به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس،از آنتی‌بیوتیک‌ها برای نابودی یا ممانعت از تکثیر باکتری‌ها و برخی از انواع انگل‌ها استفاده می‌شود.
این آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر قارچ‌ها و ویروس‌هایی که عامل بسیاری از سرماخورگی‌ها، آنفولانزا، بیشتر سرفه‌ها و گلودردها هستند بی‌فایده‌اند. استفاده‌ی بی‌رویه و بی‌دلیل از آنتی‌بیوتیک‌های صنعتی ممکن است عوارضی برای بدن به‌همراه داشته باشد و باعث ایجاد مقاومت میکروب‌ها شود. برخلاف تصور عده‌ای که آنتی‌بیوتیک را دارویی مدرن می‌پندارند، باید گفت در واقع قرن‌هاست که آنتی بیوتیک طبیعی در زندگی بشر وجود دارد.
برخی خوراکی‌ها مانند عصاره‌ی گیاهانِ خاص، دارای خواص آنتی‌بیوتیکی هستند. گاهی خواص آنتی‌بیوتیکی در یک ماده‌ی طبیعی از مرز خواص غذایی فراتر می‌رود و می‌تواند برای حفظ سلامتی و بهداشت به شما کمک کند.
داروهای آنتی‌بیوتیک امروزه به مقدار زیاد تجویز می‌شوند و این خطر بزرگی است، زیرا مقاوم شدن میکروب‌ها را در پی دارد. ازجمله عوارض مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک که ۱ نفر از هر ۱۰ نفر را درگیر می‌کند، می‌توان به مشکلات گوارشی نظیر اسهال، ناراحتی معده و حالت تهوع اشاره کرد. علاوه‌براین ۱ نفر از هر ۱۵ نفر به این داروها آلرژی دارد. برخلاف داروهای آنتی‌بیوتیک، خوراکی‌های دارای خاصیت آنتی‌بیوتیکی قادرند علاوه‌بر باکتری‌ها با عوامل ویروسی و قارچی نیز مبارزه کنند.
آنتی بیوتیک های طبیعی
عسل
امروزه متخصصان عسل طبیعی را درمانی مفید برای درمان زخم‌ها، سوختگی‌ها، بریدگی‌ها، زخم بستر و پیوند پوست برمی‌شمارند. بخشی از خاصیت آنتی‌بیوتیکی عسل به دلیل دارا بودن هیدروژن پروکساید است. عسل، رطوبت باکتری‌ها را از آنها خارج می‌کند و باعث می‌شود باکتری در اثر خشک شدن نابود شوند.
زنجبیل
زنجبیل نیز به صورت یک آنتی‌بیوتیک طبیعی عمل می‌کند و قادر به مبارزه با بسیاری از باکتری‌ها بوده و همچنین حالت تهوع را نیز از بین می‌برد.
عصاره‌ی آویشن
بسیاری از تمیز‌کننده‌های خانگی حاوی عطرمایه‌ی آویشن هستند. این عصاره می‌تواند به‌ویژه در برابر میکروب‌های مقاوم‌به آنتی‌بیوتیک مفید باشد. در مطالعه‌ی انجام‌شده در سال ۲۰۱۱، محققان به بررسی اثر عصاره‌ی اسطوخدوس و آویشن پرداختند. اثر هریک از عصاره‌ها را روی تجمع ۱۲۰ باکتری آزمایش کردند. محققان متوجه شدند که اثر عصاره‌ی آویشن قوی‌تر از عصاره‌ی اسطوخدوس است.
عصاره‌ی آویشن فقط برای استعمال خارجی کاربرد دارد. شما نباید عصاره‌ی آویشن را بخورید. پیش‌از استعمال خارجی نیز حتما آن را با همان اندازه از روغن همراه مخلوط کنید. روغن همراه متداول برای عصاره‌ی آویشن روغن نارگیل و روغن زیتون است.
کاربرد عصاره‌ی آویشن مخلوط‌نشده با روغن همراه روی پوست می‌تواند به التهاب و ناراحتی آن منجر شود. توجه کنید افرادی که فشار خون بالا یا پرکاری تیروئید دارند، نباید از عصاره‌ی آویشن استفاده کنند.
میخک
مطابق سنت‌ها از میخک برای درمان‌های دندانی استفاده می‌شده است. امروزه تحقیقات نشان داده است که عصاره‌ی آب میخک ممکن است در برابر بسیاری از باکتری‌ها ازجمله باکتری ای. کولای مفید باشد.
سرخار گل (اکیناسه)
بر اساس تحقیقات انجام شده، این گیاه برای درمان جراحات و عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها موثر است. سرخار گل همچنین به التهابات ناشی از عفونت‌های باکتریایی کمک می‌کند.
انتهای پیام/
