به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، گاهی اوقات ویژگیهای یک کتاب چنان برای ما جذاب هستند که بهمحض اتمام آن در پی داستانهایی با همان ویژگیها میگردیم. این خصلتی است که در میان علاقهمندان به فیلم و سینما نیز دیده میشود و همین است که فورا ویژگیهای مدنظر خود را ردیف کرده و از مطلعین پرسوجو میکنیم و سعی میکنیم تا لذت کتاب و یا فیلم قبلی زیر دندانمان هست و تا کیف وافری که نصیبمان شده فروکش نکرده، سراغ گزینه بعدی برویم. مخاطبان اصلی این یادداشت همین افراد هستند گرچه خواندن آن برای دیگران نیز مفید خواهد بود.
کتاب «جزء از کل» از محبوبترین کتابهای دنیا در دستههای کلاسیک مدرن و طنز فلسفی است که نامزد جایزه منبوکر از جوایز معتبر ادبی هم شده است.
«مارتین دین»، «تری دین» و «جسپر دین» سه عضو از خانواده «دین» و شخصیتهای اصلی کتاب هستند. داستان از دو زاویه دید روایت میشود که مارتین و جسپر راوی آن هستند. ترس از مرگ و ترس از آنچه دنیای مدرن بر سر ما می آورد ذهن جسپر را درگیر کرده است. او میترسد از اینکه شبیه پدرش شود همین باعث شده که مدام پدرش مارتین را نقد کند و گذشته او را مرور کند. لحن طنزگونه روایها و نگاه تمسخرآمیز آنها در همه قسمتهای کتاب دیده میشود. این لحن در ابتدا یک شوخی ساده به نظر میآید اما درواقع بسیار جدی و تأملبرانگیز است.
جدا از قصه هیجانانگیز خانواده دین و رابطه پدر و پسری مارتین و جسپر، کتاب پر از جملات قصار جذابی است که هرکدام میتواند ساعتها ذهن مخاطب را به چالش بکشد. همین ویژگی جزء از کل را به کتابی شاخص در حوزه طنز فلسفی تبدیل کرده است؛ تا جایی که بعدها نویسندههای زیادی تحت تأثیر فضا و موضوع آن قرار گرفتند.
«قوی سیاه سبز»، رمانی با حالوهوای نوجوانانه و درمورد پسربچهای ۱۳ساله است که با خانوادهاش در روستا زندگی میکند. شاید اینطور به نظر برسد که رمان برای نوجوانان است اما تصویرسازیهای نویسنده و شخصیتپردازی و فضاسازیهای آن بهقدری جذاب است که عاشق این پسربچهٔ بامزه که حوصلهاش سر رفته است، میشوید.
وقتی که پای حرفهای این پسربچه مینشینید، که بهشکل طنزگونهای از خودش و دنیایی که شناخته میگوید، یاد جسپر دین در جزء از کل میافتید.
همان طور که از عنوان کتاب هم معلوم است، قرار است داستان زندگی اسکار وائو را بخوانیم: نوجوانی که عشق نویسندگی دارد و درپی کشف دنیا و زیباییهایش است؛ اما درواقع هدف نویسنده فقط بهتصویرکشیدن زندگی اسکار و خانوادهاش نیست، بلکه آنها را بهعنوان نمادی از مردم دومنیکن در یک دورهٔ تاریخی تاریک مطرح میکند. نویسنده با استفاده از طنز سعی دارد تلخی واقعیت را قابلتحملتر کند.
کتاب ماجرای سه نسل از یک خانواده مهاجر را روایت میکند که نزدیک به تجربهٔ نویسنده هم هست. داستان اسکار با روایتی طنز از آنچه به شکلی تلخ خود و خانوادهاش از سر میگذرانند، جسپر دین در جز از کل را در ذهن مخاطب تداعی میکند. «خونو دیاس» نویسندهٔ دومنیکنی آمریکایی این کتاب برای نوشتن این اثر برندهٔ جایزهٔ پولیتزر شد. از ویژگیهای جالبتوجه کتاب، پانویسهای آن است، شاید نتوان این داستان را رمان تاریخی دانست اما پانویسها مخاطب را با شخصیتها و رخدادهای تاریخی دومنیکن بیشتر آشنا میکند.
کتاب اطلس ابر یک داستان چندروایتی در دل تاریخ است که از قرن ۱۹ آغاز و حتی به زمان آینده هم میرود. کتاب پر از پرشهای زمانی است و همین مسئله در ابتدا کمی گیجکننده است؛ اما برای کسانی که این سبک کتابهای فرازمانی با سفر در دل تاریخ و با تم جملات تأثیرگذار و فلسفی را دوست دارند قطعا یک گزینه هیجانانگیز است.
دیوید میچل در سال ۲۰۰۴ برای این اثر نامزد نهایی جایزه منبوکر شد. او در مورد ایده اولیه کتاب میگوید: «اولین بار وقتی «اگر شبی از شبهای زمستان مسافری» نوشته «ایتالو کالوینو» و روایتهای نیمهتمام آن را خواندم با خود گفتم اگر آینهای در انتهای این رمان قرار میگرفت و نیمه دوم آن از روایت انتهایی به ابتدایی بر میگشت، چه شکلی پیدا میکرد و به این ترتیب به شکل کنونی اطلس ابر رسیدم.»
کتاب «وقتی یتیم بودیم» را کازوئو ایشی گورویِ ژاپنی، نویسنده کتاب بازمانده روز و برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۷، نوشته است.
داستان درمورد «بنکس»، کارآگاه معروفی در لندن است. او اصالتا ژاپنی است و ۲۰ سال است که نمیداند پدر و مادرش کجا هستند. حل این معما بعد از ۲۰ سال او را به شانگهای میکشاند؛ زمانی که جنگ بین ژاپن و چین بالا گرفته و اوضاع بحرانی است.
برخلاف آنچه در ابتدا به نظر میرسد، اصلا قرار نیست یک رمان پلیسی را بخوانید. وقتی یتیم بودیم بیشتر داستان یک زندگی واقعی است که ما قرار است مرحله به مرحله با آن همراه شویم و خودمان سر در بیاوریم که ماجرا از چه قرار است. مرور خاطرات، مسائل خانوادگی، روابط فرزند و والدین و روایت آن از زبان فرزند خانواده تا حد زیادی این کتاب را شبیه جزء از کل میکند. همچنین این ویژگی که نویسنده از فلسفه و تفکراتش در مورد زندگی و آدمها با رگههایی از طنز حرف میزند، مشابه شاخصههای بارز جزء از کل است.
انتهای پیام/