احمدی: موسیقی حرفه ای کمتر شنیده می شود

فرید احمدی ترانه سرای نام آشنای کشور، که با ترانه های به یادماندنی، از کارنامه ی هنری معتبری برخوردار است میمهان امروز یکتاپرس بود.

با احمدی گفتگویی پیرامون ترانه و موسیقی داشتیم که به اتفاق می خوانیم :

درباره تجربه  همکاریتان با خوانندگان مطرحی که برای آنها ترانه نوشته اید بگویید.

معمولا ترانه هایم توسط خوانندگان مطرح و سطح بالا اجرا شده است و از اکثر آنها نتیجه خوبی گرفته ام و در مجموع کارهایم توانسته در ذهن مردم بماند.
در طی فعالیتم هایم با دیگران دو کتاب به نام های «تنها شدم وای» و «محدودیت» را به چاپ رسانده ام که شامل مجموعه ترانه ها و شعرهای سپید و غزلیاتم  می شود.

فضای موسیقی پاپ یکی دو دهه اخیر را چگونه می بینید؟

در اوایل دهه 80 که من تازه شروع به فعالیت کردم تا سال 93 الی 94 سطح ترانه ها خیلی بالا بود اما در این چندسال اخیر ترانه ها پیش و پا افتاده شده است و بیشتر بر آوا و موزیک تمرکز می کنند و مخاطبان و تولید کننده ها هم در این چندسال بیشتر موزیک هایی را می پسندند که صدای خواننده یا ملودی در آن خوب باشد و موزیک های حرفه ای تر و عمیق تر دیگر کمتر شنیده و حتی ساخته می شود.

بنظرتان چرا موزیک ما در این چندسال اخیر به این سمت رفته است؟

بنظر من بخشی از مشکل از جانب تولیدکنندگان است. آن ها برای این که متحمل هزینه نشوند، خودشان شروع کردند به شعر گفتن، دلیلش هم این است که می خواهند همه چیز در اختیار خودشان باشد. در مواردی هم دیده ام که چند شعر را با هم تلفیق کرده اند و به اسم شعری جدید آن را به خورد مخاطبان داده اند.

چرا در گذشته شاهد چنین مواردی نبوده ایم و تولیدکنندگان یا آهنگسازان دست به چنین کاری نمی زدند؟

 به دلیل اینکه فرهنگ کمی تغییر کرد و فضا بیزینسی تر شد. ما حتی تا سال 95 هم چنین چیزی را نداشتیم اما از آن سال به بعد اوضاع تغییر کرد و فضا به این سمت رفت که یکی از دلایلش گسترده شدن مدیا است و از همین رو تریبون ها بسیار راحت در اختیار همه قرار گرفت. البته بخشی از این مسئله خوب است اما اشکال در این است که ارزیابی درستی از کارها نمی شود.

بالا رفتن سرعت ساخت موزیک و انتشار آن در فضاهای مجازی هم دلیل دیگری بود که به سر تولیدکنندگان زد که در ساخت موزیک از صفر تا صد کارها را خودشان انجام دهند.
بنابراین اگر محصول بدی هم به مخاطب ارائه شود، مخاطب ناچار آن را می پذیرد، اما ضائقه آن ها با گوش کردن به موزیک های پیش و پاافتاده، کم کم خراب می شود. هرچند که به ضرر مخاطب است اما متاسفانه در گذر زمان به موزیک های ضعیف عادت می کنند.

چگونه می توانیم فرق بین موزیک بد را از خوب در هر دوره تشخیص دهیم؟

زمان این مسئله را مشخص می کند. برای مثال با اینکه یک دهه از ترانه گل یاس گذشته است اما هنوز دلخواه مردم است و طرفداران زیادی دارد. از همین رو می توان تفاوت ترانه های مصرفی و پیش و پا افتاده را از ترانه های خوب تشخیص داد چراکه در هر دوره ای موسیقی های پیش و پا افتاده بشدت طرفدار پیدا کرده و محبوب دلها می شوند اما به سرعت به دست فراموشی سپرده می شوند و این بستگی دارد به اینکه تولید کننده چه انتخابی بکند.

کلمه «تو» در موسیقی ایرانی چه جایگاهی دارد؟

«تو» یعنی انسان، یعنی هستی، معشوق، طبیعت و یا خود شاعر و ترانه سرا یا شاعر با بیان «تو» هم می تواند خودش را مخاطب قرار دهد، هم با شخص خاصی صحبت کند و هم مخاطب عام را مورد خطاب قرار دهد و در عین حال می تواند هر سه تا مورد را خطاب قرار دهد، زیرا کارکرد این کلمه بسیار فراگیر است و این کلمه حتی در ترانه های خارجی هم بسیار دیده می شود.

آیا قافیه آوایی به شعر لطمه می زند؟

 من اسم این مورد را گذاشته ام شبه قافیه،  چراکه در آن موسیقی قافیه بجای اینکه در انتها بیاید در ابتدای کلمه قرار می گیرد که این اکنون در بین مردم جا افتاده است. اما خیلی از ترانه سراها از آن بصورت ناشیانه استفاده کرده اند که در ترانه زیبایی ندارد. بنظر من این شبه قافیه امکان خوبی است و اگر درست از آن استفاده شود جزءِ موسیقی شعر بحساب می آید و پسندیده است، چراکه ما در لایه های پنهان غزل هم این مورد را داشته ایم.

