یادداشت/ مسعود لاهوت
شاید در بین وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم هیچ کدام از آنها به اندازه وزیر پیشنهادی برای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از درجه اهمیت بالایی برخوردار نباشد گویی در بهبوهه جنگ تحمیلی هستیم و مردم منتظر معرفی وزیر دفاع هستند تا بتوانند با ارزیابی توانایی‌های وی و توجه به فاکتورهای دیگر آینده جنگ را پیش‌بینی کنند. اما تفاوت ما با دوران جنگ تحمیلی در این است که اکنون در جنگی نابرابر با دشمنان ذره‌بینی به سر می‌بریم که پیاده‌نظام آن سربازان شرافتمند و سپیدپوش وطن می‌باشند و با آغاز به کار دولت جدید نیازمند فرماندهی کاربلد و عالم به شرایط زمان هستند.
شیوع کرونا از دو سال گذشته اگر یک درس بزرگ برای نظام بهداشت و درمان داشته است این بوده که تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها باید بر پایه عقلانیت و با اتکا به توان کارشناسی و تخصصی و همچنین به دور از حماسه‌سرایی و پیش‌بینی‌های غیرقابل دسترس باشد. کسانی که دکتر بهرام عین الهی وزیر پیشنهادی سید ابراهیم رئیسی برای تصدی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را از نزدیک می‌شناسند، می دانند که او علاوه بر اشرافیت بر وزارت خانه مذکور از بانیان و مشاوران طرح‌های موفق این وزارتخانه در طی سالهای اخیر بوده و مسئولیت‌های خطیری را در کارنامه پررنگ خود دارد. او در برنامه‌های خود به برنامه ریزی مبتنی بر واقعیت ها به عنوان یک اصل اساسی تاکید کرده است که می‌تواند شکوفایی نظام سلامت کشور را بیش از پیش رقم بزند.
اما کلیدی‌ترین واصلی‌ترین دغدغه این روزهای مردم کنترل بیماری کووید 19 است که عین‌الهی سعی دارد با تکیه بر سیاست اصولی و سنجیده دولت در تامین 30 میلیون دوز واکسن خارجی، کنترل این بیماری را طی ماه‌های ابتدایی تصدی وزارتخانه به دست گیرد و در عین حال برنامه ای مدون و هماهنگ شده با سیاست‌های کلان نظام و دولت مستقر در حال تدوین است تا به رقم واکسیناسیون سریع و معقول تا پایان سال در کشور برسیم.
این چشم انداز شاید در ظاهر چشم انداز ایده‌آلی برای مردم درکشیده و کادر درمان زحمتکش در کشور نباشد اما عین الهی بیشتر معتقد است که باید وعده اقداماتی را داد که توان انجام آن مطابق با شرایط این بیماری در سطح دنیا و کشور و در حقیقت مطابق با واقعیت ها باشد و قطعا تلاش این وزارتخانه در سطح کلان رسیدن به آماری بهتر از آمار مذکور است.
او معتقد است که یک استراتژی ملی می‌تواند کشور را از وضعیت فعلی خارج کند و وزارت بهداشت به تنهایی از عهده این وظیفه سنگین برنخواهد آمد و همین ادله کافی بر افق دید واقع گرایانه و منطقی وی در شرایط مدیریت این بحران بزرگ می باشد. قطعا هر پزشک خوشنام و عاقلی که توانایی اداره وزارت بهداشت را دارد برای حفظ خوشنامی ریسک حضور در این مسئولیت در شرایط فعلی را برای کارنامه خود مضر خواهد دانست. اما اشرافیت به شرایط اپی‌دمی و عشق به مردم و میهن اسلامی او را از انجام وظیفه در این حوزه بسیار خطیر بازنخواهد داشت.
او لزوم حکمرانی در نظام سلامت را نقطه رو به روی عدم تصدی گری دولت در این حوزه نمی داند و سعی دارد به یک توازن منطقی و اصولی که توانسته است از قشرهای آسیب پذیر جامعه حمایت لازم را به عمل آورد، دست یابد. این مساله تنها زمانی می تواند عملیاتی شود که قوه مقننه و ارکان دیگر حاکمیت با آن هماهنگ و هم نظر باشند.
عین الهی قطعا توانایی درمان همه دردهای نظام بهداشت و سلامت را ندارد اما اعتقاد او به جامع نبودن نظام توانبخشی و سلامت اجتماعی می‌تواند باعث شناسایی بسیاری از فروچاله های این حوزه شود و حداقل نقشه راه درستی برای آینده نظام سلامت در کشور ترسیم شود. واکنش مثبت افکار عمومی، کارشناسان و متخصصین این حوزه و برخی از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نوید انتخاب قاطع دکتر عین الهی را در روزهای آینده می‌دهد و این اتفاق در صورت وقوع روزهای خوبی را برای نظام بهداشت و درمان کشور در پی‌خواهد داشت.
انتهای پیام/
