به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، سلیقه و علاقه مندی غربی‌ها در رابطه با هنر بامبو به یک سنت باستانی ژاپنی برمی گردد. ژاپن در اواسط قرن نوزدهم در جهان معرفی و شناخته شد و کشتی‌های تجار غربی که به سرعت به خانه برمی‌گشتند با هنر عجیب و غریب ژاپنی‌ها عجین شده بودند. گالری‌های شخصی و مغازه‌های لندن و پاریس با چاپگرها، تابلو‌های خطاطی و سرامیک‌های چوبی ژاپنی، پر شده بودند.
اما یک شکل هنری سنتی خاص که در آن زمان، ظاهر شد، بافت سبدهای بامبو بود. در آن زمان بافندگی بامبو تنها در زمینه ابزار‌های کاربردی مانند طناب‌ها و ریسمان ها، ظروف آشپزخانه، سبدها و جعبه‌ها بود و به رغم نیاز به این ابزار و کاربردی بودن آن‌ها این صنایع دستی بین نسل‌ها دست به دست می‌شد و به عنوان هنر نخبه یا خاصی تلقی نمی‌شد.
با این حال، در سال های اخیر در غرب سلیقه و درخواست رو به رشدی برای این نوع هنر پیچیده و جالب پدید آمده است، به گونه ای که قیمت برخی از این کالاها تا ده ها هزار دلار نیز رفته است.
در حال حاضر نمایشگاه موزه هنر متروپولیتن بیش از 70 اثر هنری بامبو را جمع آوری و نگهداری کرده که مجموعه ای از آخرین و جدیدترین نمونه از هنر بامبو است که علاقه مندان زیادی را به خود جذب و جلب کرده است.
آندریاس مارکس، مدیر مرکز کلارک مؤسسه هنرهای معاصر مینیاپولیس می گوید:
به رغم اینکه ممکن است برخی کشورها هنر بامبو را در ارتباط با سایر صنایع دستی نشان دهند، هیچ کس در توکیو یا کیوتو کار بامبو را عرضه نمی کند، مگر نمایشگاه های خاص مارکس.
همچنین ضمن بررسی تاریخی علاقه مندی غربی ها به هنر بامبو در دهه 1980 به محبوبیت روزافزون این هنر باستانی ژاپن در آمریکا نیز اشاره می کند که در آن بین، او به نام Lloyd Cotsen نماینده سابق شرکت غول پیکر لوازم آرایشی Neutrogena اشاره می کند که مجموعه ای از سبدهای بامبو را برای تبلیغ صنعت خود (قرار دادن لوازم آرایشی در این سبدها) خریداری می کرد.
او اشاره می کند، دلیل علاقه مندی به هنر بامبو در غرب علاوه بر زیبایی و ظرافت آن کیفیت مطلوب چوب بامبو و از طرفی عقاید سنتی مبنی بر انرژی های مثبت این گیاه و حامل خوش شانسی بودن آن برای مصرف کننده است، مجموع این خصایص باعث شده که هنر بافت بامبو به یکی از گران قیمت ترین و لوکس ترین صنایع دستی تبدیل شود.
انتهای پیام/
