به گزارش خبرنگار اجتماعی یکتاپرس؛ میراث فرهنگی در واقع به تمام آنچه گفته می‌شود که از گذشته‌های دور برای بشریت باقی مانده است. ارزش میراث فرهنگی در واقع قدمت و پابرجا بودن آنهاست. ما برای آدم‌های مسن همیشه احترام جداگانه‌ای قایل هستیم. میراث فرهنگی نیز انگار مسن‌های روی زمین هستند؛ که همواره در خدمت بشریت بوده و احترام و تکریم آنها بر مردم حال واجب است.
میراثی که از گذشته به جای مانده و میراث فرهنگی خطاب می‌شود باید ارزش‌های فرهنگی داشته باشد. این مساله در هنگام ثبت یک مکان یا بنا تحت عنوان میراث ملی و یا جهانی بسیار حائز اهمیت است. ضوابط و شرایطی وجود دارد که میراث‌ها را وزن می‌دهد و تفکیک می‌کند.
صنایع‌دستی قابلیت‌های تولید را به دلیل مواد اولیه قابل دسترس در تمام نقاط کشور دارد که این قابلیت در هیچ صنعت دیگری دیده نمی‌شود.
میراث فرهنگی ملموس مانند میراثی که فیزیکی هستند مانند بنا‌ها و مکان‌های تاریخی. تمام آثار باستانی، مجسمه ها، کتاب ها، اسناد، آثار هنری، ماشین‌ها و دیگر ساخته‌های دست بشر در این دسته قرار می‌گیرند.
صنایع‌دستی جایگاه ویژه‌ای در میراث فرهنگی هر ملتی دارد. تنوع آثار صنایع‌دستی، گذشته از آن که ذوق، تفکر و خلاقیت یک ملت را نشان می‌دهد، نسبت به موقعیت جغرافیایی هر منطقه نیز متفاوت است. در کشور پهناور ایران به دلیل تنوع آب و هوایی و ویژگی‌های جغرافیایی گوناگون صنایع‌دستی در شکل‌ها و رنگ‌های زیبا و چشم‌نواز با کاربرد‌های متفاوت به وجود آمده است. گرچه در ابتدا صنایع‌دستی برای برطرف کردن نیاز‌های اولیه انسان پدید آمد، اما به مرور ذهن خلاق مردمان، باورها، اعتقادات و آداب و رسوم خود دست‌مایه‌ای برای بالا بردن کیفیت و هدف آنها شد. همین باعث شد که آموزه‌های گوهرباری از این هنر تراوش کند.
در هنرهایی که امروز در بسیاری از ویترین های خانه ها دیده می شود، مواد اولیه قابل دسترسی و ارزانی دارند که حتی مشاغلی را ایجاد می کنند، با مواد اولیه قابل دسترس و ارزان قیمت که امکان اشتغال خانگی برای برخی تولیدات را دارد پرداختن به برخی مشاغل را در هر شرایطی فراهم می‌کند.
صنعتگران دست به اقداماتی می‌زنند که به ثمر نشستنش نیازمند هماهنگی مدیران تولیدکننده در حوزه صنعت با همتایان خود در کشور‌های دیگر را نیاز است که با تعامل بین حوزه های فرهنگی و صنایع دستی، می توان اشتغال ایجاد کرد.
هنرمندان کشورمان آن کالا‌های هنری که تولید می‌کنند باید در راستای ذائقه هنری جامعه مورد نظرشان باشد. هنرمندان و تولیدکنندگان می‌توانند در بستر جامعه مورد نظرشان آماده شده و با این کار راه هموار کنند و همچنین حمایت‌های لازم مسئولین را برخوردار شوند.
محمدرضا کارگر مدیرکل موزه‌ها و اموال منقول وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اظهار کرد: تعاملات مدیریتی در سطح بین الملل برای بهینه سازی توانمندی‌های میراث فرهنگی نیاز دارد که این مساله تنها مخصوص حوزه میراث فرهنگی نیست. اگر مثلا به حوزه صنعت هم نگاه کنیم می‌بینیم که آنها هم نیازمند وجود چنین تعاملاتی هستند. چون گاه صنعتگران دست به اقداماتی می‌زنند که به ثمر نشستنش نیازمند این است تا مدیران تولیدکننده در حوزه صنعت با همتایان خود در کشور‌های دیگر پیرامون آن به تعامل بپردازند.
امروز اگر تصور شود فلان کشور توسعه یافته بخواهد کالا‌های خودش را در کشور جدیدی عرضه بکند باید ذایقه مردم کشور هدف را در نظر بگیرند. این مساله تبدیل به یکی از موضوعات میان دو کشور می‌شود که بایددر راستای ذایقه هنرمندان و مردم و فرهنگ جامعه باشد.
