به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، حق یا شرط پشیمانی در قرارداد به معنای وجود نوعی اختیار فسخ با پرداخت خسارت مقطوع به طرف مقابل قرارداد می‌باشد و این حق پشیمانی دارای شرایطی است.
با توجه به قوانین موجود و رویه جاری، حق پشیمانی در قراردادها و املاک می تواند متضمن آثاری باشد که عدم آگاهی نسبت به آن ممکن است صحت قرارداد را به خطر انداخته و حتی در مواردی منجر به بطلان قرارداد گردد.متاسفانه بعضی از مردم تصور می‌کنند شرط پشیمانی در تمام قراردادها وجود دارد و آنان می‌توانند هر زمان که اراده کنند، آن را اعمال نمایند که این تصور کاملا اشتباه است.
شرط پشیمانی چیست؟
شرط پشیمانی، مربوط به زمانی است که یکی از طرفین، از معامله صورت گرفته پشیمان شود و برای فسخ آن اقدام کند. اما براساس قانون می‌بایست شرایط و جزئیات مربوط به این شرط مشخص شود.
شرایط قانونی برای استفاده از شرط پشیمانی
در صورت عقد قرارداد طرفین باید بدانند که این شرط به صورت پیش فرض در قراردادها وجود نداشته است و باید به صورت مکتوب و توافق شده در قرارداد درج شود.
باید طرفین معامله توجه داشته باشند که اگر قصد استفاده از حق پشیمانی در معامله را دارند، حتما این شرط را برای مدت زمانی مشخص (به عنوان مثال ۴۸ ساعت بعد از عقد قرارداد) تعیین کرده و در قرارداد مربوطه درج کنند.
در ادامه روند تعیین شرط پشیمانی و مدت زمان آن، طرفین معامله باید مبلغی را نیز به عنوان ضرر و زیان تعیین کرده و در قرارداد درج کنند.
نحوه اجرای شرط پشیمانی
اطلاع به طرف مقابل برای پشیمانی از قرارداد
اقدام به موقع در زمان تعیین شده در قرارداد
اقدام از طریق مراجع قانونی
افراد باید در نظر داشته باشند که به دلیل تعیین زمان در این شرط، تنها در صورتی قادر به فسخ یا دریافت ضرر و زیان خواهند بود که در زمان تعیین شده، اقدام قانونی را انجام دهند.
انتهای پیام/
