به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، خانهٔ آبشار یا فالینگ‌واتر (به انگلیسی: Fallingwater) که به آن «اقامتگاه کافمن» نیز گفته می‌شود.
این خانه در نزدیکی شهر پیتسبورگ و در ساحل شمالی رودخانه بیر ران و به سبک «معماری اُرگانیک» ساخته شده‌است. محاسبات فنی این بنا را ویلیام وسلی پیترز انجام داد.این خانه مدرن و مجلل که به دلیل ساخته شدن بر روی آبشاری کوچک، خانه آبشار نامیده می‌شود، به عنوان ویلایی برای گذران اوقات فراغت خانواده کافمن طراحی و اجرا شده بود.
در نهایت خانه آبشار، در سال ۱۹۶۶ میلادی در فهرست میراث ملی-تاریخی ایالات متحده قرار گرفت. علاوه بر این، خانه آبشار توانست در نظرسنجی سال ۲۰۰۷ میلادی موسسه AIA، جایگاه بیست و نهم محبوب‌ترین اثر معماری ایالات متحده امریکا را کسب کند.
خانهٔ آبشاری از سال ۱۹۳۷ تا سال ۱۹۶۳ خانهٔ تعطیلات خانوادگی کافمن در نظر گرفته شد. در سال ۱۹۶۳، کافمن کوچک این ملک را به کمیسیون نگهداری منابع طبیعی در غرب پنسیلوانیا اهدا کرد.
در سال ۱۹۶۴، ملک مذکور به عنوان موزه برای بازدید عموم بازگشایی شد. در مارس ۲۰۱۳ حدود ۵ میلیون نفر از این خانه بازدید کردند. علی‌رغم محل استقرار آن در گوشهٔ منطقهٔ دور افتاده‌ای از پنسیلوانیا، این خانه طبق اطلاعات منتشر شده در نشریات گوناگون هر ساله میزبان بیش از ۱۵۰٬۰۰۰ نفر بازدیدکننده می‌باشد.
خانه آبشار به سبب طراحی و موقعیت خاص خود، به سرعت در سطح جهان مطرح شد و توسط روزنامه مجله تایم، زیباترین اثر معماری فرانک لوید رایت نام گرفت. لکن ماجرا در همین نقطه به پایان نرسید و چندین ماه بعد، در مجله پرطرفدار اسمیتسونیان، در بین ۲۸ مکانی قرار گرفت که پیش از مرگ باید دید!
سبک معماری خانه آبشار
قطعا یکی از مهمترین ویژگی های این بنا هماهنگی آن با محل ساختش می‌باشد. یعنی بر خلاف بناهای دیگر به جای اینکه یک عنصر اضافی در مکان ساختش باشد طوری ساخته شده است که گویی سالهاست جزئی از طبیعت اطرافش است.
آنچه در خانه آبشار مفهوم ارگانیک را از مستدل بودن هر جزء یا فرم آن فراتر می برد، نخست پیوستگی طبیعی تمام اجزای آن است و سپس آمیختن آنها با مظاهر طبیعت که این خانه به راستی جزئی از آن شده است. وجود آبشاری روان در دل این ساختمان نه تنها آن را شگفت انگیز و تماشایی می کند، بلکه آن را جزئی از طبیعتی می کند که این ساختمان در میان آن بنا شده است.
منطقه ی خانه آبشار
در میلران پنسیلوانیا، در حدود منطقه Bear Run Nature Reserve که جریان آبی از ارتفاع 395 متری سطح دریا به سمت پایین جریان دارد و در ارتفاع 10 متری این جریان به صورت آبشار به پایین می ریزد، فرانک لوید رایت خانه ای خارق العاده طراحی کرد که به نام خانه آبشار مشهور است و ارتباط میان انسان، طبیعت و معماری را به خوبی آشکار می کند.
این خانه به عنوان اقامتگاه آخر هفته برای صاحبان آن آقای ادگار کافمن و همسرش و پسرشان طراحی شده بود که رایت با این خانواده از طریق پسرشان آشنا شده بود که در مدرسه او در تلیسین تحصیل می کرد.
فرانک لوید رایت به عنوان پرکارترین معمار برجسته تاریخ معاصر، حدود ۸۰۰ اثر معماری از خود به یادگار گذاشته است. وی جزو نخستین کسانی به شمار می‌رود که به مخالفت با تفکرات سنتی و کلاسیک غالب بر حوزه معماری پرداخت و توانست با ایده پردازی‌های خود، دوران جدید در معماری جهان را رقم بزنید. دورانی که شاهد تلفیق معماری سنتی و مدرن در جای جای آن هستیم.
طراحی داخلی خانه آبشار
خانه آبشار از دو بخش تشکیل می شود: خانه اصلی خانواده کافمن که بین سال های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸ ساخته شده بود، و خانه مهمان که در ۱۹۳۹ تکمیل شد. خانه اصلی از فضاهای ساده تشکیل شده بود که توسط خود رایت مبلمان شده بودند، با یک فضای نشیمن گسترده و باز و یک آشپزخانه کوچک در طبقه اول و سه اتاق خواب کوچک که در طبقه دوم قرار گرفته بودند.
طبقه سوم اتاق مطالعه و اتاق خواب ادگار جونیور، فرزند خانواده کافمن بود. کلیه فضاها با طبیعت پیرامون خود ارتباط داشته و فضای نشیمن حتی پله هایی داشت که مستقیما به زیر آبشار می رفت.
شومینه اصلی که در اتاق نشیمن قرار گرفته، از سنگ های زمین آن منطقه هم جنس و با سقف خانه ساخته شده است. این انتخاب باعث شده تا فضای داخلی خانه و محیط اطراف هماهنگی زیبایی داشته باشد و قسمتی از طبیعت بیرون را به داخل خانه آورده اند.در ابتدا فرانک لوید می گفت که سنگهای بدنه و اطراف شومینه باید با کفپوش هماهنگ و همتراز باشد. ولی به دلیل علاقه خانواده کافمن به طبیعت این کار انجام نشد و همان حالت طبیعی و سایر نشده باقی ماند.
چندین ویژگی بارز و قابل اهمیت خانه ابشار:
حداقل دخالت در محیط طبیعی
تلفیق فضای داخل با خارج
نصب پنجره های سرتاسری و از بین بردن گوشه های اتاق
ایجاد فضاهای خارجی بین ساختمان و محیط طبیعی
استفاده از مصالح محیط طبیعی مانند صخره ها و گیاهان چه در داخل و چه در خارج بنا
تلفیق حجم ساختمان با محیط طبیعی به گونه ای که هر یک مکمل دیگری باشد.
نمایش مصالح به همان گونه که هست، چه سنگ باشد چه چوب و یا آجر
انتهای پیام/
