به گزارش سرویس سیاسی یکتاپرس ؛ با انتخاب آیت الله رئیسی به عنوان رئیس جمهور منتخب ، انتصاب حجت الاسلام محسنی اژه ای به عنوان رئیس قوه قضائیه و حضور قالیباف در مجلس ، بحث یک دستی قوا ، معایب و مزایای آن در فضای رسانه ها منتشر می شود . اصلاح طلبان معتقد هستند که این یک دستی قوا آن هم با حضور جریان انقلابی مانع پیشرفت امور بوده و می تواند مشکلاتی را در کشور به وجود آورد . این ادعا ها در حالی است که در گذشته اصولگرایان نشان دادند مجلس هفتم و هشتم اصولگرا در مواجه با دولت نهم و دهم احمدی نژاد کاملا هر دو قوه به وظایف خود عمل کرده و حتی یکی از پرحاشیه ترین استیضاح های تاریخ کشور یعنی ماجرای علی کردان در آن ایام رخ داد . در مقابل هم در سال های اخیر دیدیم مجلس دهم اصلاح طلبان در مواجه با دولت روحانی به وکیل الدوله تبدیل شده و عملا به هیچ کدام از وظایف خود رسیدگی نمی کردند !
حال در همین خصوص مهدی فضائلی کارشناس مسائل سیاسی طی یادداشتی نوشت: کمتر پدیده ای را می توان یافت که بطور مطلق خوب یا بد باشد. خوبی یا بدی و مثبت یا منفی بودن پدیده ها تابعی است از پیامد ها و نتایج آنها.
این روزها و با توجه به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۸ خرداد و انتخاب قاطع آقای رئیسی از سوی مردم و همچنین شرایطی که مجلس یازدهم دارد و نهایتا" انتخاب آقای محسنی اژه‌ای برای ریاست قوه قضائیه، واژه "یک دستی قوا" مورد استفاده برخی تحلیلگران قرار گرفته است.
نویسنده این سطور ترجیح می دهد به جای واژه "یکدستی" از واژه "هم آهنگی و هم سویی قوا" استفاده کند چرا که اگر چه مبانی اندیشگی حاکم بر قوا در مقطع کنونی مشترک است اما گرایش ها و سلایق چنین نیست و طیف متنوعی را شامل می شود؛ خصوصا" اینکه قدرت در کشور ما از یک سازوکار حزبی تبعیت نمی کند لذا بسیار اتفاق افتاده است که حتی نمایندگانی که با یک لیست مثلا" به مجلس شورای اسلامی یا شورا های اسلامی شهر راه پیدا کرده اند در عمل اختلاف نظر های زیادی با یکدیگر دارند یا پیدا می کنند!
با این توضیحات، حال این پرسش مطرح است که آیا هماهنگی کم سابقه یا بی سابقه ای که اکنون بوجود آمده است اتفاق مثبتی ارزیابی می شود یا نه؟
هماهنگی اساسا "نکته مثبتی است خصوصا" برای اداره کشور.
هماهنگی قوا در سطح کلان موجب پیشگیری از چالش ها و اصطکاک های مضر می شود، فرصت های بیشتری را بوجود می آورد، هم افزایی را بیشتر می کند،حداقل در سیاست های کلان و راهبردی همدلی و همزبانی را تقویت می نماید، اعتماد بین قوا را افزایش می دهد و سوء تفاهم ها را به حداقل می رساند؛ همه اینها کمک می کند تا تصمیمات کشور روان تر و در بستر هموارتری اتخاذ و اجرا شود.
در عین حال این هماهنگی ممکن است موجب کم رنگ شدن استقلال قوا و غفلت از وظایف ذاتی آنها، بی توجهی به نقاط ضعف یکدیگر و حذف یا نادیده گرفته شدن نظرات و سلایق مفید دیگر بشود.
با سبک و سنگین کردن پیامدهای مثبت و منفی هماهنگی و همسویی قوا، می توان نتیجه گرفت که تبعات هماهنگی بیشتر و وزن آنها سنگین تر است لذا این هماهنگی حاصل شده می تواند فرصتی بس گرانسنگ برای کشور باشد به شرطی که مردم و کشور از نتایج مثبت آن بهره مند شوند و می تواند احیانا" به تهدید تبدیل شود اگر آثار مثبت آن تحت‌الشعاع پیامدهای منفی احتمالی قرار گیرد.
فراموش نمی کنیم هماهنگی و همسویی بالایی که هم در دوران دوم خرداد بین دولت اصلاحات، مجلس ششم و شورای شهر تهران و کلان شهرهای دیگر ایجاد شد و هم در دولت دوازدهم بین دولت آقای روحانی و مجلس دهم و شورای شهر تهران و برخی کلان شهرها، ولی مردم از آن نه تنها بهره چندانی نبردند بلکه شاهد آثار زیانبار آن بودند!
مقطع کنونی فرصت و آزمونی تاریخی برای جریان انقلابی است تا با کارآمدی خود، کارنامه ای درخشان و پرافتخار در خدمت به مردم ارائه نماید تا یکبار دیگر طعم شیرین مدیریت جهادی را در کام خود احساس کنند.
