به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس،هنگامی‌که شما با افرادی‌که به سندرم آسپرگر مبتلا هستند ملاقات می‌کنید، احتمالا متوجه دو مورد می‌شوید. اینکه آنها به اندازه افراد دیگر باهوش هستند، اما در مهارت‌های اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند. همچنین تمایل دارند که روی یک موضوع تمرکز وسواسی داشته باشند یا رفتارهای مشابه را بارها و بارها انجام دهند.
آسپرگر جزء اختلالات عصبی رشدی است که در گذشته به عنوان یک اختلال جداگانه طبقه بندی می‌شد. اکنون آسپرگر در بخش اختلالات طیف اوتیسم قرار می‌گیرد. در رابطه با این اشخاص می فهمید که هوش آنها به اندازه دیگر اشخاص جامعه است. ولی مشکلات آنها در زمینه مهارت‌های اجتماعی معلوم است. این اختلال سبب عملکرد متفاوت مغز شده و به همراه آن، اختلال در مهارت‌های ارتباطی و حرکتی ایجاد می شود. چنانچه در جهت بهتر شدن آن تلاشی انجام نگیرد شخص مبتلا در بزرگسالی دچار بحران‌های شدیدی خواهد گردید.
البته قابل ذکر است که شدت علائم در این وضعیت نسبت به انواع دیگر اختلالات طیف اوتیسم کمتر است و مبتلایان آن قدرت عملکرد بالاتر و بهتری دارند. اخیرا در DSM-5 به یک تشخیص جدید به نام «اختلال ارتباط اجتماعی عملگرا» اشاره شده است که از نظر علائم دارای همپوشانی زیادی با سندرم آسپرگر است. پزشکان از آن برای توصیف افرادی‌که در گفتگو و نوشتن مشکل دارند، اما از هوش طبیعی برخوردارند استفاده می‌کنند.
علائم سندرم آسپرگر:
نداشتن آگاهی اجتماعی
نداشتن علاقه به اجتماع و به وجود آوردن رابطه دوستی
دشوار ساختن و حفظ دوستی
بیش از اندازه با دقت نگاه کردن و یا خودداری از تماس با چشم
ناتوانی در تحلیل اندیشه ها و احساسات دیگران
عدم تغییر شکل صورت و یا استفاده از عبارات چهره اغراق آمیز
ناتوانی درک علامت های غیر کلامی یا ارتباطات
عدم استفاده یا درک حرکات
عدم توجه به مرزهای بین فردی
الگوهای حرکتی کلیشه ای و تکراری ،مثل حرکت دست
بیشتر حساس به صدا، لمس، بوی ، و محرک های تصویری
انعطاف پذیری و بیش از اندازه وابستگی به روال
یکی دیگر از خصوصیت های معلوم از سندرم اسپرگر این است که در مورد برخی مسائل وسواس خاص دارند (مثل اتومبیل ها یا قطارها یا حتی مسائل کوچک تر مثل جارو برقی)
راه‌های درمان سندرم آسپرگر در کودکان و بزرگسالان
درمان‌گر درصورت تشخیص دقیق می‌تواند درک بهتری از چالش‌هایی که بیمار با آنها روبه‌روست، پیدا کند و بیمار هم در این صورت شانس بیشتری برای بهتر شدن خواهد داشت. درمان‌های گوناگونی وجود دارند که شخص را برای تعاملات اجتماعی و مبارزه با اضطراب آماده می‌کنند و به او یاد می‌دهند که از انزوای اجتماعی بیرون بیاید.
فراگیری مهارت های اجتماعی
مبتلایان به سندرم آسپرگر درنتیجه‌ی آموزش مهارت‌های اجتماعی یاد می‌گیرند که تعاملات‌شان با دیگران را از روش درک علامت های اجتماعی و پیدایش عکس العمل مناسب بهبود ببخشند.
رفتار درمانی شناختی (CBT)
مبتلایان به سندرم آسپرگر از روش رفتار درمانی شناختی یاد می‌گیرند که احساسات‌شان را کنترل کنند و از علاقه های وسواسی و روتین‌های تکرارشونده کم کنند.
کار درمانی و فیزیوتراپی
کار درمانی و فیزیوتراپی در مبتلایان به سندرم آسپرگر باعث بهتر شدن مشکلات یکپارچگی حسی و تقویت هماهنگی‌های حرکتی می‌شود.
دارو درمانی
هیج دارویی برای سندرم آسپرگر وجود ندارد، ولی امکان دارد بعضی داروهای مخصوصو برای برطرف کردن علامت ها و درمان اضطراب تجویز گردند.
درمان با طب سنتی
از نظر متخصصان طب سنتی، می‌توان با مصرف سرکه انگبین و کاسنی به کاهش اضطراب یا علائم بیش فعالی افراد مبتلا به سندرم آسپرگر کمک کرد. بهتر است غذاهای حریره بادام، سوپ گندم و ارده و شیره یا بیسکوئیت کنجدی بیشتر به کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر داده شود و مصرف شکلات کاکائویی در آنها به حداقل میزان برسد. امروزه طب سوزنی از روش‌های درمانی توصیه شده و موثر برای بهبود شرایط مختلف بیماران مبتلا به اوتیسم و سندرم آسپرگر است. ورزش، تمرینات فیزیکی و ماساژ نیز به این بیماران کمک می‌کند.
انتهای پیام/
