به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، سرطان از اصلی‌ترین دلایل مرگ کودکان و نوجوانان در جهان است، مخصوصا در کشورهای پیشرفته. در ایران، بر اساس آمارها، سالانه ۳هزار کودک زیر ۱۵ سال به سرطان مبتلا می‌شوند؛ یعنی از هر ۱۰۰هزار کودک زیر ۱۵ سال، ۱۶ نفر در سال به سرطان مبتلا می‌شوند.
احتمال زنده‌ماندن کودک پس از ابتلا به سرطان به کشور محل زندگی کودک بستگی دارد. در کشورهای پیشرفته، ۸۰ درصد مبتلایان درمان می‌شوند؛ اما در بسیاری از کشورهای کم‌درآمد، این آمار مربوط به فقط ۱۵ تا ۴۵ درصد مبتلایان است.
سرطان در کودکان چگونه به وجود می‌آید؟
سرطان می‌تواند در هر سنی و در هر عضو از بدن ایجاد شود. این بیماری با تغییر ژنتیکی در یک سلول آغاز می‌شود و سپس با رشد بیشتر به غده تبدیل می‌شود. این غده نیز به بخش‌های دیگر بدن حمله می‌کند و موجب آسیب یا حتی مرگ می‌شود. برخلاف سرطان در بزرگ‌سالان، بیشتر سرطان‌های کودکی دلیل شناخته‌شده‌ای ندارند.
خیلی از پژوهش‌ها به‌دنبال دلیل سرطان در کودکان بوده‌اند. در موارد کمی، این بیماری به‌دلیل عوامل محیطی یا سبک زندگی کودکان ایجاد شده است. برای جلوگیری از سرطان باید روی رفتارهایی تمرکز کرد که مانع از ابتلا به سرطان‌های قابل‌اجتناب در بزرگ‌سالی می‌شوند.
رفتارهای کودکان مبتلا به سرطان بین رده ی سنی پنج تا دوازده سال :
این دسته از کودکان ممکن است در انجام تکالیف مدرسه بی حوصله شوند و یا تمایلی به انجام دادن آن نداشته باشند.
والدین آنها باید اولیای مدرسه را از بیماری فرزند خود مطلع کنند و تا حد امکان طرز رفتار با کودک سرطانی را به آنها اطلاع دهند تا راهکارهای تشویقی را برای برطرف کردن این مشکل کودک به کار ببندند و در صورت حاد بودن مشکل از یک روانشناس باتجربه کمک بگیرند.
چگونه می‌توان آسیب‌های سرطان در کودکان را کاهش داد؟
به‌طور کلی، ممکن نیست از سرطان در کودکان پیشگیری کرد. بهترین راه این است که اثر آن را بر زندگی کودک کم کنید و با تشخیص سریع و درست بیماری و درمان مؤثر، از آسیب‌های آن بکاهید. درمان این بیماری باید کاملا بر اساس علائم و همراه با مراقبت‌های درست باشد.
تشخیص زودهنگام
در صورت تشخیص زودهنگام، احتمال مؤثربودن داروها و زنده‌ماندن بیمار مبتلا به سرطان افزایش می‌یابد و به درمان ساده‌تر، ارزان‌تر و کم‌تهاجمی‌تری نیاز خواهد داشت. در صورت شناسایی سریع و بدون تأخیر سرطان، کودکان می‌توانند زندگی بهتری داشته باشند. تشخیص درست نیز برای درمان ضروری است، زیرا هر سرطان به درمانی مخصوص خود نیاز دارد که می‌تواند شامل جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی باشد.
تشخیص سریع شامل ۳ عنصر می‌شود:
دسترسی به درمان سریع
آگاهی سریع خانواده و مراقبان اولیه از علائم بیمار
ارزیابی، تشخیص و پی‌بردن به مرحله سرطان به‌طور دقیق و به‌موقع.
