعت‌های کاری‌شان را با نگاه‌کردن به صفحهٔ نمایشگر رایانه سپری می‌کنند.
از علائم و نشانه‌های رایج این خستگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
خشکی چشم.
خستگی چشم‌ها.
در زمان‌های گذشته، مردم کشورهای مختلف ورزش چشم را نوعی راهکار طبیعی برای درمان مشکلات بینایی می‌دانستند. نتایج تحقیق‌ها و مطالعه‌های علمی انجام‌شده طی سالیان گذشته، تأییدکننده این طرز فکر نیستند. درواقع چنین ورزش‌هایی در درمان، بهبود و تقویت بینایی نقش چندان مؤثری ندازند.
ورزش چشم به بهبود علائم و نشانه‌های اختلال‌هایی که در ادامه معرفی می‌کنیم هم کمک می‌کند:
تنبلی چشم.
نقص میدان بینایی.
دیس‌لکسیا (خوانش‌پریشی/ dyslexia): اختلال در روان‌خوانی.
معرفی روش‌های مناسب برای ورزش چشم
تغییر تمرکز
تغییر تمرکز روش دیگری برای ورزش چشم است که علاوه بر کمک به رفع خستگی و احساس فشار واردشده بر چشم‌ها، در تقویت عضله‌های چشم هم نقش دارد. برای اجرای این باید در حالت نشسته، به‌ترتیب، مراحل زیر را دنبال کنید:
یکی از انگشتان دستتان را در فاصلهٔ چندسانتیمتری یکی از چشم‌ها نگه دارید.
با نگاه‌کردن به انگشت، بر روی آن تمرکز کنید.
انگشت را آرام از صورتتان دورتر کنید.
تمرکز بر دور و نزدیک
این نمونه ورزش چشم شباهت زیادی به مورد دوم یعنی «تغییر تمرکز» دارد و مثل آن باید در حالت نشسته انجام شود. مراحل زیر را انجام دهید:
انگشت شستتان را به فاصله تقریبا ۲۵ سانتی‌متر جلوی چشمانتان نگه دارید و به‌مدت ۱۵ ثانیه به آن نگاه کنید.
شیئی در فاصله تقریبا ۳ تا ۶متری پیدا کنید و به‌مدت ۱۵ ثانیه به آن نگاه کنید.
ورزش چشم به‌کمک مداد
اختلال‌های مرتبط با تحرک چشمی (ocular motility)
اگر نشانه‌ها و علائم زیر را تجربه کردید، حتما باید به متخصص مراجعه کنید، چون در این شرایط احتمال اختلال مزمن‌تری هست و نیاز به درمان دارد:
قرمزی چشم.
ازدست‌دادن بینایی.
هر چند سال یک بار برای انجام آزمایش چشم پیش متخصص بروید (حتی اگر ناراحتی چشمی یا علائمی ندارید). بسیاری از بیماری‌های خطرناک و مزمن بینایی علائم ظاهری ندارند و فقط با کمک متخصص قابل‌تشخیص‌دادن هستند. به‌علاوه، استفاده از عدسی بینایی بسیاری از افراد را بهتر می‌کند؛ هرچند خودشان این موضوع را نفهمند.
از سوابق ابتلا به بیماری در خانواده‌تان اطلاع کسب کنید. بسیاری از بیماری‌های بینایی ریشه در مسائل ژنتیکی دارند.
اگر به دلایلی بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های بینایی هستید (به‌خاطر ابتلا به دیابت یا داشتن سوابق بیماری چشمی در خانواده)، بیشتر (هر شش ماه یک بار) برای دادن آزمایش چشم نزد متخصص بروید.
انتهای پیام/