آیا خودتان از این شبه قافیه در ترانه هایتان استفاده کرده اید؟

بله چندباری از آن استفاده کرده ام اما سعی ام بر این بوده که آن را در موسیقی میانی سطرم بکار ببرم. اتفاقا در چندسال اخیر به علت گرایش مردم به آن، درخواست های مکرری برای استفاده از شبه قافیه در ترانه هایم شده است.

آخرین کاری که کرده اید چیست؟

آخرین ترانه ای که نوشته ام ترانه « ماه کامل شد» بود که برای تیتراژ پایانی فیلم ماه کامل شد استفاده شد.

دلیل ماندگاری ترانه های قدیمی نسبت به ترانه های این چندسال اخیر چیست؟

در زمان گذشته هم ترانه های بد و سطح پایین وجود داشت اما چون در گذر زمان دیگر یادی از آنها نمی شود ما به غلط تصور می کنیم که در آن زمان ترانه پیش و پا افتاده وجود نداشته است و ممکن است نسل آینده هم درمورد ترانه های حال حاضر ما همینگونه قضاوت کنند. چراکه ترانه های سطح پایین ما به نسل بعدی منتقل نخواهند شد و در همین دوره فراموش می شوند.
همچنین آماری که من از ترانه های پاپ در بین مخاطبان نسل جوان گرفته ام نشان می دهد که ما ترانه های خوب زیادی داریم که از دهه های قبل تاکنون همچنان شنیده و از سوی آنها مورد استقبال قرار می گیرد.

علت اینکه مردم بیشتر به سمت موسیقی های قدیمی روی می آورند چیست؟

چه ترانه های قدیمی و چه ترانه های حال حاضر اگر خوب باشند ماندگار می مانند اما گرایش به ترانه های قدیمی برای یک سن خاصی است که از روی اقتضا سن مخاطبان بنا به خاطرات و حس و حالی که دارند به آن روی می آورند اما در کل درباره این مسئله باید بصورت کارشناسی و با آمارهای دقیق صحبت کرد زیرا با وجود فضاهای مجازی و مدیاهای مختلف حجم تولیدات زیاد و مخاطبان دسته بندی شده اند برای مثال ما چند دسته مخاطب داریم که حتی از حال و هوای هم اطلاعی ندارند و خودشان به دلیل دسترسی راحت ترانه های خود را انتخاب می کنند.

فاصله موسیقی پاپ ایران با جهان چقدر است؟

کل موسیقی ایران که بسیار درخشان است اما در مورد موسیقی پاپ باید بگویم که در سطح متوسطی قرار دارد و این ارزیابی بستگی به این دارد که چقدر از افراد خارجی موسیقی پاپ مارا گوش می کنند. البته لازم به ذکر است که ما هم موسیقی های برتر و خاص سبک پاپ زبان های دیگر را گوش می دهیم و چه بسا آن ها هم ترانه های سطح پایینی دارند که قبل از اینکه به گوش ما برسد، فراموش می شود.

چه موارد دیگری برای این ارزیابی وجود دارد؟

اگر صرفا موزیک پاپ را در نظر بگیریم به علت مردمی بودن این سبک نباید آن را با هنرهای دیگر در یک سطح قرار داد و ارزیابی کرد چراکه موزیک پاپ در طولانی مدت کارنامه اش را از مردم می گیرد نه در کوتاه مدت و از همین رو می توانیم بفهمیم که چه موزیک هایی در گذر زمان مورد پسند مردم واقع شده است.

بنظرتان یک موزیک پاپ برای اینکه خودش را در طول زمان ثابت کند به چقدر زمان نیاز دارد؟

فکر می کنم 4 الی 5 سال زمان برای این مسئله کافی باشد تا یک موسیقی خود را ثابت کند.

چرا موسیقی پاپ را انتخاب کرده اید؟

تقریبا از 16 سالگی غزل نوشته ام. می توانم بگویم شروع کار من با غزل بود و چندباری غزلیاتم در مطبوعات به چاپ رسید و در مسابقاتی هم  جایزه دریافت کرده ام. اما ورودم به موسیقی پاپ کاملا اتفاقی بود و فکرش را نمی کردم که موسیقی پاپ تولید شود اما بعدا تولیدکننده ها از من درخواست کردند که وارد این موسیقی شوم و برایشان ترانه بنویسم.

 درحال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟

درحال حاضر بر کتابی به نام «کلمات چگونه شعر می شوند» تمرکز کرده ام که تجربیات و مطالعاتم در طی چندسال را گردآوری کرده ام و قرار است در این مجموعه کتاب، آنها را بگذارم. همچنین طرح چند داستان هم نوشته ام و قصد دارم که بر روی آنها هم کار بکنم. در کنار اینها شعر هم در قالب غزل می نویسم.

چندوقت است که مشغول گردآوری کتاب «کلمات چگونه شعر می شوند» هستید؟

تقریبا یکسال است که بصورت جدی تصمیم گرفته ام که بر روی این کتاب کار کنم و از دست نوشته ها و جزوه هایی که در طول چندسال نوشته ام استفاده کرده ام.

کدام ترانه هایتان را بیشتر دوست دارید؟

ترانه هایی را که به من سفارش نشده و خودم آنها را نوشته ام، بیشتر دوست دارم مثل منوببخش، بارون داره هدر میشه، گل یاس و کل مجموعه آلبوم 85.
درآخر پیشنهادم به عزیزانی که در کار تولید موزیک هستند این است که اگر می خواهند کارشان ماندگار شود بیشتر به ترانه و ادبیات اهمیت دهند.

انتهای پیام/