به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد که ممکن است کهکشانهای بزرگ، مواد تشکیلدهنده ستاره را از قلب کهکشانهای کوچکتر بردارند. این تعامل موجب میشود که ساختارهای کیهانی کوچکتر، راکد بمانند و رشد آنها متوقف شود؛ در حالی که همتایان بزرگتر آنها به رشد خود ادامه میدهند.
در هر اکوسیستم روی زمین، یک زنجیره غذایی وجود دارد که موجودات بزرگتر آن، موجودات کوچکتر را شکار میکنند.
جهان میزبان مجموعه گیجکنندهای از کهکشانها است که شکلها و اندازههای گوناگونی دارند. تعامل میان این ساختارهای بزرگ، به طور شگفتآوری عادی است. کهکشانهای بزرگ و کامل شکل گرفته از جمله کهکشان راه شیری، کهکشانهای کوچکتر را با دقت بیشتری جذب میکنند.
در هر حال، تعاملات بسیاری نیز وجود دارند که در آن، هر دو کهکشان زنده میمانند و ساختارهای کوچکتر، به آنچه با نام "کهکشان ماهوارهای" میشناسیم، تبدیل میشوند و به دور کهکشان بزرگتر میچرخند.
کهکشانهای کوچکتر طی این فرآیند، به طور کامل جذب نمیشوند؛ بلکه جذب آنها به صورت قطعه قطعه صورت میگیرد. ستارهشناسان، این موضوع را میدانستند که کهکشانهای بزرگ، از گاز اتمی که فضای بین ستارگان واقع در نزدیکی حومه کهکشانهای ماهوارهای را پر کرده است، تغذیه میکنند.
پژوهشهای جدید نشان دادهاند که خسارت وارد شده به این کهکشانهای کوچکتر ممکن است بیش از حد تصور باشد. براساس این پژوهشها، کهکشانهای بزرگ، در حال دزدیدن ذخایر گاز مولکولی هستند که در ابرهای بزرگ اطراف هستههای ساختارهای کیهانی کوچکتر وجود دارد.
این ذخایر گاز، برای ایجاد نسل جدیدی از ستارهها نیاز هستند. کهکشانها برای رشد کردن، به تولید مداوم آنها نیاز دارند.
یک گروه پژوهشی، ابتدا از یک شبیهسازی رایانهای پیشرفته کیهانشناسی استفاده کردند. سپس میزان گازی را که باید در حومه کهکشانها و هسته آنها وجود داشته باشد، پیشبینی کردند.
انتهای پیام/