به گزارش گروه اقتصادی یکتاپرس؛ سازمان تأمین اجتماعی، یک نهاد عمومی غیردولتی است که خدمات گسترده‌ای در سراسر کشور، در همه ایام شبانه روز ارائه می‌دهد. از جمله مهمترین خدمات این سازمان، پرداخت مستمری‌های بازنشستگی و تأمین نیازهای درمانی بیمه شدگان است که سهم آنها از جمعیت کل کشور بالغ بر 50 درصد می‌باشد.
این سازمان در هر ماه بیش از 5 برابر یارانه‌ای که دولت به کل جمعیت پرداخت می‌کند، برای بیمه‌شدگانش هزینه می‌کند. اما باید توجه داشت که ابعاد فعالیت این سازمان، صرفا اقتصادی نیست. بلکه باید توجه داشت که ابعاد اجتماعی، فرهنگی و امنیتی فعالیت سازمان، گاهی بر ابعاد اقتصادی آن غلبه پیدا می کند. به خصوص در شرایطی که در جامعه به شدت دچار مشکلات معیشتی است. تصور اینکه پرداخت مستمری بازنشستگان با تأخیر مواجه شود و اعتراضاتی که می تواند در کل کشور به همراه داشته باشد، ابعاد اجتماعی و امنیتی فعالیت این سازمان را هویدا می سازد.
از سوی دیگر تامین مالی این سازمان نیاز به ارتباط قوی با بدنه اجرایی دولت در بالاترین سطح دارد، چراکه بخشی از منابع درآمدی سازمان ناشی از تعهدات قانونی دولت در قبال سازمان است. تعهداتی که غالبا اجرا نمی‌شوند و در سال‌های اخیر مشکلات فراوانی را برای سازمان و بیمه شدگان ایجاد کرده است.
بنابراین بر خلاف جایگاه سازمان در ساختار کلان دولت، نقش، کارکرد و کارویژه سازمان تأمین اجتماعی، آن را بزرگتر و با ارتباطاتی گسترده تر از چند وزارتخانه در هیئت دولت قرار می دهد. لذا به نظر می‌رسد که شخصی که در راس هرم مدیریتی و اجرایی این سازمان قرار می‌گیرد دارای ویژگی‌های خاصی باشد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
1.در تراز دولت و وزرای دولت انقلابی و جهادی باشد.
2.خودش و تیم همراهش سلامت کامل اقتصادی و مالی داشته باشند.
3.سابقه مدیریتی در عرصه کلان و سازمانها و شرکتهای ملی را داشته باشد.
4.سابقه مدیریتی در سازمانهای بزرگ و وسیع را داشته باشد.
5.همسو با تیم اقتصادی دولت باشد و امکان ایجاد ارتباط با آنها را داشته باشد.
6.امکان تعامل گسترده و به دور از رانت و فساد را با مجلس شورای اسلامی داشته باشد.
7.درک درستی از ابعاد اجتماعی و امنیتی سازمان تأمین اجتماعی را داشته باشد.
8.آشنایی کامل با مفاهیم رفاه و تأمین اجتماعی را در حوزه نظری و عملی داشته باشد.
9.قابلیت ارتباط صحیح و درست را با تشکل های کارگری و کارفرمایی داشته باشد.
از اینرو باید به خاطر سپرد که عدم انتخاب بهینه برای این سازمان بی شک می تواند خسارتی بزرگ برای نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی باشد . هزینه ای که در حال حاضر تاب آوری اجتماعی بالایی در سطح عمومی نمی توان از آن انتظار داشت.
انتهای پیام/
