به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، کوتنا هرا يکی از شهرهای جمهوری چک است که در ۷۰ کيلومتری شرق پراگ واقع است. رشد و توسعه اين شهر از سال ۱۳۰۰ ميلادی به واسطه کشف معادن غنی نقره در نزديکی آن سرعت گرفت و اين شهر به مرور زمان به سمت اين معادن گسترش يافت. بخش اعظم نقره مورد نياز کشورهای اروپايی جهت ضرب سکه، در آن زمان توسط اين معادن تامين می‌شد. همزمان با رشد کوتنا هرا کليساهای جديدی ساخته شد و بسياری از نمونه‌های قديمی و فرسوده مرمت شد. کليسای سانتا باربارا که يکی از مشهورترين کليساهای قرون وسطی است، در همان زمان و از محل نذورات معدنچيان بنا گرديد.
پيش از آن کليسای ديگری در شهر سدلک ساخته شده بود. سدلک شهری کوچک در حومه کوتنا هورا است که با مرکز آن ۲ کيلومتر فاصله دارد و شهرت امروزی آن به واسطه همين کليسا و ويژگی عجيب آن است.امروزه به واسطه این کلیسا به یکی از جذاب‌ترین نقاط گردشگری چک تبدیل شده است و هر سال به تنهایی ۲۰۰ هزار گردشگر را به خود جذب می‌کند.
از این کلیسا بیشتر بدانید
از آنجایی که هیچ کلیسایی محل دفن مردگان نیست، شاید جالب باشد بدانید که مردم در آن دوران به چه دلیل مردگان خود را در این کلیسا دفن کرده‌اند. داستان جالبی دارد:
در آن دوران، صومعه سیسترسی در سدلک، راهبی به نام هنری داشت. این راهب به دستور یکی از پادشاهان آن دوران به سرزمین مقدس فرستاده شد و موقع برگشت کمی از خاک آن را همراه خود به سدلک آورد و در کلیسا پاشید. این موضوع باعث شد تا بسیاری از مردم، مردگان خود را در این کلیسا دفن کنند چون اعتقاد داشتند خاک این کلیسا مقدس است و می‌تواند روح مردگان را در برابر عذاب الهی محافظت کند.
حتی خیلی از مردم از کشورهای مختلف به آنجا می‌آمدند تا مرده‌های خود را در این کلیسا دفن کنند. این‌چنین بود که اجساد زیادی در این گورستان انباشته شد.
تاریخچه
هنری راهب بزرگ کلیسای صومعه سیسترسی سدلک به فرمان شاه اوتاکار دوم، پادشاه بوهم در سال ۱۲۷۸ به سرزمین مقدس فرستاده شد. در هنگام بازگشت از زیارت،او مقداری از خاک سرزمین مقدس را با خود به ارمغان آورد و آن را بعنوان تبرک در این گورستان پاشید. اين حرکت نمادين، نقطه آغاز رونق شهر و شهرت کيلساي آن شد. گورستان کليسا در مدت کوتاهي تبديل به يکي از پرطرفدارترين گورستان‌ها در اروپاي مرکزي شد و بسياري از مردم جهت تدفين مردگان خود از شهرهاي اطراف و حتي کشورهاي ديگر به آنجا مي‌آمدند.
آنان معتقد بودند خاک مقدس اين مکان چون سپري در برابر عذاب الهي است و روح مردگان را به سوي بهشت و نعيم جاودان آن هدايت مي کند. بدين ترتيب جنازه‌ها و استخوان‌هاي بسياري در اين مکان انباشته شد. در سال‌های میانی قرن چهاردهم با گسترش مرگ سیاه یا طاعون در اروپای مرکزی و هم چنین در خلال جنگ‌های محلی اوایل قرن پانزدهم هزاران نفر در این گورستان به صورت دسته جمعی به خاک سپرده شدند.
ایده شکل‌گیری این کلیسا
در سال ۱۳۱۸ میلادی بیشتر از ۳۰۰۰ جسد در آن کلیسا وجود داشت، طوری که دیگر به حد اشباع رسیده بود و در نتیجه این تصمیم گرفته شد تا یک گورستان جدید ساخته شود. تمام استخوان‌های اجساد جمع‌آوری شد و در کلیسای استودان قرار گرفت تا اینکه هنرمندی به نام فرانتیسک رینت تصمیم گرفت یک ایده عجیب را عملی کند.
او تمام کلیسا را با استخوان‌های انسان‌ها تزئین کرد. در این کلیسا از دیوار آن گرفته تا جام‌ها همگی از استخوان‌های انسان ساخته شده‌اند. یکی از زیباترین بخش‌های کلیسا، چلچراغ عظیم آن است که تماما از استخوان‌های انسان درست شده است. این چلچراغ هفت شاخه دارد که در انتهای هر شاخه یک جمجمه قرار گرفته است.
انتهای پیام/