درمان
تشخیص درست سرطان برای تجویز درمانی مناسب نوع و مرحله بیماری ضروری است. به‌طور معمول، درمان سرطان شامل شیمی‌درمانی، جراحی یا پرتودرمانی می‌شود. همچنین، لازم است به ادامه رشد هوشی و فیزیکی کودکان و مواد مغذی آنها توجه خاصی شود. در سراسر دنیا، دسترسی کودکان به تشخیص مؤثر، داروهای ضروری، آزمایش‌ها، فراورده‌های خونی، پرتودرمانی و مراقبت روانی و احساسی یکسان نیست.
با وجود این، در ۸۰ درصد کودکان مبتلا به سرطان، در صورت دسترسی به امکانات مناسب، درمان ممکن است؛ برای مثال، درمان دارویی شامل داروهایی عادی با قیمت مناسب می‌شود که در فهرست داروهای ضروری کودکان سازمان بهداشت جهانی وجود دارد. این داروها شامل ۲۷ عامل سمیت سلولی، ۵ درمان متمرکز و ۴ درمان هورمونی می‌شود. کودکانی که مورد درمان قرار می‌‌گیرند باید دائم تحت مراقبت باشند تا تأثیر طولانی‌مدت درمان و بازگشت سرطان کنترل شود.
تسکین علائم
تسکین علائم سرطان باعث بهبود کیفیت زندگی بیمار و خانواده او می‌شود. این‌طور نیست که همه کودکان مبتلا به سرطان امکان درمان‌شدن را داشته باشند؛ اما رهایی از درد برای همه ممکن است. تسکین علائم در مراقبت از کودک یکی از عوامل مهم مراقبت کامل است. این کار هنگام تشخیص بیماری شروع می‌شود و تا پایان مراقبت و درمان ادامه دارد؛ حتی اگر مراقبت دریافتی توان درمان بیمار را نداشته باشد.
برنامه‌های تسکین علائم می‌تواند از طریق مراقبت در خانه یا جامعه، فراهم‌کردن داروهای مسکن، و حمایت روحی از بیماران و خانواده‌شان باشد. دسترسی کافی به مورفین و دیگر مسکن‌ها باید برای درمان درد شدید تا متوسط سرطان استفاده شود، که برای بیش از ۸۰ درصد از بیماران سرطانی در مرحله کشنده رخ می‌دهد.
چند نکته مهم برای والدین درباره رفتار با کودک سرطانی :
وقتی که والدین متوجه ی بیماری فرزند خود می شوند، اصولا توجه بیشتری به کودک نشان می دهند و چه بسا با محبت های خیلی زیاد و افراطی کودک را لوس می کنند. این موضوع ممکن است که باعث شود هم کودک شما تصور کند که در شرایط غیر عادی قرار گرفته است و هم در صورت داشتن فرزندان دیگر، حس حسادت و یا دلسوزی آنها و به تبع آن برخورد نامتناسب و غیر معمول آن ها را برانگیزد.
بنابراین اولین توصیه ای که می توانیم به چنین والدینی کنیم این است که به جز انجام امور مربوطه به درمان بیماری، رفتار بسیار عادی با کودک خود داشته باشند.این موضوع باید به دیگران و اطرافیان کودک نیز یادآوری گردد.
نکته دیگری این است که بعد از آگاه کردن کودک از وضعیت بیماری خود، باید کودک را تشویق به بازی، ورزش و تحرک کنید تا از این طریق هم به بالا بردن روحیه فرزند خود کمک کنید و هم از نظر جسمانی او را آماده ی انجام مراحل نسبتا سخت درمان نمایید.
دادن پاسخ های صحیح به سوال های کودک، کنار آمدن و داشتن رفتار صبورانه در مقابل علایم احتمالی درمان، مدیریت روابط کودک با دوستان خود و کمک به طبیعی تر طی کردن دوران نقاهت از مهم ترین نکاتی می باشد که والدین باید موقع برخورد با کودک بیمار خود به آن توجه داشته باشد.
سرطان‌های شایع در کودکان شامل سرطان خون، سرطان مغز، سرطان غدد لنفی و غده‌های جامدی مانند نوروبلاستوما یا تومورهای ویلمز می‌شود. نمی‌توان با غربالگری از سرطان کودکان جلوگیری کرد؛ پس بهتر است این بیماری سریع تشخیص داده شده و درمان شود.
انتهای پیام/
